WHO ARE YOU, CHARLIE BROWN?

‘ผู้สร้างผลงานอมตะ’

 

กำกับ

Michael Bonfiglio

สัมภาษณ์

Drew Barrymore

Noah Schnapp

Billy Jean King

เสียงพากย์

Nathan Tyler

Isabelle Leo

Wyatt White

 

การ์ตูนขำขันในกรอบ แบบที่เรียกว่า “คอมิก สตริป” ใต้หัวเรื่องว่า Peanuts เริ่มปรากฏบนหน้าหนังสือพิมพ์เมื่อ ค.ศ.1950 โดยเปลี่ยนชื่อมาจาก ที่ Li’l Folks ด้วยปัญหาทางลิขสิทธิ์

ชื่อเรื่องที่ใช้ตีพิมพ์การ์ตูนต่อมาคือ Peanuts ซึ่งเล่ากันว่าคนเขียนการ์ตูนคือ ชาลส์ เอ็ม. ชูลซ์ ไม่ชอบชื่อนี้เอาเลย บอกว่าไม่มีอะไรเกี่ยวกับเนื้อเรื่องหรือตัวละครที่เขาสร้างสักนิดเดียว

แต่ปรากฏว่าการ์ตูนชุด “พีนัทส์” ติดตลาดและเป็นที่นิยม จนลงในหน้าหนังสือพิมพ์ต่อเนื่องกันถึงห้าสิบปี ทั้งหนังสือพิมพ์รายวัน และฉบับพิเศษวันอาทิตย์

กระทั่งชูลซ์เลิกเขียนเพราะสุขภาพร่วงโรย และเสียชีวิตเมื่อ ค.ศ.2000 โดยไม่ประสงค์จะให้นักเขียนการ์ตูนคนอื่นมาสืบทอดการเขียนแทนเขา

 

ชาร์ลี บราวน์ ตัวละครหลักของการ์ตูนชุดนี้ เป็นเด็กชายหัวโต กลมดิกเหมือนลูกบอล มีเส้นผมหยอยๆ สองสามเส้น (ชูลซ์บอกว่าเด็กคนนี้ไม่ได้หัวล้านเลี่ยน แต่มีผมบางๆ สีทอง เลยมองไม่เห็นในภาพ) สวมเสื้อสีเหลืองอ๋อย เชิงเสื้อมีลายเส้นซิกแซ็กสีดำ

เขาเป็นคนขี้แพ้ หรือ “loser” ขนานแท้และดั้งเดิม ทำอะไรก็แห้วไปหมด ล้มเหลวตลอด เช่น เตะไม่เคยถูกลูกฟุตบอลสักหน (อาจเป็นเพราะถูกกลั่นแกล้งบ้าง) ชอบเล่นว่าว แต่ว่าวก็ไม่เคยติดลม ไปติดต้นไม้ที่เรียกว่า “ต้นไม้กินว่าว” ทุกที

ทำให้ต้องนึกเศร้าใจ ต้องอุทานในแบบฉบับชาร์ลี บราวน์ ว่า Good grief!

ตัวละครสำคัญอีกตัวคือ สนูปปี้ หมาพันธุ์บีเกิลสีขาว จอมขี้เกียจ ที่วันๆ เอาแต่นอนฝันเฟื่องบนหลังคาบ้านหลังเล็กสีแดงแปร๊ด

สนูปปี้เป็นหมารู้ภาษามนุษย์ พูดไม่ได้ แต่พิมพ์ดีดได้จากจินตนาการบรรเจิดเพ้อฝันอยากเป็นวีรบุรุษนักบินในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และมีคู่อริคนสำคัญในจินตนาการ คือ เร้ด บารอน

นอกจากนั้น ยังมีลูซี่ จอมแกล้งและชอบเล่นแผลงๆ ซึ่งเปิดคลินิกจิตวิทยา ให้คำปรึกษาแก่เด็กแถวนั้น โดยเก็บเงินครั้งละห้าเซ็นต์

โชรเดอร์ นักเปียโนผู้หลงใหลคลั่งไคล้ในประพันธกรชื่อก้องโลก บีโธเฟน

แซลลี่ น้องสาวของชาร์ลี บราวน์ ผู้คอยตอแยขอให้พี่ชายช่วยทำการบ้านให้

ไลนัส นักปรัชญาเด็กน้อยที่มีผ้าห่มเก่าๆ เป็นของรักของหวง สำหรับให้อุ่นใจและสร้างความมั่นใจ อย่างที่เรียกว่า security blanket

พิกเพ็น เด็กตัวมอมแมม หน้าดำปี๋ เพราะชอบเล่นซุกซนคลุกฝุ่นเป็นประจำ

และ “เด็กหญิงผมแดง” ที่ชาร์ลี บราวน์ แอบหลงรัก แต่ไม่เคยกล้าจะเข้าไปทำความรู้จัก

ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ

การ์ตูนในกรอบ หรือคอมิก สตริปชุดนี้อยู่ในหน้าหนังสือพิมพ์ต่อเนื่องกันไม่มีเว้นตลอดเวลา 50 ปี และลงในหนังสือพิมพ์ทั่วโลก 2,600 ฉบับ พร้อมการแปลเป็นภาษาต่างๆ โดยประเมินว่ามีผู้อ่านถึง 355 ล้านคน

และยังได้รับการดัดแปลงไปสู่สื่อรูปแบบอื่นๆ ต่างๆ นานา นับแต่ ค.ศ.1965 จะมีหนังทีวีชุด Peanuts Special ออกฉายในเทศกาลเฉลิมฉลองต่างๆ

 

Who Are You, Charlie Brown? เป็นสารคดีกึ่งการ์ตูนที่เล่าถึงการที่ชาร์ลี บราวน์ ตั้งคำถามว่าตัวเองเป็นใคร สำหรับการบ้านเรียงความ 500 คำที่เขาต้องทำส่งครู

หนังการ์ตูนนี้นำเสนอตัวตนของชาร์ลี บราวน์ จากหลายมุมมอง ทั้งของลูซี่ เด็กหญิงใจร้าย, สนูปปี้ หมารักอิสระที่อยู่ในโลกจินตนาการของตัวเอง, แซลลี่ บราวน์ น้องสาว รวมทั้งตัวละครที่เราคุ้นเคยอีกหลายตัวนี้ โดยสลับฉากด้วยการสัมภาษณ์บุคคลต่างๆ ที่เป็นแฟนพันธุ์แท้ของชาร์ลี บราวน์ อาทิ โนอาห์ ชแนปป์ ผู้เคยให้เสียงพากย์เป็นตัวชาร์ลี บราวน์, มิยา เชค นักแสดงเด็กจาก The Darkest Minds, ดรูว์ แบริมอร์ อดีตนักแสดงเด็กจาก E.T และบิลลี่ จีน คิง อดีตแชมป์เทนนิสหญิงชื่อดัง เพื่อนสนิทของชูลซ์

ในการตั้งคำถามว่าตัวละครเอกที่เขาสร้างขึ้นเป็นใครนั้น เราพลอยได้รู้จักตัวตนของผู้สร้างสรรค์ไปด้วย จากทัศนะการมองโลกด้านต่างๆ และบุคลิกลักษณะที่สะท้อนออกมาในตัวละคร

เราได้รู้ว่าชาลส์ เอ็ม. ชูลซ์ ซึ่งใครๆ เรียกว่า “สปาร์กี้” เป็นเด็กเก่งเกินวัยจนได้ข้ามชั้นเรียน ซึ่งไม่ได้ส่งผลดีแก่ตัวตนของเขา เนื่องจากเขารู้สึกแปลกแยกจากเพื่อนในชั้นซึ่งไม่ยอมรับเขา ทำให้เขากลายเป็นคน “ล้มเหลว” และไม่มั่นใจในตัวเอง

พ่อเขามีอาชีพเป็นกัลบก หรือช่างตัดผม ซึ่งแน่นอนว่าสปาร์กี้ไม่ต้องเสียเงินไปตัดผมที่ไหนอื่น แต่สิ่งที่เกิดแก่เขาบ่อยๆ คือ ระหว่างที่พ่อกำลังตัดผมให้เขาอยู่นั้น ก็จะมีลูกค้าเข้าร้านมา และพ่อต้องไล่ให้เขาไปนั่งรอระหว่างที่ให้บริการแก่ลูกค้าก่อน

สปาร์กี้ถ่ายทอดความรู้สึกอึดอัดอับอายที่ต้องนั่งอยู่กับทรงผมที่ตัดไปเพียงครึ่งหัวลงในตัวของชาร์ลี บราวน์ ที่เป็นลูกของช่างตัดผมเหมือนกัน

 

การครุ่นคิดว่าตนเป็นใคร นำชาร์ลี บราวน์ ไปสู่ลูซี่ผู้เปิดร้านให้คำปรึกษาด้านจิตบำบัดโดยคิดเงิน 5 เซนต์ในราคาเด็กๆ และลูซี่ผู้ใจร้ายก็ไม่เคยปรานีในการทำสไลด์เป็นชุด ชี้ให้เห็นข้อบกพร่องต่างๆ ในตัวตนของชาร์ลี บราวน์

ชาร์ลี บราวน์ ไปปรึกษากับคนอีกหลายคน เช่น ไลนัส ผู้มีความคิดลึกซึ้ง แม้จะมีจุดอ่อนจากความขาดความมั่นใจในตัวเอง ด้วยการต้องกอดผ้าห่มสมัยเด็กไว้กับตัวตลอด

หนังยังใช้ตัวละครแฟรงกลิน ซึ่งเป็นเด็กผิวดำ ซึ่งสปาร์กี้ตัดสินใจครั้งใหญ่นำเข้ามาสู่โลกการ์ตูนของเขาหลังจากที่ ดร.มาร์ติน ลูเธอร์ คิง ถูกลอบสังหาร ท่ามกลางเสียงคัดค้านไม่เห็นด้วยของใครต่อใคร เพราะยังเป็นสิ่งที่สังคมทั่วไปไม่ยอมรับ

เรื่องนี้ก็บอกให้รู้ชัดเจนถึงตัวตนและจุดยืนของสปาร์กี้ต่อทัศนะการแบ่งแยกในสังคม

 

ความนิยมแบบถล่มทลายของการ์ตูนพีนัทส์ปรากฏให้เห็นในอีกรูปแบบหนึ่ง คือในโครงการอวกาศของสหรัฐ

ยานบังคับการของอพอลโล 10 ได้รับการตั้งชื่อว่า “ชาร์ลี บราวน์” และหมวกที่นักบินอวกาศสวมก็ได้รับการเรียกขานว่า “หมวกสนูปปี้”

ปฏิเสธไม่ได้ว่าการ์ตูนชุดพีนัทส์ที่ชาลส์ เอ็ม. ชูลซ์ สร้างสรรค์ไว้ เป็นปรากฏการณ์สำคัญในวัฒนธรรมมวลชนอเมริกันที่แผ่อิทธิพลไปทั่วโลกตลอดทั้งครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 และยังคงสืบเนื่องต่อมาอีก แม้เขาจะจากไปแล้วถึงสองทศวรรษ

อ้อ…เรียงความที่ชาร์ลี บราวน์ สู้อุตส่าห์ค้นคว้าหาข้อมูลและทำอย่างตั้งอกตั้งใจส่งครูโดยหวังจะได้ “เอ” เต็มที่นั้น ได้คะแนน “ซีลบ” ซึ่งทำให้เขาผิดหวังเช่นเคย แต่นั่นก็ตรงตามตัวตนที่ตัวละครตัวนี้ถูกสร้างสรรค์ขึ้น คือเป็น born loser

แม้จะมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ว่าหนังสารคดีเรื่องนี้ทำขึ้นชูกลุ่ม LGBTQ อย่างออกนอกหน้า แต่ก็จะเป็นไรไปล่ะคะ หนังดีก็ต้องว่ากันไปตามเนื้อผ้า

ขอแนะนำค่ะ โดยเฉพาะสำหรับแฟนพันธุ์แท้ที่โตมาพร้อมกับชาร์ลี บราวน์ และแก่ชราไปตามกาลเวลา ขณะที่ชาร์ลี บราวน์ ยังคงความเป็นเด็กชายอยู่ตลอดกาล