ขอแสดงความนับถือ

ไพบูลย์ วงษ์เทศ
แม้ไม่ได้ทิ้งมาด “ยั่วล้อ” ในกลอนอันเป็นจุดเด่นของเขา
กระนั้น เราสัมผัสได้ถึง “ความนุ่มนวล” บางอย่าง
ในกลอนที่นำเสนอในมติชนสุดสัปดาห์ฉบับนี้
…สัมผัสมือสัมผัสใจกายกระหวัด
คิมไม่ขัดเหมันต์คิมหันต์ขาม
นั่นคิมพี่ นี้คิมน้องสองเขตคาม
ละทิ้งก้ามก่อเกื้อเหลือแต่คิม…
…
เช้ากิมจิค่ำก็ชิมแต่กิมจิ
…
อ่านเพียงนี้ ก็น่ารู้ว่ากลอนของไพบูลย์ วงษ์เทศ ได้แรงดาลใจจากอะไร

การพบปะกันของผู้นำเกาหลีเหนือพบผู้นำเกาหลีใต้
แม้ยากจะเชื่อว่าไร้ซึ่งการโฆษณาชวนเชื่อ
แต่สิ่งที่เห็น โดยเฉพาะนายคิม จอง อึน ผู้นำเกาหลีเหนือ
ทำให้ภาพ “บ้า มุทะลุ ดุดัน ก้าวร้าว ผิดมนุษย์มนา” ที่ถูกนำเสนอ ลดลงอย่างยิ่ง
“เหมือนดั่งต้นสน ผมหวังว่าเราจะสามารถผลิใบเขียว แม้ในฤดูหนาว” คือคำกล่าวอันคมคายและนุ่มนวลของผู้นำสูงสุดของเกาหลีเหนือ
ก่อนจะจบลงที่ “บะหมี่เย็นเปียงยาง” ที่ประธานาธิบดีคิมนำมาฝากนายมุน แจ อิน

ในบทความพิเศษ “ไชยวัฒน์ ค้ำชู”
เรื่อง “โอกาสเกิดสันติภาพถาวรบนคาบสมุทรเกาหลี?” ใน “มติชนสุดสัปดาห์” ฉบับนี้
มีข้อมูลอันน่าสนใจหลายอย่าง ในความพยายามทำให้เกิดสันติภาพในคาบสมุทรเกาหลี
แต่ก็ล้มครั้งแล้วครั้งเล่า
มิใช่เพราะเกาหลีด้วยกันเองเท่านั้น
หากแต่มีมหาอำนาจโลกเข้ามาแทรกแซงตลอด
และมหาอำนาจโลกเองนั่นแหละเป็นตัวปัญหา
“ไชยวัฒน์ ค้ำชู” ชวนให้จับตามองว่า เมื่อผู้นำเกาหลีเหนือได้ประกาศยุติการทดลองอาวุธนิวเคลียร์และขีปนาวุธลง
และยังให้คำมั่นว่าจะไม่ใช้อาวุธนิวเคลียร์ก่อน
ให้คอยติดตามดูว่าสหรัฐภายใต้การนำของทรัมป์จะตอบสนองต่อท่าทีนี้อย่างไร
โดยผู้นำเกาหลีเหนือกับสหรัฐอเมริกาจะพบกันในอีกประมาณสองเดือนข้างหน้านี้
ถ้าการเจรจาเป็นไปด้วยความจริงใจของทั้งสองฝ่ายก็คงแก้ปัญหาได้
แต่ที่ผ่านมามีเหตุหลายประการที่ต่างฝ่ายต่างบิดเบือนไม่ทำตามข้อตกลง
มีการอ้างและโยนความผิดให้กันและกันทั้งคู่
ทำให้ความขัดแย้งในคาบสมุทรเกาหลีมีความผันผวนอยู่เสมอ

อนึ่ง ใน “มติชนสุดสัปดาห์” ฉบับนี้เช่นกัน
ชนัดดา ชินะโยธิน พาไปจับเข่าคุยทูตรัสเซีย คีริลล์ บาร์สกี้
เกี่ยวกับสถานการณ์โลก
โดยเฉพาะในซีเรีย
ที่เป็นหนึ่ง “นรก” ในปัจจุบัน ประชาชนหลายแสนหลายล้านคนต้องไร้ที่อยู่ ล้มตาย
แน่นอน รัสเซียมีบทบาทสำคัญ
และกำลังทำสงคราม “ตัวแทน” กับสหรัฐ อังกฤษ ฝรั่งเศส
โดยมีคนซีเรียรับผลกรรม
แน่นอน รัสเซียย่อมปกป้องการกระทำของตนเองว่าถูกต้อง
แต่กระนั้น เราจะปฏิเสธได้อย่างไรว่ามหาอำนาจโลกในปัจจุบัน
ได้อาศัยประเทศต่างๆ เป็น “สนามรบ”
โดยไม่สนใจว่าประเทศเหล่านั้นไม่ว่าเกาหลี ซีเรีย จะย่อยยับอย่างไร