การดำรงอยู่ของบทเพลง”ไม่เป็นรอง”ทุกครั้งที่มีกิจกรรมอันเกี่ยวกับพรรคก้าวไกล อันสัมพันธ์กับบทบาทของ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ได้กลายเป็น”มีม”

ไม่ว่าจะเป็นเสียงของ”พี่โอม”แห่งวง”ค็อคเทล” ไม่ว่าจะเป็นเสียงของ”บางคน”แห่งพรรคก้าวไกล ดำเนินไปเหมือนกับการดำรงอยู่ของเพลง”ลมหายใจ”

ใครที่รับฟังเสียงร้องของ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ผ่านรายการ”กรรมกรข่าว”ของ พี่สรยุทธ์ และ น้องไบรท์ อาจจะรับรู้และอยู่ในความรู้สึกอย่างหนึ่ง

แต่เมื่อผ่านการมิกซ์จาก”พี่เอ้”อย่างสร้างสรรค์ ทุกครั้งที่มีผู้นำเพลงนี้ไปประกอบกับแต่ละฉากทัศน์ตามความปรารถนาของตนผ่านช่องทาง”ออนไลน์”

ก็กลายเป็นอีกความรู้สึกหนึ่งเหมือนกับเสียงของ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ติดตามไปในทุกฝีก้าว ไม่แตกต่างอะไรกับคำร้องซึ่งยืนยันออกมา

“หลับตาครั้งใด ยังคงเจอ ภาพเธอในใจ คิดถึงเธอ ก็ไม่รู้ว่าจะเจอเมื่อไร”

และดำรงอยู่ในลักษณะอัน”เป็นคำถามที่ค้างคาใจ”

 

ยังไม่มีใคร”ประมวล”ออกมาเป็นสถิติว่า การผลิตซ้ำมีมโดยมีเสียงร้องของ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ เป็นซาวนด์ แทร็ค จะแพร่ กระจายและได้รับความนิยมมากน้อยเพียงใด

แต่เชื่อได้เลยว่าหาก นายเกรียงไกร ลีกิจวัฒนะ ติดตามสายธารแห่ง”ติ๊กต่อก”อย่างต่อเนื่อง ก็ยากเป็นอย่างยิ่งที่จะ”พลาด”

ยิ่งหาก”ผู้เฒ่า”ที่ฟันธงว่า นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ กำลังเล่นบทเป็น”เซเลนสกี้”ชักนำให้มหาอำนาจตะวันตกเข้ามายึดครอง

ยิ่งต้องแปลกใจว่าเหตุใดต้องได้ฟังเพลงแบบนี้

นี่มิได้เป็นบทเพลงแห่งการต่อสู้ ตรงกันข้าม กลับเป็นเพลงรักเพลงคิดถึง เป็นความเว้าวอนจากคนๆหนึ่ง ในท่ามกลางมรสุมอันรายล้อมมาโดยรอบ

ศึกของ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ จึงหนักหนาสาหัสยิ่ง

 

ปรปักษ์ในทางการเมืองอาจมองเห็นว่า นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ มี ความเลวร้ายไม่ต่างจากที่ นายทักษิณ ชินวัตร เคยมี จากที่ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ เคยมี

แต่สิ่งที่พบเห็นผ่าน นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ คือ รอยยิ้ม

เป็นรอยยิ้มแห่งความรัก ความคิดถึง เป็นรอยยิ้มแห่งความหวัง และด้วยความมั่นใจยิ่งว่าสังคมประเทศไทยที่เจริญและพัฒนาสามารถเป็นจริงได้

เพียงแต่ต้องมอบให้อยู่ในมือของพรรคก้าวไกล ในมือของ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ เท่านั้น