ขอแสดงความนับถือ

 

บ.ก.ครับ

ส่งเรื่องของเจ้าบอยและพรรคพวกมาบ่อยหน่อย

เพราะเจ้าบอยและพรรคพวกกำลังโกอินเตอร์

ฝรั่งมังค่าหลายๆ ประเทศ หลายชาติหลายภาษา

เอาเรื่องหมาหมา เล่ม 1 เล่ม 2 และอารามบอย หมาไทยหัวใจฝรั่ง ไปพิมพ์ออกมาหลายภาษา

รวมถึงอีบุ๊ก เปิดให้ดาวน์โหลด อ่านออนไลน์กันสนุก รวมถึงในห้องสมุดเสียง

เจ้าบอยและพรรคพวกก็เลยกลายเป็นขวัญใจของผู้คนในหลายๆ ประเทศ

ที่เมืองไทย เว็บไซต์กว่าสิบเว็บไซต์ ห้องสมุดขนาดใหญ่ ที่รวบรวมหนังสือนับพันนับหมื่นเล่ม

ก็นำเรื่องหมาหมาไปเผยแพร่ ความนิยมอยู่ในระดับต้นเลยทีเดียว

แต่เรื่องของเจ้าบอยและพรรคพวก มีแสดงที่เดียว ที่มติชนสุดสัปดาห์

ว่าเข้านั่น

 

วันดวล

มีปืนอยู่ในมือเสียงดังฟังชัดกันนัก

แต่พอมือเปล่า พูดเสียงกระเส่ายังกับเพลง “เสียงกระซิบจากเกลียวคลื่น” ของรวงทอง ทองลั่นทม ยังไงยังงั้น (ฮ่า)

แล้ววันหนึ่ง เพื่อนรักเกิดผิดใจกันขึ้นมา

“บักบอย” หมาจากวัดห้วยขวาง กทม.

กับ “บักจอห์นนี่” หมาจากวัดเชตวัน เมืองแพร่

ก็ท้าดวลกันขึ้นมาแบบ “ชายชาติหมา” (ฮ่า)

บักบอยโอ่ว่า “ข้าสิวะเก่ง เพราะข้ามีปืน”

ส่วนบักจอห์นนี่ก็โอ่ทับกลับทันที “ข้าก็เก่ง เพราะข้าก็มีปืนเหมียนกัลล์”

ผลที่สุด เข้าขั้นตรีทูตทั้งคู่

บักบอยครางอ่อยๆ “ข้าท่าจะเท่งทึงว่ะ”

ส่วนบักจอห์นนี่หายใจรวยริน ครางออกมาเบาเบา “ข้าก็คงเท่งทึงเหมียนกัลล์”

ร้อนถึงเจ้าพนักงานต้องหามใส่เปล ส่งสัตวแพทย์ เพื่อช่วยชีวิตโดยด่วน

อะแฮ่ม …ปืนต่อปืนมาเจอกัน โดยเฉพาะลูกผู้ชาย

มันไม่ง่ายเหมือนแอบส่องกล้องซุ่มยิงหัวคนมือเปล่า

แบบยิงนกในกรงหรอกนะ พระเดชพระคุณ

แบบนั้น บอยกับจอห์นนี่ บอกว่าไม่แมนเหมือนข้าพเจ้าทั้งสอง

 

ดารานำแสดง : บอย ลูกห้วยขวาง จาก กทม.

จอห์นนี่ ลูกเมืองแพร่ จากเวียงโกศัย

และมิสเตอร์ “รูปัง” ลูกโม่ 6 นัด .22 กระบอกจิ๋วของอีตาปิยพงศ์

ผู้อำนวยการสร้าง เขียนบท กำกับการแสดง และยิงภาพ เอ้ย ถ่ายภาพ : อีตาปิยพงศ์ (เมืองหละปูน) เจ้าเก่า

ปิยพงศ์ (เมืองหละปูน)

 

หมายเหตุ : ส่งมาเพื่อรำลึก 10 เมษายน 2553 และ 19 พฤษภาคม 2553 แบบเนียนๆ นะครับ

 

หมายเหตุแห่งหมายเหตุ : ยินดีกับการโกอินเตอร์ของ “เรื่องหมาหมา และอารามบอย หมาไทยหัวใจฝรั่ง”

ส่วนที่ยอมให้บักบอยและพรรคพวกออกจอบ่อย

ก็เพราะการรำลึกเนียนๆ ถึงเหตุการณ์ที่ว่าไว้ในหมายเหตุนั่นแหละ