Perfect World

: เราต่างเติมเต็มให้กัน

 

ประเทศญี่ปุ่นเป็นสังคมของผู้สูงวัยเต็มรูปแบบ ถนนหนทางหรือสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ จึงเอื้อเฟื้อต่อผู้สูงวัยและส่งผลถึงผู้พิการต่างๆ ด้วย เช่น ทางเท้าที่มีทางลาด และพื้นปุ่มนูนเพื่อคนตาบอด

การใช้สัญลักษณ์บนทางเท้าหรือบนพื้นถนน ยังช่วยคนตาดีหรือนักท่องเที่ยวเดินทางได้ด้วย เช่น บอกทางไปวัด, ไปสถานีรถไฟ, หรือตู้ล็อกเกอร์เก็บสัมภาระ

ซีรีส์ญี่ปุ่นเรื่อง Perfect World (2019) ใน Netflix ที่สร้างจากการ์ตูนมังงะ ของนักเขียน Rui Aruga โดย Fuji TV จำนวน 10 ตอน แต่อัดแน่นไปด้วยเรื่องราวความรักและอุปสรรคของคนพิการรัก

 

อิสึกิ อายุคาวะ (โทริ มัทซึซาวะ นักแสดงที่มีผลงานแสดงมากมายตั้งแต่ปี 2009) ชายหนุ่มผู้มีอนาคตเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลที่ยอดเยี่ยม แต่เนื่องจากประสบอุบัติเหตุทำให้ร่างกายท่อนล่างเป็นอัมพาต ต้องใช้วีลแชร์ (Wheelchair) ไปตลอดชีวิต

ด้วยความพยายามมุ่งมั่น อิสึกิสอบเข้าเรียนสถาปนิก และได้เป็นสถาปนิกสมใจ ทั้งได้เข้าทำงานที่บริษัทของวาตานาเบะ (ยูอิจิ คิมูระ) ซึ่งเป็นเจ้าขององค์กรอันดีงาม ให้การสนับสนุนคนพิการ

เมื่อผู้พิการเป็นสถาปนิกจึงเข้าใจอย่างถ่องแท้ ถึงพื้นที่ใช้สอยต่างๆ ว่าจะออกแบบอย่างไรเพื่อเอื้ออำนวยความสะดวกให้แก่ผู้พิการ และใช้ประโยชน์ร่วมกันกับคนปกติ

อิสึกิยังออกแบบอาคารอเนกประสงค์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกีฬาโอลิมปิก 2020 แม้กีฬาโอลิมปิก 2020 จะถูกเลื่อนเนื่องจากสถานการณ์โควิด-19 แต่คนญี่ปุ่นนักสู้ ยังคงยืนยันที่จะจัดงานกีฬาระดับโลก

อย่างไม่ถอดใจยอมแพ้!

วันหนึ่งอิสึกิได้พบกับสึอุมิ คาวานะ (มิซูกิ ยามาโมโตะ นางเอกน่ารัก กับชุดเสื้อผ้าเท่ๆ มีสไตล์เฉพาะตัว อย่างคนญี่ปุ่น) ที่ร้านอาหาร ทั้งคู่เคยเป็นเพื่อนนักเรียนห้องเดียวกันที่บ้านเกิดเมืองมัทสึโมโตะ สึอุมิเคยแอบชอบอิสึกิมานาน ราวกับอิสึกิคือรักแรกของสึอุมิ

และสึอุมิต้องตกใจที่อิสึกิกลายเป็นคนพิการ!

เพราะความพิการ ทำให้อิสึกิต้องเลิกรากับมิกิ (อีเรนะ มิซูซาวะ) แฟนสาวที่คบกันมานาน จนเกือบถึงขั้นแต่งงานกัน แต่พ่อแม่ฝ่ายหญิงไม่อาจยอมรับลูกเขยพิการได้

อิสึกิขอร้องให้สึอุมิเป็นแฟนปลอมๆ เพื่อให้เขามีความกล้าไปงานแต่งงานของมิกิ ซึ่งเป็นเพื่อนนักเรียนของทั้งสองที่มัทสึโมโตะด้วย

อิสึกิและสึอุมิได้พบเจอกันบ่อยๆ เพราะสึอุมิเป็นผู้ประสานงานด้านแบบกับสถาปนิก

จากความทรงจำอันเป็นรักแรก ที่คิดว่าจะจางหายไปจากหัวใจ สึอุมิกลับยิ่งรักชอบอิสึกิมากขึ้น เพราะเห็นความมุ่งมั่นในการทำงานและนิสัยอ่อนโอนของอิสึกิ ทั้งๆ ที่เป็นผู้พิการ

อิสึกิยังแนะนำให้สึอุมิไปเรียนเพิ่มเติมด้านการออกแบบภายใน เพราะเขาเคยเห็นสึอุมิวาดภาพสมัยเรียนมัธยม และภาพนั้นยังได้รางวัลชนะการประกวดอีกด้วย

ความรักของคนปกติกับคนพิการอันมีอุปสรรคมากมาย ซึ่งนอกจากคุณพ่อหัวดื้อ (ยูทากะ มัทซึชิเกะ) ของสึอุมิ ไม่ยอมรับอย่างเด็ดขาดเพราะสึอุมิเป็นลูกสาวที่พ่อรักมาก

ยูทากะ มัทซึชิเกะ นักแสดงดังจากเรื่อง Koduku no Gurume ซีรีส์ที่สร้างตั้งแต่ปี 2012 จนถึงปี 2019 ในซีซั่นที่ 8 เรื่องนี้เป็นโอโต้ซังที่อยากให้ลูกสาวกลับมาอยู่ที่บ้าน ตอนที่ปฏิเสธอิสึกิ เขาพาอิสึกิไปที่สนามเด็กเล่น แล้วเล่าจนเห็นภาพว่า ขณะที่ลูกๆ เล่นอย่างมีความสุข หัวใจของพ่อก็เหมือนแขวนดิ่งอยู่กลางอากาศด้วยความกังวลสารพัด รอยยิ้มของลูกเป็นภาระอันหนักอึ้งของพ่อ จึงเป็นคำตอบให้อิสึกิ

อิสึกิเองจำใจขอบอกเลิกกับสึอุมิอย่างเจ็บปวด เพราะเขาตระหนักว่าความพิการของเขานอกจากจะเป็นภาระให้สึอุมิแล้ว เขายังไม่อาจปกป้องสึอุมิได้อย่างคนปกติ

 

Perfect World เพลงไตเติ้ลไพเราะ กับภาพของอิสึกิและสึอุมินั่งเคียงคู่กัน โดยมีวีลแชร์อยู่ข้างๆ ซึ่งเงาของวีลแชร์ทอดยาวกว่าเงาของทั้งคู่ ราวกับอุปสรรคไม่ใช่แค่ที่เห็น แต่มันขยายภาพกว้างใหญ่มาก เหมือนบอกว่าความพิการของอิสึกิเป็นภาระที่ทั้งคู่ต้องยอมรับและแบกรับให้ได้

ขณะเดียวกันความอดทนและความพยายามใช้ชีวิตอย่างคนทั่วไปของอิสึกิ ได้เป็นกำลังใจให้ใครหลายๆ คนที่รู้จักเกี่ยวข้อง ละครฉายภาพที่อิสึกินั่งวีลแชร์ไปไหนต่อไหน ใช้รถขับแบบคนพิการที่มีระบบเกียร์มือทั้งหมด โดยต้องเก็บพับวีลแชร์ไว้ที่เบาะหลัง และเมื่อกลับถึงบ้าน ก็เปลี่ยนเป็นรถเข็นอีกคันที่ใช้ในบ้าน

คนปกติคิดว่าได้ช่วยเหลือผู้พิการ แต่ที่จริงแล้วการยื่นมือเข้าช่วยเหลือกัน นอกจากวัตถุสิ่งของ หรือกำลังกายแล้ว ยังมีกำลังใจที่สามารถส่งต่อถึงกันได้ บางครั้งคนที่อ่อนแออาจปกป้องคนที่แข็งแรงกว่า หรือคนพิการอาจช่วยเหลือคนปกติดีๆ ได้เช่นกัน

เมื่อเจ็บป่วยจนเดินไม่ได้ ต้องนั่งรถเข็นเหมือนคนพิการ คนเราจึงจะเข้าใจถึงจิตใจอันท้อแท้ของผู้พิการ

Perfect World ซีรีส์อบอุ่นของผู้พิการผู้ไม่ยอมแพ้ สร้างกำลังใจให้ผู้คนจนรู้สึกฮึกเหิม

เมื่อมีเส้นทาง อิสึกิใช้มือทั้งสองอันแข็งแรงหมุนวงล้อวีลแชร์ไปข้างหน้าอย่างไม่ท้อถอย อย่างที่อิสึกิบอกว่า “การที่จะก้าวข้ามอุปสรรคไปให้ได้ คือการมีหัวใจที่ไร้สิ่งกีดขวาง…”