ทั้งๆที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ออกมาประกาศด้วยตนเองถึงโรดแมปล่าสุดของการเลือกตั้ง

เดือนกุมภาพันธ์ 2562

แต่สังคมมีความมั่นใจไม่หนักแน่น มั่นคง สมกับที่รอคอยมาตั้งแต่เดือนกรกฎาคม 2554

ทั้งๆที่เป็นคำประกาศของ “หัวหน้าคสช.”

ทั้งๆที่เป็นคำประกาศของ “หัวหน้ารัฐบาล” ซึ่งก็คือ “นายกรัฐ มนตรี”

เหตุปัจจัยอะไรทำให้เกิด”ความรู้สึก”อย่างนั้น

บางคนอาจมองไปที่ “คำประกาศ”เหล่านี้เคยมีมาแล้วหลายหน และก็ถูก “เบี้ยว” เลื่อนแล้วเลื่อนอีกหลายครั้ง

แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือ เงื่อนแง่งแห่ง “คำพูด”

 

เงื่อนแง่งแห่งคำพูดอันออกมาจากปาก พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นั่นแหละคือ รากฐานความไม่แน่ใจ

เริ่มจากประโยคที่ว่า

“วันนี้ต้องพิจารณาดูว่า สถานการณ์บ้านเมืองเป็นอย่างไร ผมไม่ได้ขู่นะ”

นั่นแหละ คือ “คำขู่”

“ถ้าทุกคนยังออกมา เดี๋ยวคอยดูแล้วกัน พอเวลาปลดล็อกทางการเมืองมันจะเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง

ผมก็หวังให้มันเกิดสิ่งดีๆขึ้นมา

หาเสียงกันโดยสงบ ไม่ใส่ร้ายป้ายสีกัน ไม่ยุยงปลุกปั่น อะไรทำนองนี้ มันจะได้เลือกตั้งได้”

วลีสุดท้ายนั่นแหละ “มันจะได้เลือกตั้งได้”

 

ไม่ว่าการอ้างถึง “หาเสียงกันโดยสงบ”บนพื้นฐาน”ไม่ใส่ร้ายป้ายสี” บนพื้นฐาน”ไม่ยุยงปลุกปั่น”

ที่ว่า “ผมไม่ได้ขู่นะ” ก็ไม่มีความหมาย

เพราะในที่สุดแล้วบทสรุปที่ตามมาในประโยคสุดท้ายก็คือ “มันจะได้เลือกตั้งได้”

นี่เท่ากับเป็นการสื่อโดยตรงไปยัง “นักการเมือง”

เป็นนักการเมืองทุกพรรคอาจยกเว้นพรรคกปปส. อาจยกเว้นพรรคประชาชนปฏิรูป ขณะที่พรรคประชาธิปัตย์ พรรคเพื่อไทย ล้วนอยู่ในเป้าหมาย

ไม่นานเกินรอมี “คำตอบ” ตามมาแน่นอน