บทกวีสามชิ้นนี้ เขียนขึ้นเพื่อใช้เปิดการแสดงดนตรี 16 ปี “แด่คนช่างฝัน” จรัล มโนเพ็ชร ที่หอศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เมื่อคืนวันที่ 3 กันยายน 2560

บทกวีต่างๆ ตามลำดับดังนี้

เดือนดวงเดียว

เดือนดวงเดียวเกี่ยวฟ้า   ฝากดิน

“จรัล” จรัสแจ่มกลางจินต์ เจิดรุ้ง

อาลัยเอกศิลปิน           อมตะ

“มโนเพ็ชร” พรายพร่างคุ้ง  ขอบโค้งฑิฆัมพร

โอบซึงครั้งสุดท้าย        ทระนง

ประกาศความประสงค์  สั่งหล้า

กีตาร์กรีดใจตรง          องอาจ

กี่กัปห่อนรู้ล้า             ห่อนร้างกวีศิลป์

สามทศวรรษเสกสร้าง   ทางฝัน

ดรุณรุ่นจุดไฟอัน         ระอุร้อน

โฟล์กซองเพื่อชีวัน       เพลงชีวิต

สนานสนุกแอบซุกซ่อน  คติซึ้งปรัชญา

ภาษาพิลาศเพี้ยง        พิณกวี

สลวยสละอักษรศรี      เสน่ห์ล้ำ

ดังเสพทิพย์ดนตรี        ดุริยะ

มนต์สะกดเกินจักกล้ำ   เก็บกลั้นปรีดิ์กมล

บ่าเกยลืมฮักอ้าย         เลยหนา

โถ! ผ่อนมอเตอร์ไซค์มา  เยาะเย้ย

เมื่อละอ่อนต่อนแต่นนา  ฮ้องพี่ สาวครับ

ผัดกาดจอก๊ายง่าวเฮ้ย    หยอกล้อวิถีชน

แหลวแตวสึ่งตึ่งซ้ำ        ลุงลัง

ลักเตี่ยวมาเยียะหยัง      ง่าวแต๊

เสเลเมาสุดเสียงสังข์      ขลังขนาด

คำบะเก่าอาขยานแล้     สืบร้อยล้านนา

ตำนานหน้าแรกซึ้ง       วัยใส

น่ารักน่าหลงใหล         ยั่วยิ้ม

รอยจูบชุบชูใจ            จรุงจิต

สุนทรียรสด่ำลิ้ม          ดื่มล้ำสวรรยา

 

“จรัล” ไม่เคยจากจร

เขียนข้าเขียนบทเพลงแด่หนุ่มสาว

ปลุกปลอบใจดวงร้าวอย่าเศร้าสร้อย

กลั่นข้ากลั่นคำกรองคล้องขวัญกลอย

มาลาร้อยกลอนกาพย์คีตกานท์

จงหยัดยืนข้ามพ้นทุรสมัย

พรมแดนใดไร้เส้นปราการด่าน

เปิดโลกสู่ศิวิไลซ์ใฝ่ทะยาน

พร้อมก้าวผ่านล้านนาสู่สากล

สองมรรคาคู่ขนานสะพานสรวง

อาทิตย์ควงดวงจันทราเวหาหน

จิตวิญญาณล้านนาคุณค่าล้น

เติมด้วยมนต์ดนตรีจากต่างแดน

ผสานสีสวยแซมลงแต้มสรร

ตวัดสายระบายฝันบรรเจิดแสน

ฟ้าใสใสม่านไหมใยหมอกแม้น

ดั่งภาพแขวนบ้านบนดอยคอยดวงใจ

เสียงกาเหว่าที่บางเพลงกู่ขันก้อง

ตะโกนร้องว่าสู่ฝันอันยิ่งใหญ่

ก็ด้วยเกล้าคนสร้างหนังฝังฝากไว้

เจ้ายาใจบุญชูผู้น่ารัก

เป็นต้นแบบศิลปินผู้อาจหาญ

อีกหนึ่งหน้าตำนานโลกตระหนัก

มายาไฟในแผ่นเงาเผาแผดนัก

ขอพิสูจน์ศรีศักดิ์นักแสดง

เขียนจงเขียนเพลงกวีที่รู้สึก

ตริตรองตรึกผลึกฝันมาปันแบ่ง

กรีดจงกรีดซอซึงให้สุดแรง

ผกายแสงสุขโศกโศลกล้วน

หนุ่มสาวเอยเพื่อนแก้วสหายคำ

เจ้าจงจำลำนำข้าคราลมหวน

รากแห่งลูกข้าวนึ่งคำนึงครวญ

กระชากตรวนตรึงโซ่แล้วโผบิน!

 

มอบฝันแด่จรัล นิรันดร

แม่ทัพวัฒนธรรม            นำชูธงท้องถิ่นเหนือ

สืบสานวงศ์ว่านเครือ        เพื่อล้านนาสง่างาม

ลำนำแห่งขุนเขา             ปู่ย่าเฒ่าเคยเล่าความ

ดอยสูงบ่เกรงขาม            ปีนป่ายข้ามมิคร้ามครัน

ต๋าคำวัดพันแหวน            กอดซึงแน่นอ้อมแขนสั่น

คือผู้จุดไฟฝัน                 แด่จรัล มโนเพ็ชร

อุ๊ยแปงฝากพิณเปี๊ยะ        โฉมมะเมียะระเหินระเห็จ

เรื่องจริงใช่เรื่องเท็จ         อย่าหมกเม็ดเปลี่ยนตำนาน

เฉกเดียวกับมิดะ            ซ่อนตรรกะรักสาธารณ์

อาข่ามาคัดค้าน             กาลเวลาพิสูจน์เอง

อุ๊ยคำน้ำตาคลอ             ลูกหลานหนอปล่อยอุ๊ยเคว้ง

ผักบุ้งหวิววังเวง             เพลงชีวิตกรีดวิญญาณ์

แม่ปิงสายโลหิต             หลอมดวงจิตจนเติบกล้า

วิงวอนลูกล้านนา           อย่าทำร้ายให้แม่ร้าว

เสน่ห์สายลมเหนือ         พัดเย็นเนื้อเมื่อหน้าหนาว

ฟ้าครามยามถึงคราว      เจ้าดอกไม้เด่นดวงเดือน

ขอมอบช่อรางวัล          แด่จรัล จากผองเพื่อน

ฝากไว้ให้ตราเตือน        เหมือนผู้ปลุกผู้คนฝัน

ฝันใดในโลกหล้า         ที่เลอค่าอเนกอนันต์        

ขอมอบความฝันนั้น      แด่จรัล นิรันดร