กระบวนการย้าย”หมุดคณะราษฎร” แล้วนำเอา”หมุดหน้าใส”เข้ามาแทนที่ไม่มีอะไรซับซ้อน

ดำเนินไปตามแนวทาง”ของเก่าถอดทิ้ง ใส่มิ๊งดีกว่า”

เพราะว่าของเก่าเป็นเรื่องเมื่อเดือนธันวาคม 2479 เป็นความต่อเนื่องจากสถานการณ์เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน 2475

เมื่อมาถึงเดือนเมษายน 2560 ก็ 85 ปีแล้ว

จึงถึงเวลาแล้วที่ “ประชาชนสุขสันต์หน้าใส” จึงต้องนำเอาของใหม่เข้ามา

ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง

ภายในความธรรมดานั้นแทนที่การปรับเปลี่ยนจะดำเนินไปอย่างเป็นเรื่องปรกติ

ก็กลับกลายเป็นแบบ “เอบี-NORMAL“

 

ความ “เอบี-NORMAL” นั่นแหละทำให้ “เรื่องเล็ก”ทะยานไปสู่ความเป็น “เรื่องใหญ่”

ทำไม ผู้อำนวยการเขตดุสิต ตอบไม่ได้

ทำไม อธิบดีกรมศิลปากร ตอบไม่ได้

ทำไม โฆษกประจำสำนักนายกรัฐมนตรีซึ่งเป็นอธิบดีกรมประชาสัมพันธ์อยู่ด้วยจึงไม่ยอมตอบ

ยิ่ง “ตำรวจใหญ่”มาตั้งคำถามในเรื่อง”เจ้าของ”ยิ่งแปลก

แปลกเพราะว่า “หมุดคณะราษฎร”ไม่ใช่ลูกนอกสมรส มิได้มีการจดทะเบียน

ตรงกันข้าม เป็นบัญชาของ”นายกรัฐมนตรี”

ตรงกันข้าม มีรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยรับคำบัญชาและปฏิบัติตาม

กระทั่งมีการวางหมุดอย่างเป็นทางการในปี 2479

 

หาก”ตำรวจใหญ่”ถามว่า “หมุดคณะราษฎร”เป็นทรัพย์สินของใคร เป็นมรดกของใคร

ก็ต้องถาม “นายกรัฐมนตรี”

ก็ต้องถาม “รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย”

แม้จะเป็นเรื่องเมื่อปี 2479 แม้จะเป็นเรื่องเมื่อปี 2475 แต่ก็เข้าทางตรอก ออกทางประตู

มีบันทึกทั้งที่”ครม.”และ”มหาดไทย”

ถามว่าสถานะแห่ง”นายกรัฐมนตรี”เมื่อปี 2479 ไม่เป็นที่ยอมรับของ”บ้านเมือง”ในปี 2560 แล้วหรือ