ผลสำรวจดังกล่าวพบว่า พฤษติกรรมการหลงตัวเองได้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆในช่วงผู้ใหญ่โดยพฤติกรรมนี้จะมีคุณสมบัติเอาแต่ใจตัวเอง มีความอ่อนไหวต่อการวิจารณ์สูง ไม่รับความคิดเห็นผู้อื่น เป็นต้น โดยทั่วไปแล้วนิสัยเหล่านี้จะลดลงเมื่ออายุถึง 40 ปี แต่ทว่าเมื่อมาเปรียบเทียบโดยใช้รุ่นเป็นเกณฑ์วัดพบว่า กลุ่มคนเบบี้บูมเมอร์มีความอ่อนไหวมากกว่าเด็กยุครุ่นมิลเลนเนียล หรือกลุ่มคนที่มีอายุ 23-38 ปี

“เบบี้ บูมเมอร์” นี่คือคนที่เกิดที่เกิดปี 1946-1964 มีช่วงอายุ 56-74 ปี เป็นคนที่เกิดหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่จำนวนคนในโลกเกิดเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว อยู่ในยุคที่ปลอดสงคราม และยุคอุตสาหกรรมมที่มีการผลิตสินค้าที่ใช้ในชีวิตประจำวันเช่นเครื่องใช้ไฟฟ้าและรถยนต์เพิ่มขึ้นมาก รวมไปถึงยังมีการต่อสู้ทางความคิดอย่างรุนแรงตั้งแต่ โฆษณาชวนเชื่อ ไปถึงการล้างสมอง

นายวิลเลียม โชปิก รองศาสตราจารย์จากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐมิชิแกน ระบุว่า เหตุผลที่เบบี้บูมเมอร์อาจหลงตัวเองมากกว่าคนรุ่นอื่นๆ เพราะพวกเขา ‘เติบโตขึ้นมาในช่วงเวลาที่รัฐบาลให้สิทธิพิเศษเช่นประกันสังคม และความเฟืองฟูหลังยุคสงคราม’

นายโชปิก รุบะว่านิสัยหลงตัวเองจะลดลงหรือดีขึ้นได้ก็ต่อเมื่อชีวิตต้องผ่านเหตุการณ์ที่สำคัญอะไรบางอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตที่สามารถสร้างการเคลื่อนไหวภายในจิตใจให้พวกเขาปรับคุณสมบัติการหลงตัวเองได้

“เมื่อคุณมีอายุเพิ่มขึ้น คุณจะสร้างความสัมพันธ์ใหม่ มีประสบการณ์ใหม่ ตั้งใจจะมีครอบครัวที่ดี สิ่งเหล่านี้แหละจะทำให้คุณรู้สึกเองว่ามันไม่ใช่ คุณจำเป็นต้องทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง คนที่หลงตัวเองเขาจะตระหนักว่าตนเองเป็นคนโง่ เมื่อพวกเขาต้องการความสัมพันธ์ที่มีความหมาย”

ที่มา insider.com