สภาพการณ์อันปรากฏขึ้นที่หอประชุมกรมประชาสัมพันธ์ สภาพ การณ์อันปรากฏขึ้นที่ ต.ม่วงน้อย อ.ป่าซาง จ.ลำพูน

เป็นคนละเรื่องเดียวกัน

การเชิญตัวบรรณาธิการไปประชุมกับอธิบดีกรมประชาสัมพันธ์

กระทำในนามของ “ขอความร่วมมือ”

การส่งหนังสือจากค่ายกาวิละ กรมทหารราบที่ 7 ไปยังนายกเทศมนตรีตำบลม่วงน้อย อ.ป่าซาง จ.ลำพูน

กระทำในนามของ “ขอความร่วมมือ”

บังเอิญที่อธิบดีกรมประชาสัมพันธ์เป็น “ทหาร” บังเอิญที่หนังสือจากค่ายกาวิละ เชียงใหม่ เป็น “ทหาร”

เป็น “การขอความร่วมมือ” แบบ “ทหาร”

 

น่าสนใจก็ตรงที่เบื้องหน้าสถานการณ์ในวันที่ 25 สิงหาคม กระบวนการ “ขอความร่วมมือ” ดำเนินไปอย่างคึกคัก

เห็นได้จาก “7 มาตรการ” จาก “มหาดไทย”

สั่งการไปยัง ผู้ว่าราชการจังหวัด นายอำเภอ กำนัน ผู้ใหญ่ บ้าน ผู้บริหารอปท.

เป้าหมายอยู่ที่ “25 สิงหาคม”

ความน่าสนใจอยู่ตรงที่ ผู้ว่าราชการจังหวัด นายอำเภอ กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ผู้บริหารอปท. จะต้องปฏิบัติการประสานกันไปกับ “ทหาร”

ทหารอันเคลื่อนไหวโดย “กกล.รส.”

การที่ทหารจะขอให้ “สื่อ” ทำงานร่วมกับกรมประชาสัมพันธ์จึงกลายเป็นเรื่องธรรมดา

ธรรมดาเหมือนการส่งกำลังไปตาม “หมู่บ้าน”

 

ผู้คนอาจมองและรับรู้ว่าทุกอย่างล้วนมีจุดกำเนิดมาจากสถานการณ์ในวันที่ 25 สิงหาคม

เหมือนกับจะเป็นเช่นนั้น

ทั้งๆที่ความจริง นี่คือความเคยชินอันเริ่มต้นจากรัฐประหาร เมื่อเดือนกันยายน 2549 และเชื่อมโยงมายังรัฐประหารเมื่อเดือน พฤษภาคม 2557

ทุกอย่างจึงดำเนินไปในแบบ “คนละเรื่องเดียวกัน”

เป็น”ความเคยชิน”อย่างใหม่ที่ “อำนาจรัฐ”อยู่ในการกำกับและรับผิดชอบโดย “ทหาร”

เป็นเรื่องธรรมดาของ “ทหาร” ในการบริหารจัดการ