พลันที่มีข้อเสนอให้ผนึกกำลัง 3 ประสานระหว่าง 1 พรรคประชาธิปัตย์ 1 กปปส. และ 1 คสช.เพื่อต่อสู้กับสิ่งที่เรียกว่า

“ระบอบทักษิณ”

ไม่เพียงแต่สะท้อนให้เห็นว่า การต่อสู้นับแต่ก่อนรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 มายังก่อนรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557

ยังไม่ “บรรลุ” ในทางเป็นจริง

หากแต่ยังเท่ากับแสดงให้เห็นด้วยว่า ภาระหน้าที่ที่สำคัญของรัฐบาลภายหลังการเลือกตั้งยังเป็นภาระในการทำลายล้างสิ่งที่เรียกว่า “ระบอบทักษิณ”ต่อไป

นี่จึงมิได้เป็นภาระหน้าที่ของ “คสช.”

หากแต่ยังเป็นภาระหน้าที่ที่ “ประชาธิปัตย์”และ “กปปส.”จะ ต้องให้ความร่วมมือ

 

ข้อเสนออันแหลมคมนี้ปรากฏขึ้นในบรรยากาศทางการเมืองอันทรงความหมายเป็นอย่างยิ่ง

นั่นก็เห็นได้จาก คำถาม 4 ข้ออันมาจาก”คสช.”

นั่นก็เห็นได้จาก การเคลื่อนไหวในเรื่อง “เซ็ต ซีโร่” องค์กรอิสระบางองค์กร

โดยเริ่มจาก “กกต.” ก่อน

ไม่ว่าเรื่องของคำถาม 4 ข้ออันมาจาก”คสช.” ไม่ว่าเรื่องการรุกคืบเข้าไปจัดระบบ”กกต.”ใหม่

ล้วนสัมพันธ์กับ “การเลือกตั้ง”

เมื่อมองผ่านกระบวนการยกร่าง”รัฐธรรมนูญ พ.ศ.2560″ กระทั่งผ่าน “ประชามติ” ประสานเข้ากับการจัดระบบองค์กรอิสระโดยเริ่มจาก “กตต.”

ก็พอจะมองภาพของ”การเลือกตั้ง”ได้ราง-ราง

 

ต้องยอมรับว่า แม้จะมี”รัฐธรรมนูญ พ.ศ.2560″ อยู่ในมือ แต่ก็ยังไม่มีความมั่นใจอย่างชนิดเต็มร้อย

จึงต้องจัดระบบ”องค์กรอิสระ”

อาจเริ่มจาก “กกต.” เป็นสถานีแรก แต่จะต้องมีสถานีที่ 2 และสถานีที่ 3 ตามมา รวมถึง 4 คำถามที่ออกจาก”คสช.”เด่นชัด

โดยพื้นฐานก็เพื่อสร้าง”ความมั่นใจ”ว่าจะสามารถกุมได้เหมือนกับที่เคยกุมในห้วงก่อน”ประชามติ”

หากไม่มั่นใจก็”ยาววว”ไปเลย