ขณะที่ 1 ทำเนียบรัฐบาล กลายเป็นแหล่งดูดอันทรงพลานุภาพใน ทางการเมือง และ 1 พรรคประชาธิปัตย์ กลายเป็น”เป้า”แห่งพลังดูดอย่างชนิดตีกลางแสกหน้า

ภายใน “พรรคเพื่อไทย” สงบนิ่งอย่างยิ่ง

อาจเป็นเพราะพรรคเพื่อไทยมีสมาชิกพรรคที่เหลือตกค้างจากพรรคพลังประชาชนล่าสุดเพียง 1.3 แสนคน

แรงกระเพื่อมจึงปรากฏไม่มากนัก

หากนำไปวางเรียงเคียงข้างกับจำนวนสมาชิก 2.8 ล้านคนของพรรคประชาธิปัตย์

กระแสดูดอาจปรากฎก็ที่ “นครปฐม”

ขณะที่ “กลุ่มวาดะห์” แม้จะพาเหรดกันไปอยู่”พรรคประชาชาติ” แต่ภายในพรรคเพื่อไทยก็ยินดี

 

ท่าทีของพรรคเพื่อไทยต่อแรงกระเพื่อมอันมาจาก”นครปฐม”ก็เปี่ยมด้วยความเข้าใจ

ไม่ใช้ท่าทีขับไล่ไสส่ง

ยิ่งเห็นอาการอันมาจาก “คสช.” อันมาจาก “ทำเนียบรัฐบาล” ต่อกรณี นายสมชัย สัจจพงษ์ ยิ่งทำให้เกิดภาพเปรียบเทียบโดยอัตโนมัติ

ลองสดับ”น้ำเสียง” นายภูมิธรรม เวชยชัย

“ไม่ได้ไปตีกอล์ฟกับตระกูลสะสมทรัพย์แต่ไปตีที่สนามของเขา ส่วนเจ้าของสนามจะมาร่วมหรือไม่ยังไม่ทราบเลยเพราะเป็น เรื่องของเขา

ที่เลือกไปสนามนิกันติ นครปฐม เพราะติดอันดับเป็นสนามที่ดีสนามหนึ่ง คนที่รู้ก็ขอไปด้วย”

นี่ย่อมเป็นลีลาเพลงยาวระดับ

ไม่ว่า”ขอเสี่ยงสารมาสมานไมตรีสมร” ไม่ว่า”จะนับทุ่มโมงท่าสารารส มีกำหนดแต่ละวันสักพันหน”

สำนวนสมัยพระนารายณ์มหาราชเลยเชียวละ

 

ทำไมพรรคเพื่อไทยจะไม่เข้าใจหัวอกหัวใจของตระกูลสะสมทรัพย์แห่งนครปฐม

หลังรัฐประหารต้อง”กลืนเลือด”อย่างไรทุกคนรู้

ยิ่งผลประโยชน์ในเรื่อง”กำจัดขยะ”ระหว่างนครปฐมกับกทม.มีลึกซึ้งอย่างไร ยิ่งประจักษ์ว่าการเข้าไปของแกนนำจากกปปส.ทรงความหมายลึกซึ้ง

พรรคเพื่อไทยจึงต้อง”เดินเกม”อย่างสุขุม คัมภีรภาพ