ขอแสดงความนับถือ/ฉบับประจำวันที่ 12-18 ตุลาคม พ.ศ.2561

ขอแสดงความนับถือ

 

มีไปรณียภัณฑ์ บรรจุหีบห่ออย่างดี มาถึง “มติชนสุดสัปดาห์”

ข้างในมีจดหมายถึง บ.ก.มติชนสุดสัปดาห์

ความว่า

ขออนุญาตแทรกรูปเขียนในคอลัมน์ “แกลเลอรี่” อีกครั้ง

เนื่องในวาระครบรอบวันคล้ายวันสวรรคต ร.9

สำหรับตีพิมพ์ในมติชน ฉบับประจำวันที่ 12 ตุลาคม 2561 นี้

ขอบคุณครับ

รักและนับถือ

กรินทร์ จิรัจฉริยากูล

 

พระบรมสาทิสลักษณ์ รัชกาลที่ 9 ที่วาดด้วยสีพาสเทล ในโทนสีนุ่มนวล บนกระดาษสี 40 x 30 ซ.ม. (หน้า 99)

คงทำให้หลายคนเกิดความรู้สึก

“คิดถึงในหลวง”

ดังที่วัชระ แวววุฒินันท์ รู้สึกเช่นเดียวกัน ในคอลัมน์ “เครื่องเคียงข้างจอ” (หน้า 85)

“…วันที่ 13 ตุลาคม เป็นอีกหนึ่งวันที่ยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำของประชาชนคนไทย

วันที่เหมือนฟ้าถล่มลงทับหัวจิตหัวใจของคนไทยโดยสิ้น

หลังสำนักพระราชวังมีแถลงการณ์ให้ประชาชนทราบว่า “ในหลวงรัชกาลที่ 9″ ได้เสด็จสวรรคตแล้วเมื่อเวลา 15.52 น. วันพฤหัสบดีที่ 13 ตุลาคม พ.ศ.2559”

 

วัชระ แวววุฒินันท์ “คิดถึงในหลวง”

ด้วยเหตุว่ายังจำได้ถึงภาพที่หลายคนตั้งใจทำความดีเพื่อเจริญรอยตามพระองค์ท่าน

ยังจำได้ถึงปณิธานที่หลายๆ คนตั้งใจจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง

เพื่อทำตนให้เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมและชาติบ้านเมือง

แต่เมื่องานถวายพระเพลิงพระบรมศพในหลวงรัชกาลที่ 9 ผ่านพ้นไป

–ทุกอย่างก็กลับคืนมาสู่ความเป็นปกติชีวิตอีกหน

 

…เรายังเห็นคนขี่มอเตอร์ไซค์บนทางเดินเท้า โดยไม่สนใจเลยว่าคนที่เดินไปมาจะเป็นยังไง

มันสมควรไหม มันผิดกฎหมายไหม

หรือการเขม่นกันง่ายๆ ยิงกันง่ายๆ ฆ่ากันง่ายๆ

ทั้งๆ ที่ในหลวงรัชกาลที่ 9 ได้สอนให้เราเป็นคนมีเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

พระองค์เองก็ได้ทรงปฏิบัติตนให้เป็นแบบอย่างตลอดมา

ที่หนักเข้าไปอีก คือพวกข้าราชการทั้งหลายที่เคยเป็นข้าราชการในพระองค์

ที่ต้องสนองพระบาทด้วยการเป็นข้าราชการที่ดี มีความซื่อสัตย์สุจริต

ไม่โกงไม่กิน ไม่คอร์รัปชั่น

แต่เราได้เห็นข่าวการโกงกินเงินสวัสดิการคนยากคนจน โกงเงินคนพิการ คอร์รัปชั่นงานโครงการต่างๆ มากมาย

 

“สงสัยจังว่า

ตอนที่ไปยืนแต่งชุดขาวหรือชุดข้าราชการร่วมกับหน่วยงานของตนเพื่อร่วมถวายความอาลัย

ได้รู้สึกอะไรถึงพระองค์ท่านไหม

คิดถึงแบบใด

หรือเพียงแต่ โธ่…เศร้าเสียใจจังเลย ไม่อยากให้พระองค์จากเราไปเลย

แล้วพอหายเศร้าก็คิดโกงกินดังว่า”

นั่นคือ ความรู้สึก “คิดถึงในหลวง” ที่ผุดขึ้นในใจของวัชระ แวววุฒินันท์

พร้อมกับทิ้งคำถามถึงคนไทยทุกคน

“แล้วยังไงต่อ…”