ปัญหาจริงๆ ของตำรวจและข้าราชการทั้งหลาย ติดอยู่ที่ “ความกลัว” ความหดหู่ ความสิ้นหวัง แล้วก็อยู่ไปวันๆ รักษาให้ตัวเองปลอดภัยไปวันๆ

ไม่กล้าเสี่ยงเพื่อประโยชน์ส่วนรวมอันยิ่งใหญ่ข้างหน้า

ไม่กล้าเสียสละแม้เพียงเล็กน้อยเพื่อส่วนรวม

กลัวถึงขนาด เพื่อนตำรวจด้วยกัน ที่โดนจับไปลงโทษฝึกโหดๆ อย่างไม่สมเหตุสมผล เช่น เรื่องวินัยเล็กน้อย ถูกโยกย้ายกลั่นแกล้ง ถูกให้ออก ฯลฯ ตำรวจด้วยกันที่ปากบอกว่ารักตำรวจนักรักตำรวจหนา ยังไม่แสดงออกเพื่อปกป้องเพื่อนตำรวจด้วยกันเลย

นี่คือความหดหู่ สิ้นหวัง ก้มหน้าก้มตาทำตามคำสั่งไปวันๆ อย่างแท้จริง

ถึงตาสว่าง แต่จิตไปตกอยู่ที่ความกลัว ไม่ใช่ความหวัง ก็ไม่มีประโยชน์

ผมเห็นมวลชนหลายๆ คนแสดงออกอยาก educate ตำรวจ ให้ตาสว่าง ผมคิดว่าไม่ถูกจุด

แต่ผมอยากชวนให้มวลชน สื่อสารกับตำรวจ ไปในทางที่เปลี่ยน mindset ให้มองส่วนรวมให้มากขึ้นกว่าตัวเองและครอบครัว ลดความกลัว สร้างความหวัง มากกว่าให้ข้อมูลเพื่อตาสว่าง

อย่างน้อยก็ให้ตำรวจคิดถึงตัวเองในมุมที่กว้างขึ้นหน่อยก็ได้

เช่น ถ้าเค้าเห็นเพื่อนตำรวจด้วยกัน ที่ถูกลงโทษรุนแรงอย่างไม่สมเหตุสมผล ต้องช่วยกันส่งเสียงปกป้อง อย่าให้เกิดเหยื่อรายที่สอง ที่สาม ถ้าพวกคุณเพิกเฉย ก็จะมีเหยื่อรายที่สอง รายที่สาม สี่ ห้า … ไปเรื่อยๆ จนมาถึงตัวคุณเองที่โดน

การก้มหน้าก้มตา ทำตามทุกคำสั่ง ไม่ว่าจะละเมิดสิทธิมนุษยชนอย่างไร จะเป็นคำสั่งที่งี่เง่าปัญญาอ่อนแค่ไหน การที่คุณยอมทำตามทั้งหมด เพราะความกลัว ก็ไม่ได้แปลว่าคุณจะปลอดภัยต่อไปเรื่อยๆ ตราบใดที่อำนาจมืดเหล่านี้ยังคงอยู่

ก่อนคุณตาย หรือก่อนคุณเกษียณ คุณไม่อยากมีชีวิตราชการที่ สบายใจ ปลอดภัย ไม่ต้องมีใครมาบังคับวินัยบ้าๆ บอๆ มันสามารถจบที่รุ่นคุณได้

และขอคุณอย่าเห็นแก่ตัว แค่แอบเชียร์ม๊อบแค่ในใจ คุณทำอะไรได้ก็ต้องทำ อย่างน้อยก็ปกป้องเพื่อนตำรวจ หรือเพื่อนข้าราชการด้วยกันเองต่ออำนาจมืด นี่คือขั้นแรกที่พวกคุณต้องทำ

ฝากมวลชนช่วยกันสื่อสารให้ตำรวจและข้าราชการทั้งหลายเปลี่ยน mindset ครับ เปลี่ยนทีละเล็กละน้อย จะยากหรือจะนาน แต่ก็มีความหวังอยู่ข้างหน้าครับ