หากเปรียบเทียบกับท่าทีของ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ที่ให้หลักกับเครือข่ายกปปส.ในภาคใต้ว่า
รัฐบาล”คสช.”เป็น “รัฐบาลของพวกเรา”
การเดินเข้าทำเนียบรัฐบาลเมื่อวันที่ 3 และลงเอยด้วยการมีคำสั่งแต่งตั้งให้ นายสกลธี ภัททิยกุล ดำรงตำแหน่งเป็นรองผู้ว่าฯกทม.ในวันที่ 10 เมษายนก็เป็นเรื่อง “เล็ก” อย่างชนิด “จิ๊บจ๊อย”
โดยเฉพาะเมื่อมองว่า นายสกลธี ภัททิยกุล เสมอเป็นเพียงแกนนำ คนหนึ่งของกปปส.ในห้วงแห่งการเคลื่อนไหวเพื่อ”ชัตดาวน์”กทม.ในเดือนมกราคม 2557
แต่เมื่อต่อ”จิกซอว์”เข้าไประหว่าง “คสช.” กับ “กปปส.”เข้าไปก็จะประจักษ์ในลักษณ์ของความเชื่อมโยงกับ”รัฐประหาร”
นี่ย่อมเป็นเรื่องใหญ่อย่างชนิด”ยักษ์”

อย่างน้อยการเดินทางเข้าทำเนียบรัฐบาลเมื่อวันที่ 3 เมษายนก็เพื่อเป็นการเข้าพบกับ”รองนายกรัฐมนตรี”ท่านหนึ่ง
เป็นรองนายกรัฐมนตรีที่รู้เห็นเรื่องการหารือ”พรรคคสช.”
เป็นรองนายกรัฐมนตรีที่นายกรัฐมนตรีออกมายอมรับด้วยตนเองว่า
“เขาคุยกันอยู่ ผมเห็นว่าเขาคุยกันอยู่”
ภายในพรรคประชาธิปัตย์เอง ไม่ว่าหัวหน้าพรรค ไม่ว่ารองหัวหน้าพรรคก็ออกมายอมรับตรงกันต่อกรณีของ นายสกลธี ภัททิยกุล ว่า
“ได้รับการทาบทามจากคสช.”
ตรงนี้จึงไม่เพียงแต่สะท้อนให้เห็นถึงสายสัมพันธ์ระหว่างคนของคสช.กับนปช. หากแต่ยังเห็นถึงสายสัมพันธ์ระหว่างคสช.กับพรรคประชาธิปัตย์อีกด้วย
กรณีของ นายสกลธี ภัททิยกุล จึงสรุปตามสำนวนพื้นฐานในทางการเมืองว่า
“ตกปลาในหนอง”

การก่อรูปของพรรคการเมืองอย่างที่สามารถเรียกได้ว่า”พรรคคสช.”จึงมิได้อยู่เหนือความคาดหมาย
หากแต่เริ่มเห็นได้ผ่าน”ครม.สัญจร”
หากแต่เริ่มเห็นได้ผ่านแนวทาง”ประชารัฐ” ผ่าน”ไทยนิยม” พร้อมกับงบประมาณหลายล้าน-ล้านบาท
และจะเห็นได้อีกเด่นชัดขึ้น เด่นชัดขึ้น