ขอแสดงความนับถือ

มีอีเมลจาก

วานิช สุนทรนนท์

บรรณาธิการหนังสือพิมพ์ฅนตรัง

 

สืบเนื่องมาจากบทความ ‘ใบมีดโกน’ ขึ้นสนิมของชายชื่อ ‘ชวน หลีกภัย’

ที่ผม–นายวานิช เขียนและตีพิมพ์ในมติชนสุดสัปดาห์ ประจำวันที่ 20-26 เมษายน พ.ศ.2561 ปีที่ 38 ฉบับที่ 1966

วันนี้ (2 พฤษภาคม 2561) ผมมีโอกาสได้อ่านรายงานพิเศษในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นฉบับหนึ่งของจังหวัดตรัง

เข้าใจว่า เขียนโดยนายสมบูรณ์ อุทัยเวียนกุล ผู้แทนหลายสมัยของพรรคประชาธิปัตย์จังหวัดตรัง

เหตุที่ทำให้ผมเข้าใจเช่นนั้น

เพราะปรากฏทั้งชื่อและภาพถ่ายของท่านอยู่บนหน้าแรกของหนังสือพิมพ์ฉบับดังกล่าว

เมื่อได้อ่านแล้วก็อดที่จะนำมาบอกเล่าต่อไม่ได้

 

ข้อเขียนของท่านอดีต ส.ส.สมบูรณ์เอง (ผมเข้าใจว่าเป็นส่วนของท่านเพราะปรากฏเครื่องหมายคำพูดใต้ชื่อและภาพท่านอย่างสมบูรณ์) มีดังนี้

“จริงๆ แล้วผมไม่อยากออกมาตอบโต้บทความที่พาดพิงนายชวน หลีกภัย ในหนังสือรายสัปดาห์ฉบับหนึ่ง

เป็นบทความที่เขียนโดยคนที่เกิดในจังหวัดตรังคนหนึ่ง

เพราะยึดหลักว่า เมื่อความจริงปรากฏออกมา สังคมจะมีคำพิพากษาผิดถูกเอง

แต่มาคิดอีกที บางทีเรื่องการพูดความจริงไม่ทั้งหมด พูดเพียงบางเสี้ยวกระทงความ

ทำให้คนที่ไม่รู้ความจริงจะหลงทิศผิดพลาดคิดไปว่า เรื่องที่ว่ามานั้นเป็นเรื่องน่าเชื่อถือ

ผมแปลกใจครับ

คนตรังแท้ๆ ทำไมเขียนบทความแบบนี้

พาดพิงนายชวน

และยังเลยเถิดลุกลามไปยัง ส.ส.ภาคใต้ของพรรคประชาธิปัตย์อีกด้วย

ผมไม่อยากพูดว่า เรื่องที่เขียนมานั้นมีอคติ หรือไม่เป็นความจริง

แต่อ่านไปแล้วมีความรู้สึกเหมือนกับว่า ผู้เขียนมีอะไรบางอย่างแอบแฝงอยู่ในทำนองนั้นหรือไม่ ก็ไม่ทราบ

ผมคงไม่ย้อนคิดไปถึงเรื่องราวในอดีตนะครับ

ที่ว่า ผู้เขียนเป็นลูกของนักการเมืองคนหนึ่ง ที่สมัครเลือกตั้ง ส.ส.

ถ้าจำไม่ผิดคงจะเป็นปี พ.ศ.2518 และพ่ายแพ้ต่อผู้สมัคร ส.ส. ของพรรคประชาธิปัตย์

คงจะไม่เกี่ยวข้องกันนะครับ

แต่สิ่งที่ผมอยากจะบอกพี่น้องชาวตรังในวันนี้

ก็คือว่า ถนนภาคใต้ที่พังและไม่ได้ซ่อม เพราะถูกเลือกปฏิบัตินั้นเป็นความจริง

เกิดขึ้นในยุครัฐบาลทักษิณ-ยิ่งลักษณ์ครับ

ขอเชิญอ่านความจริงจากข้อเขียนของนายชวน หลีกภัย ในวารสารสมาคมชาวตรัง ปี 2558 ครับ”

 

บทความ ‘ทางหลวงในภาคใต้หลังนโยบายเลือกปฏิบัติของระบบทักษิณ’ โดยชวน หลีกภัย อันนี้ผมขอไม่นำมาพิมพ์ในที่นี้ เพราะเป็นบทความที่ค่อนข้างยาวครับ

แม้รายงานพิเศษฉบับนี้ท่านอดีต ส.ส.สมบูรณ์จะไม่ได้เอ่ยถึงชื่อบทความ และผู้เขียน

แต่เมื่อได้อ่านแล้ว ผู้ที่ติดตามเรื่องนี้มาตลอด รวมทั้งผมเอง จะเข้าใจเป็นอย่างอื่นไม่ได้

นอกจากหมายถึงบทความของผม

ในฐานะผู้เขียนบทความที่เผยแพร่ไปก่อนหน้านั้น

ในฐานะสื่อมวลชนตัวเล็กๆ คนหนึ่ง

และในฐานะอดีตนักการเมืองท้องถิ่นที่เคยทำงานการเมืองมากว่า 22 ปีคนหนึ่ง

ผมเรียนตรงๆ ว่า รู้สึกดีใจและขอบคุณที่นักการเมืองระดับชาติท่านหนึ่งมีโอกาสได้อ่านบทความที่ผมเขียน

ขณะเดียวกันก็ได้แสดงความคิดเห็นและอธิบายเพิ่มเติมถึงเรื่องราวต่างๆ เพิ่มขึ้น (เข้าใจว่าคงใช้สิทธิในฐานะ ส.ส.ภาคใต้คนหนึ่ง)

ขอเรียนว่า ผมอ่านข้อเขียนของท่านแล้ว รับฟังแล้ว

แต่การรับฟังย่อมไม่ได้หมายถึงการยอมรับในทุกรายละเอียดเสมอไป

ในที่นี้จึงขอใช้สิทธิในการอธิบายเพิ่มเติมในบางประเด็นที่เรายังเห็นไม่ตรงกัน

 

มติชนสุดสัปดาห์ ขออนุญาต หยุดตรงนี้ก่อน

เนื้อที่หมด

กรุณาพลิกไปอ่านต่อ ที่คอลัมน์จดหมาย หน้า 6

อนึ่ง ว่าที่จริงต้องขอบคุณ คุณสมบูรณ์ อุทัยเวียนกุล ที่พยายามทำให้กรณีนี้จำกัดวงเป็นเรื่อง “คนตรัง”

แต่กระนั้น เมื่อเรื่องเปิดที่นี่

และคุณสมบูรณ์ตอกย้ำ “ถนนภาคใต้ที่พังและไม่ได้ซ่อม เพราะถูกเลือกปฏิบัตินั้นเป็นความจริง เกิดขึ้นในยุครัฐบาลทักษิณ-ยิ่งลักษณ์”

เป็นประเด็นสาธารณะที่ควรถกแถลงกันในเวทีกว้าง

ยิ่งเกี่ยวกับ “ชวน หลีกภัย” ที่กำลังถูกเชียร์ให้เป็น “มหาธีร์ ณ เมืองตรัง”

ยิ่งต้องสมควรพูดถึง