ธนาธร ขอโทษที่ผ่านมาสื่อสารเพื่อนร่วมทางน้อย รับขวากหนามมาก จนไม่มีเวลาคิดสิ่งดีๆ

พรรคอนาคตใหม่คือผู้คนและการเดินทางไกล – ถึงเพื่อนร่วมการเดินทางที่เต็มไปด้วยขวากหนามที่เคารพทุกท่าน

ผมอยากจะเริ่มต้นสาส์นฉบับนี้ด้วยการขอโทษ เพราะเมื่อมองย้อนกลับไปก็พบว่า ตัวเองสื่อสารกับเพื่อนร่วมทางน้อยเกินกว่าที่ควรจะเป็น อาจจะเพราะขวากหนามที่คอยทิ่มแทงพวกเราตลอดเส้นทางที่ก้าวเดิน ขวากหนามที่เกิดขึ้นจากการที่พวกเรายืนยันในหลักการที่ถูกต้อง ขวากหนามที่เกิดขึ้นจากความพยายามที่จะฉุดรั้งประเทศไทยไม่ให้ก้าวไปข้างหน้า

เพียงปัดป้องขวากหนามทั้งหมดนี้ เราก็แทบไม่เหลือเวลาในการสร้างสรรค์สิ่งอื่นตามที่ตั้งใจไว้

ถึงอย่างไร เราก็ควรภูมิใจในรอยแผลเหล่านั้น เราต่างทราบกันดีว่า ยิ่งถากถางเส้นทางไปข้างหน้าไกลมากเท่าใด ขวากหนามและบาดแผลก็ยิ่งทวีคูณมากขึ้นเท่านั้น

ในแง่หนึ่งรอยแผลจึงเปรียบเสมือนเครื่องยืนยันว่า สองมือเราได้เริ่มลงมือทำ สองเท้าเรายังก้าวเดินไปไม่หยุดย่ำอยู่กับที่

ด้วยเหตุนี้ผมจึงอยากจะจบสาส์นฉบับนี้ด้วยการขอบคุณ จากมือไม่กี่มือที่เริ่มสร้างพรรคอนาคตใหม่ขึ้นมา จากจุดเริ่มต้นที่มีเพียงความฝันและรอบข้างที่ว่างเปล่า มาถึง ณ เวลานี้ ความว่างเปล่านั้นถูกเติมเต็มด้วยเพื่อนร่วมทางกว่า 6,300,000 คน

อนาคตใหม่จึงไม่ใช่เพียงชื่อพรรคการเมือง แต่หมายถึงผู้คนซึ่งกำลังเดินทางไกลร่วมกัน เราฝันถึงความเปลี่ยนแปลงเพื่อสังคมที่ก้าวหน้า เสมอภาค และเท่าเทียมเป็นธรรม เราฝันจะสร้างพรรคการเมืองเพื่อภารกิจทางประวัติศาสตร์เหล่านี้

แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นเดียวกันว่า พรรคอนาคตใหม่ยังเยาว์นัก เรายังห่างไกลจากความสมบูรณ์แบบอยู่มาก
เราต้องเรียนรู้และเติบโตจากอุปสรรคและความผิดพลาด นอบน้อมต่อประชาชนและซื่อตรงต่ออุดมการณ์

บนเส้นทางที่ไม่ได้ราบรื่นสดใส และปลายทางยังอีกยาวไกล บางคนอาจเหน็ดเหนื่อย บางคนอาจต้องการช่วงเวลาสำหรับหยุดพัก บางคนอาจขอละการเดินทางไว้เพียงเท่านี้ บางคนอาจผิดหวัง

ขณะที่บางคนอาจค้นพบเส้นทางใหม่ ไม่ว่าจะอย่างไร ขอโปรดรับรู้ว่า ผมขอขอบคุณอย่างยิ่ง และถือเป็นเกียรติเสมอที่ได้ร่วมเดินทางฟันฝ่ามาด้วยกัน ช่วงเวลาที่ได้แบ่งปันความสุขและร่วมทุกข์กับความเศร้าจะยังตราตรึงอยู่อย่างนั้นไม่เปลี่ยนแปลง

สำหรับพวกเราที่ยังมั่นคงในเส้นทางแห่งอุดมการณ์อยู่ 1 ปีที่พวกเราเดินร่วมกันมาอย่างเหน็ดเหนื่อยนั้น
ยังไกลไม่พอที่จะเปลี่ยนแปลงประเทศไทยให้เจริญงอกงามอย่างที่เราได้วาดฝันกันเอาไว้

จากนี้ต่อไปขอจงจับมือ กอดไหล่ แล้วเอาหัวใจผูกร่วมกันไว้ให้แน่น เป้าหมายยังอีกยาวไกล ขวากหนามยังมีอีกมาก ทว่ายังมีหนทางอยู่เสมอ สำหรับผู้ที่หัวใจไม่ยอมแพ้ “พรรคอนาคตใหม่คือการเดินทาง”