เป็นหนังไทยที่ติดอันดับยอดฮิตของเน็ตฟลิกซ์ ในสัปดาห์แรกที่เปิดตัวเมื่อต้นเดือนเมษายน และน่าจะยังครองอันดับต้นๆ อยู่ในตอนนี้

เลยเป็นที่กล่าวขวัญกันมากถึงความสำเร็จที่ทำให้หนังไทยผงาดก้าวขึ้นเวทีโลกอย่างสง่างามสมเกียรติภูมิ

ไม่พูดพล่ามทำเพลงละนะคะ ตามประสาคนที่เริ่มหัดดูหนังในช่องทางที่บ้าน ด้วยปฐมเหตุจากการโดนโคขวิดครั้งใหญ่ จนต้องเก็บตัวจ่อมจมอยู่ในบ้านเป็นส่วนใหญ่ แม้ว่าหลังๆ นี้จะออกไปใช้ชีวิตนอกบ้านได้เป็นปกติแล้วก็ตาม แต่ก็ชักจะเริ่มเคยชินกับช่องทางหลากหลายที่หาได้ในยุคปัจจุบันเสียแล้ว

อย่างไรก็ดี Hunger เป็นหนังไทยที่ตีตราเน็ตฟลิกซ์ที่ให้ทุนสร้าง และมีองค์ประกอบหลากหลายที่น่าดึงดูดและชวนให้ชมกัน แม้จะยังมีข้อติติงในอีกหลายแง่หลายมุมมอง

อย่างแรกคือ เป็นหนังที่ถ่ายทำอย่างประณีตและนำเสนอภาพที่ตรึงตาชวนให้ติดตาม ด้วยเรื่องราวที่พูดทีไรก็จะโดนใจโดนต่อมน้ำลายคนแทบทุกที

นึกเพียงคร่าวๆ ก็นึกได้ถึงหนังเกี่ยวกับอาหารที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงนับสิบนับร้อยเรื่อง ตั้งแต่ Babette’s Feast (หนังจากเดนมาร์กที่ติดตาตรึงใจมาก), Chocolat (จอห์นนี่ เดปป์ กับจูเลียต บินอช), Eat Drink Man Woman (ฝีมือกำกับฯ ของอั้งลี่), Julie & Julia (เมอริล สตรีป กับเอมี่ อาดัมส์) มาจนถึง The Menu (เรฟ ไฟน์ส) ที่เพิ่งฮือฮาไปเมื่อเร็วๆ นี้

ผู้เขียนยังประทับใจกับสารคดีเกี่ยวกับอาหาร ว่าด้วยเรื่องอันน่าประทับใจของการทุ่มเทชีวิตทั้งชีวิตทำอาหารเพียงอย่างเดียวให้เลิศสะแมนแตนสุดยอดฝีมือของวงการเรื่องหนึ่ง ซึ่งดูแล้วยากจะลืมเลือน

คือ Jiro Dreams of Sushi ซึ่งพูดถึงการที่พ่อครัวซูชิธรรมดาๆ คนหนึ่งมุ่งมั่นฝึกฝนตนจนมีร้านซูชิที่คิวจองยาวข้ามปีเลยทีเดียว

“คนหิว เกมกระหาย” หรือในชื่อที่โกอินเตอร์ว่า Hunger เป็นเรื่องของแม่ครัวผัดก๋วยเตี๋ยวขายในร้านอาหารริมถนน ชื่อ ออย (ชุติมณฑณ์ จึงเจริญสุขยิ่ง) ที่สืบกิจการขายก๋วยเตี๋ยวต่อจากเตี่ยที่แก่ตัวลงจนทำไม่ไหวแล้ว

ร้านนี้น่าจะเด่นดังด้วยอาหารจานที่เป็นลายเซ็นประทับตราร้าน คือ ก๋วยเตี๋ยวผัดซีอิ๊ว

แต่ก็ปรากฏว่ายังมีอาหารจานเด็ดสูตรประจำครอบครัวที่เตี่ยเคยคิดสูตรไว้นานแล้ว เรียกว่าก๋วยเตี๋ยวผัดงอแง คือเวลาลูกร้องไห้งอแง เตี่ยจะผัดก๋วยเตี๋ยวจานนี้ให้กิน ซึ่งแปลว่าอร่อยจนเด็กเลิกร้องไห้นั่นแหละ

อยู่มาวันหนึ่ง ฝีมือผัดก๋วยเตี๋ยวของออย (หรือจะเป็นรูปโฉมของเธอก็ไม่รู้) ไปสะดุดตาโตน (กรรณ สวัสดิวัตน์ ณ อยุธยา) ลูกมือในทีมของเชฟใหญ่ผู้มีชื่อเสียงระดับตำนานเชฟในประเทศเข้า ออยจึงได้รับคำชวนให้ไปสมัครเข้าอยู่ในทีมเชฟพอลผู้โด่งดัง (นพชัย ชัยนาม)

นั่นทำให้ออยทำใจกล้าเข้าไปสมัครเป็นลูกมือของเชฟพอล

และคำตอบของเธอที่บอกเหตุผลว่าทำไมเธอจึงอยากได้งานนี้ โดนใจเชฟพอลจนทำให้เธอได้รับการคัดเลือก

นั่นคือ เพราะเธออยากเป็นคนพิเศษ

เชฟพอลผู้เป็นเพอร์เฟ็กชั่นนิสต์ หรือสุดยอดของการทำทุกสิ่งให้สมบูรณ์แบบ เป็นเชฟอารมณ์ร้ายและหยาบคายอย่างที่สุด เขาไม่บันยะบันยังกับลูกน้องคนไหนเลย ได้แต่ไล่ตามความสุดยอดของอาหารจานที่เขาสร้างสรรค์ ด้วยการเลือกวัตถุดิบและเครื่องปรุงจากแหล่งที่ดีที่สุด วิธีการตระเตรียมอาหาร และการปรุงระดับขั้นเทพ

ออยได้รับการแต่งตั้งให้เป็นแม่ครัวประจำเตาไฟ เนื่องจากความชำนิชำนาญในการควบคุมความโชติช่วงของเปลวไฟและความร้อนของกระทะเหล็ก จึงได้รับการมอบหมายให้ผัดเนื้อวากิวแบบที่จะละมุนลิ้นอย่างที่สุด ด้วยความหนาบางของเนื้อที่กำลังดี ซึ่งการขาดประสบการณ์ของออยทำให้เธอต้องเสียเลือดเนื้อ ทั้งจากคมมีดและจากเปลวไฟ

ออยใช้เนื้อวากิวอันแพงลิบลิ่วไปถาดใหญ่ เพื่อฝึกฝนฝีมืออยู่ทั้งคืนจนทำได้สมบูรณ์แบบเป๊ะๆ…ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเชฟพอลไม่เล้งจนไล่เธอออก ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้น เธอหั่นขนาดไม่ถูกใจเขา เขายังด่ากราดว่ารู้หรือเปล่าว่าราคาเนื้อวากิวน่ะมันสูงแค่ไหน

จากเส้นแบ่งด้านศีลธรรมและจริยธรรม ความสัมพันธ์ของเชฟพอลกับออย พลิกผันไปจากความเป็นครูกับศิษย์ และเพื่อนผู้ช่วยเหลือเกื้อกูลและเข้าใจในกันและกัน กลายไปเป็นคู่แข่งที่ต่อสู้ช่วงชิงชัยในเชิงประหัตประหารกันในวงการครัวระดับสูงของสังคม

และทำให้ออยหันเหเส้นทางเดินในชีวิตอีกครั้ง

ทั้งหลายทั้งปวงก็ดูจะแฝงคติสอนใจและข้อคิดในชีวิตไว้ดีอยู่หรอกค่ะ จะมีข้อติติงอยู่ก็ตรงที่ว่าการวางตัวละครนั้นขาดความลึกที่ทำให้เราเข้าใจตัวละครจนรับได้ในเส้นทางที่เลือกเดิน

เชฟพอลมีภูมิหลังที่ผลักดันให้เขาเป็นอย่างที่เป็นอยู่โดยนำเสนอด้วยการขมวดให้เข้มข้นและน่าเห็นอกเห็นใจ แถมยังเป็นการตบหน้าครั้งใหญ่ต่อรสนิยมเลิศหรูที่เสแสร้งของชนชั้นสูงว่าด้วยการกินของแพงระยับซึ่งรสชาติไม่ได้เรื่องเลย

จนผลักดันให้พอลทะยานก้าวขึ้นสู่จุดยืนอันเสแสร้งของเขาในปัจจุบัน

พูดง่ายๆ คือ เชฟระดับตำนานอย่างเชฟพอลไม่ได้ขายรสชาติของอาหารที่เขาทำเพื่อลูกค้าผู้ร่ำรวยล้นฟ้า แต่ขาย “ภาพ” ที่เขาสร้างขึ้นให้เกิดความฮือฮาน่าประทับใจ

จริงๆ แล้ว น่าจะเรียกว่าเชฟพอลคือตัวเอกของเรื่อง แต่เขาก็ไม่ใช่ตัวเดินเรื่อง (protagonist) จริงๆ แล้ว พอลเป็นตัวขัดขวางหรืออุปสรรคในการเดินเรื่อง (antagonist)

เป็นตัวละครที่น่าสนใจที่สุดในหนังซึ่งวางภูมิหลังและบุคลิกภาพไว้ให้เขาอย่างเหมาะเจาะ เสียแต่ว่าเชฟพอลมาตกม้าตาย หมดรูปหมดภาพลักษณ์ เอาในตอนจบ ซึ่งหนังดูจะรวบรัดชี้ขาวชี้ดำหาผู้ร้ายลงจบไม่ให้ค้างคาใจคนดู

ส่วนตัวเอกของเรื่อง คือ ออยนั้น เราแทบไม่เห็น “ตัวตน” ภายในของเธอเลย ได้แต่ต้องสรุปเอาเองว่า เพราะเธอเป็นนางเอก เธอจึงควรต้องมีคุณธรรมและสำนึกในความถูกต้อง และกลับมาสู่วิถีชีวิตตรงข้ามกับสิ่งที่หนังประณาม โดยไม่ได้มีการนำเสนอให้เห็น

เราเห็นแต่ว่าเธอเป็นคนมุ่งมั่น มุมานะ รักครอบครัว และมีคุณธรรม ซึ่งเป็นแต่เพียง “กระพี้” ไม่ใช่ “แก่น” ของตัวละคร

หนังวาดภาพความแตกต่างของชนชั้น ความละโมบ ความชิงชังของอภิสิทธิ์ชน ด้วยสีสันอันฉูดฉาดชัดเจน

ฉากงานเลี้ยงของคนรวยล้นฟ้าซึ่งสามารถทุ่มทุนจัดงานแฟนซีเพื่อแต่งตัวตาม “ธีม” ที่กำหนดมาประชันกัน ทำให้นึกถึงความเสื่อมของจักรวรรดิโรมัน เนื่องด้วยชนชั้นสูงเสพสำราญกันโดยไม่นึกถึงความยากลำบากของสามัญชนคนหาเช้ากินค่ำ

และจุดเปลี่ยนในชีวิตของนางเอก ด้วยการยอมรับความไร้ศีลธรรมและการวางตัวอยู่เหนือกฎหมายของอภิสิทธิ์ชน ก็สะท้อนจากเรื่องที่ตกเป็นข่าวครึกโครมของบุคคลในตระกูลใหญ่ที่ไปล่าสัตว์สงวน (แม้จะเป็นสัตว์คนละชนิดกันในหนัง) ซึ่งสำหรับคนดูชาวไทยก็จะยังดูใหม่สดอยู่

การตัดสินใจของนางเอกผู้เดินออกจากชีวิตหรูเริดในจุดที่เรียกได้ว่าเป็นความสำเร็จสูงสุดที่กำจัดเจ้าฝีมือในวงการออกไปได้นั้น เราไม่เห็นจุดเปลี่ยนของเธอชัดเจน

ได้แต่รับรู้ว่าเธอกลับไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เธอมีความสุข ได้ผัดก๋วยเตี๋ยวให้ชาวบ้านร้านตลาดกินไปในร้านขายถนน

ไม่แน่หรอกค่ะว่าถึงที่สุดของที่สุดแล้ว เธออาจได้กลายเป็นตำนานของสตรีตฟู้ด ในลักษณะเดียวกันกับ “เจ๊ไฝ” ผู้ควงตะหลิวหน้าเตาไฟที่เป่าให้เปลวเพลิงลุกท่วมอาหาร จนกลายเป็นตำนานของมิชลินไปก็ได้ ใครจะรู้… •

HUNGER

กำกับการแสดง

สิทธิศิริ มงคลศิริ

แสดงนำ

ชุติมณฑณ์ จึงเจริญสุขยิ่ง

กรรณ สวัสดิวัตน์ ณ อยุธยา

 

ภาพยนตร์ | นพมาส แววหงส์

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022