ต้องยอมรับว่า “กรณีหมออ๋อง” กำลังกลายเป็น “บทศึกษา” อันร้อนแรงและแหลมคมหนึ่งในทางการเมืองทั้งในการมองจากมุม”เก่า” ทั้งในการมองจากมุม”ใหม่”

ปฏิกิริยาอันมาจากนักการเมืองอย่าง นายอดิศร เพียงเกษ มิได้เป็นเรื่องเหนือความคาดหมาย เหมือนกับที่เคาเอาไว้แล้วว่า สว.อย่าง นายเสรี สุวรรณภานนท์ จะมีปฏิกิริยาแบบไหน

ยิ่งที่มาจากบางคนแห่ง”ประชาธิปัตย์”ยิ่งมีกลิ่น”น้ำเน่า”โชย

แต่ที่กำลังกลายเป็น”คำถาม”และก่อให้เกิด”ประเด็น”กลับเป็นความหงุดหงิดของ สุทธิชัย หยุ่น ของ “ใบตองแห้ง” และโดย เฉพาะอย่างยิ่งของ”บอกอ ลายจุด”

สังคมรับรู้”อาวุโส”ของ สุทธิชัย หยุ่น สังคมรับรู้”บทเรียน”อัน

“ใบตองแห้ง”สะสมมา ยิ่งความจัดเจนในแบบของ”บอกอ ลายจุด” ยิ่งมีความชัดเจนในกระสวนทางความคิด

ความหงุดหงิดอันมาจาก สุทธิชัย หยุ่น เมื่อดำรงอยู่พร้อมกับของ”ใบตองแห้ง” จึงยิ่งเติมเต็มสร้างความสมบูรณ์จากผลึกใน แบบของ”บอกอ ลายจุด”

เป็นความปรารถนาดีแน่นอน สะท้อนห่วงหาอาทร เด่นชัดไม่มีข้อเคลือบแคลงสงสัย

 

ปมเงื่อนอยู่ตรงที่เสียงทักท้วงอันมาจาก สุทธิชัย หยุ่น ไม่เป็นผล เช่นเดียวกับเหตุผลอัน “ใบตองแห้ง” และ”บอกอ ลายจุด”ยกมายาวเหยียด

คล้ายกับ 1 พรรคก้าวไกลยุค นายชัยธวัช ตุลาธน ไม่ยอมรับฟัง คล้ายกับ 1 นายปดิพัทธ์ สันติธาดา ก็ทำหูทวนลม

สะท้อนให้เห็นว่าผลแห่งการเลือกคณะกรรมการบริหารพรรคก้าวไกลเมื่อวันที่ 23 กันยายน จะเดินสวนกับเสียงท้วงติงอัน เปี่ยมด้วยความปรารถนาดีอย่างนั้นหรือ

บางที สุทธิชัย หยุ่น อาจต้องทบทวน บางที”ใบตองแห้ง”อาจต้องทำความเข้าใจ บางที”บอกอ ลายจุด”อาจต้องปรึกษากับ”พี่เต้น” อย่างใกล้ชิดมากกว่านี้

นี่เป็นสถานการณ์อย่างเดียวกับที่เคยประสบมาแล้วในการเลือกตั้งปี 2562 และปี 2566 ที่เหนือความคาดหมาย มิใช่หรือ

 

ต้องยอมรับว่า”มวล”แห่ง”ความเปลี่ยนแปลง”ยุคใหม่เกิดขึ้นรวดเร็วและดำเนินไปด้วยความฉับไวแทบไม่น่าเชื่อ นับแต่”ยุทธ การ 22 สิงหาคม”ได้ปรากฏขึ้น

ไม่ว่าจะเป็นที่”ดอนเมือง” ไม่ว่าจะเป็นที่”เกียกกาย”

การจับมือระหว่างพรรคเพื่อไทยกับพรรครวมไทยสร้างชาติ พรรคพลังประชารัฐ ได้รับการรับรองผ่านการเลือกแคนดิเดตของพรรคเพื่อไทยเป็นนายกรัฐมนตรี

นี่ย่อมเป็นการช็อกอันใหญ่กว่าเมื่อเทียบกับกรณี”หมออ๋อง”จาก”แถลงการณ์”ของพรรคก้าวไกล

นี่ย่อมเป็นเรื่องที่จะต้อง”เรียนรู้”และทำความ”เข้าใจ”