หากมีความเอนเอียงมาทาง “พรรคพลังประชารัฐ” แล้ว พล.อ.ประ ยุทธ์ จันทร์โอชา จะบริหารจัดการกับพรรคอื่นที่หมอบราบคาบอยู่ เบื้องหน้าอย่างไร

ไม่ว่าพรรคกปปส.อันอิงมากับ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ

ไม่ว่าพรรคประชาชนปฏิรูปที่ทั้ง นายไพบูลย์ นิติตะวัน และ นพ.มโน เลาหวณิช ปวารณาตัวอย่างสุดลิ่มทิ่มประตู

ไม่ว่าพรรคพลังธรรมใหม่ที่มี พ.อ.วินัย สมพงษ์ ยืนเด่น

ไม่ว่าพรรคพลังชาติไทยที่มีคู่เรียงเคียงหมอน พล.อ.สุนทร คงสมพงษ์ เดินนำหน้ามาอย่างองอาจ

นี่คือความลำบากอย่างยิ่งยวด

เป็นความลำบากไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเมื่อตอนตัดสินใจทำรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557

 

ต้องยอมรับว่าแม้คสช.จะมี “พรรค 250 ส.ว.”อยู่ในมือ แต่ก็มีความจำเป็นต้องมีอีกอย่างน้อย 250 ส.ส.อยู่ในมือ

มิเช่นนั้น เส้นทาง”สืบทอดอำนาจ”ก็ไม่ราบรื่น

ในขณะที่พรรคประชาธิปัตย์ พรรคภูมิใจไทย พรรคพลังชล ยังไม่ยอมประกาศพร้อมสนับสนุนเหมือนที่พรรคพลังประชารัฐ หรือพรรคกปปส.สำแดงออก

มีความจำเป็นต้องมีพรรคเล็ก พรรคน้อยมาเป็นเครื่องถนิมพิมพาภรณ์

มิเช่นนั้นจะเอา 250 ส.ส.มาอยู่ในมือได้อย่างไร

กระนั้น คสช.และโดยเฉพาะ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะโอนเอียงไปกับพรรคใดพรรคหนึ่งอย่างเป็นพิเศษก็ไม่ได้ เพราะเท่ากับเป็นการปฏิเสธพรรคอื่นไปโดยอัตโนมัติ

ในการตัดสินใจจนถึงขั้นเป็น”ประธานที่ปรึกษาพรรค”จึงเป็นไปอย่างยากลำบาก

เข้าทำนอง “รักพี่” แต่ก็”เสียดายน้อง”

 

แรกที่เข้ามาเป็น“นายกรัฐมนตรี” พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เคยยืนยันด้วยความมั่นใจว่า

“บริหารบ้านเมืองไม่เห็นจะยาก”

แต่กล่าวสำหรับความสัมพันธ์กับพรรคพลังประชารัฐ พรรคประชาชนปฏิรูป พรรคกปปส. พรรคพลังชาติไทย พรรคพลังธรรม ใหม่ มากด้วยความละเอียดอ่อนเพราะเป็นการบริหาร”เสน่ห์”

มีแต่”ชายเจ้าชู้”เท่านั้นจึงจะบริหาร”เสน่ห์”ได้อย่างลื่นไหล

ในขณะที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นชายรักเดียวมั่นคง