การปรากฏขึ้นของ “พรรคอนาคตใหม่” ไม่เพียงแต่ก่อให้เกิดภาพที่แตกต่างระหว่างพรรคการเมือง “เก่า”

หากที่แหลมคมอย่างยิ่งยังสะเทือนแม้กระทั่งพรรค”ใหม่”

เมื่อนำเอาพรรคอนาคตใหม่ไปวางเรียงเคียงกับพรรคพลังประชารัฐ พรรคพลังชาติไทย พรรคพลังประชาชนปฏิรูป หรือแม้กระทั่งพรรคพลังธรรมใหม่

ก็จะเห็นได้อย่างเด่นชัด

มิใช่เพราะมีคนอย่าง นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ มิใช่เพราะมีคนอย่าง นายปิยบุตร แสงกนกกุล

หากที่สำคัญเป็นอย่างมากยังเป็น”แนวคิด”และ”วิธีการ”

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อจะทำให้เป็น”พรรคมวลชน”โดยกระ บวนการ CROWDFUNDING

 

กระบวนการ CROWDFUNDING ในความหมายเก่าแก่ คือ กระบวนการทอดกฐิน ทอดผ้าป่า

เพียงแต่นั่นเป็นเรื่องในทาง “ศาสนา”

แต่เมื่อนำเอามาประยุกต์ใช้ในทางการเมือง จึงเท่ากับเป็นการประสานวิธีวิทยาในทาง “ศาสนา” และเทคโนโลยีในทาง”เศรษฐกิจ”

แล้วก็นำมาเป็นเครื่องมือระดมทุนในทาง “การเมือง”

CROWDFUNDING มิได้เป็นเรื่องแปลกในทางเศรษฐกิจอย่างแน่นอน ขณะเดียวกัน สำหรับพรรคการเมืองและนักการเมืองในต่างประเทศก็มิได้เป็นเรื่องแปลก

มีให้เห็นแล้วระหว่างการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ มีให้เห็นแล้วระหว่างการเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศส

แต่กล่าวสำหรับการเมืองไทยยังเป็นเรื่อง”ใหม่”

 

หากพรรคอนาคตใหม่สามารถระดมทุนผ่านกระบวนการ CROWDFUNDING ก็จะกลายเป็น 2 เด้ง

เด้งที่ 1 คือ การหยั่งความนิยมทาง “การเมือง”

เพราะหากได้รับคะแนนนิยมทางการเมืองสูง นั่นหมายถึงการแปรความนิยมออกมาเป็น”ตัวเงิน”

เด้งที่ 2 คือ การสะสมทุน สะสมความมั่งคั่ง

จากความมั่งคั่ง จากทุนอันได้จากประชาชนนี้ทำให้พรรคอนาคตใหม่สามารถขับเคลื่อนพรรคได้ในลักษณะพรรคมวลชน

“เม็ดเงิน”จากมวลชนจึงเป็นกระดานหกในทาง”การเมือง”