ขอแสดงความนับถือ

 

ขณะที่เราอยู่ในบรรยากาศ “วันผู้สูงอายุ”

ซึ่งอย่างที่รู้กัน นับวันจะทวีความสำคัญขึ้นทุกที

เพราะเราก้าวสู่สังคมคนแก่อย่างเต็มตัว

เป็นการก้าวที่ทั้งคนแก่ และสังคมดูจะไม่พร้อมสักเท่าใดนัก

ยิ่งกว่านั้น คนแก่ทั้งหลาย ก็ต้องเงี่ยหูฟัง และเฝ้าดูปรากฏการณ์ใหม่ๆ

เพื่อมิให้ “ตกยุค” หรือก้าวไม่ทันสิ่งใหม่ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและมากมาย

 

อย่างปรากฏการณ์ข้าวเหนียวมะม่วง ที่ ‘มิลลิ’ แร็พเปอร์รุ่นใหม่นำเสนอในเวทีคอนเสิร์ต “โคเชลลา” นั้น

คือสิ่ง “ใหม่” ที่คนรุ่น “เก่า” ต้องเปิดใจเรียนรู้ รับทราบ

เพื่อมิให้เกิดภาวะนะจังงังกับสิ่งที่อาจทำให้หลายคนอยู่ในภาวะละล้าละลัง

คือแก่ก็ไม่พร้อม และก้าวก็ไม่ทันคนหนุ่มคนสาว

หลงอยู่ในยุคเปลี่ยนผ่าน อย่างเปลี่ยวเหงา

 

กล่าวถึงความเหงา

โปรดพลิกไปที่หน้า 46-47

“ธเนศ วงศ์ยานนาวา” ชวนให้ขบคิด “ทำไมคนเราต้องเหงา”

ทั้งนี้ อาจารย์ธเนศบอกว่า เราต้องเข้าใจว่า เหงานั้นจะไม่เป็นปัญหาเลย

หากเรารักสันโดษแยกออกไปอยู่คนเดียว

ตัดแล้วซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างทางโลก

อย่างนั้นไม่จำเป็นต้องเหงา และเหงาไม่ใช่ปัญหา

แต่ที่ความเหงาเป็นปัญหานั้น ก็เพราะความเหงาก็เป็นตัวบ่งชี้ว่ากำลังขาดอะไรบางอย่างไป

เช่น ด้วยเงื่อนไขทางกายภาพคนแก่ ไปไหนมาไหนลำบาก กินอาหารลำบาก สังสรรค์ไม่ได้

จึงมักจะเหงามากกว่าคนหนุ่มสาว

อาจารย์ธเนศบอกว่า มีการเปรียบเทียบว่าเหงาเลวร้ายต่อสุขภาพเหมือนกับสูบบุหรี่วันละสิบห้าตัว

พูดง่ายๆ ความเหงาเพิ่มโอกาสให้ตายได้ง่ายมากขึ้น

ที่สำคัญความเหงาเกิดขึ้นได้ตลอดในช่วงต่างๆ ของชีวิต

ดังนั้น การเข้าใจ เท่าทัน “ความเหงา” เป็นสิ่งจำเป็น จึงไม่ควรพลาดบทความพิเศษของ “ธเนศ วงศ์ยานนาวา”

ขณะที่คอลัมน์ “หลังลับแลมีอรุณรุ่ง” ที่หน้า 52

ธงทอง จันทรางศุ มาเล่าถึงการเตรียมการสำหรับผู้ที่กำลังจะก้าวสู่วัย 67 ปี

ด้วยในมุมมองที่มากด้วยอารมณ์ขัน และเป็นบวก

ซึ่งก็คงช่วยทำให้ชีวิตในบั้นปลายดีตามสมควร

ภายใต้หลักที่ว่า เมื่อมีความสุขกับเวลาในชีวิตที่เหลืออยู่อีกไม่มาก เห็นอะไร มองให้เป็นมุมบวกเสียก็สิ้นเรื่อง

แก๊งคอลเซ็นเตอร์โทรศัพท์มาหลอกลวงเพราะอยากได้สตางค์เรา

ก็แนะนำให้เขาเปลี่ยนไปทำอาชีพสุจริต

พอแนะนำไปแล้วเขาด่ากลับมา เราหัวเราะเสียหน่อยก็สบายใจ

และอย่าไปคิดฟุ้งซ่านว่าประเทศเรามีหนึ่งสำนักงานตำรวจแห่งชาติ กับหนึ่งกระทรวงดีอี ทำไมจึงยังจับผู้ร้ายไม่ได้ ขำจัง

เห็นผู้สมัครรับเลือกตั้งเป็นผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานครบางคนเสนอนโยบายเฉิ่มเชยอะไรออกมา ก็หัวเราะอีก เพราะขำว่าเธอไปอยู่ที่ไหนมา ไม่รู้หรือว่าโลกหมุนไปข้างหน้าไกลแล้ว น่าสงสารจัง

คิดแบบนี้ได้

รับรอง กินข้าวเหนียวมะม่วงกับหนูมิลลิได้อีกนาน! •