แม้ว่าบทบาทของ “ทหาร” ในการเข้าไป “จัดการ” กับแกนนำเกษต รกรชาวสวนยางจะประสบความสำเร็จ

ไม่ว่าที่ตรัง ไม่ว่าที่พัทลุง ไม่ว่าที่ชุมพร

แต่หากว่าสถานการณ์นี้ไม่สงบ ยังคงมีที่กระบี่ สงขลา นครศรีธรรมราช สุราษฎร์ธานี ตามมา

ก็ไม่แน่ว่าทุกอย่างจะราบรื่นหรือไม่

เพราะว่าสถานการณ์ที่ตรัง พัทลุง ก็เริ่มมี “อดีต ส.ส.”เจ้าของพื้นที่ออกมาตั้งข้อสังเกต

แสดงความไม่เห็นด้วยว่า มิได้เป็น”วิธีการ”ที่ถูกต้อง

ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นก็คือ มีแนวโน้มว่าสถานการณ์นี่จะกลายเป็นประเด็นในทาง”การเมือง”มากยิ่งขึ้น

ถามว่าใครทำให้เกิดประเด็น”การเมือง”

 

ความละเอียดอ่อนเป็นอย่างมากที่คสช.และรัฐบาลจำเป็นต้องคำนึงถึงอย่างเป็นพิเศษ

1 จะนำไปสู่การเปรียบเทียบ

เท่ากับสะท้อนให้เห็นว่า กระบวนการ”ปรับทัศนคติ”ที่เคยใช้ในกทม. ภาคกลาง ภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เริ่มขยายไปยังภาคใต้

ทั้งๆที่กระบวนการ”ปรับทัศนคติ” คือ กระบวนการในทาง”การเมือง”

ขณะเดียวกัน 1 พื้นที่ภาคใต้มากด้วยความละเอียดอ่อน

ละเอียดอ่อนเพราะแรกที่มี”ปฏิกิริยา”จากชาวสวนยางเคยมีคำสำทับดังออกมามิให้เคลื่อนไหว

เพราะ”เป็นรัฐบาลของเรา”

 

จากคำยืนยันที่ว่า รัฐบาลคสช.คือ “รัฐบาลของเรา”สำหรับชาวภาคใต้จึงเท่ากับเป็นเครื่องร้อยรัด

ร้อยรัดมิให้ “ภาคใต้” เคลื่อนไหวอะไร

ร้อยรัดมิให้ “คสช.” และ “รัฐบาล” ทำอะไรที่ก่อความเดือดร้อนให้กับ “ภาคใต้”

กรณีราคา”ยางพารา”จึงกลายเป็น”เครื่องทดสอบ”

เพราะในความเป็นจริง ราคายางพาราเสื่อมทรุดตกต่ำมาโดยตลอดตั้งแต่หลังรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 กระ ทั่งมาถึงเดือนพฤศจิกายน 2560

สร้างความเดือดร้อนให้”เกษตรกร”อย่างต่อเนื่อง