ท่ามกลางการปล่อยแคมเปญ ก้าวหน้า Next ออกมาตั้งแต่วันที่ 3 สิงหาคม ความเห็นกว่า 4,000 ที่ไหลเข้าไปยังพรรคก้าวไกลเด่นชัดในความคึกคัก

เป็นความคึกคักที่ยังถวิลหาอาวรณ์ต่อ”อนาคตใหม่” เป็นความคึกคักที่เรียกร้องไปยัง นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ โดยตรง

เด่นชัดยิ่งว่ายังผูกพันอยู่กับ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ

เป็นภาพของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ซึ่งแวดล้อมโดยความแหลมคมจาก นายปิยบุตร แสงกนกกุล และความเอาการเอางาน ของ น.ส.พรรณิการ์ วานิช

ขณะเดียวกัน ก็ยังมองไม่ทะลุว่าองค์ประกอบของพรรคก้าว ไกลที่อยู่โดยรอบเงาร่างของ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ จะเทียมเทียบกับยุคของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ได้หรือไม่

ข้อเรียกร้องเช่นนี้สะท้อนความฝังจิตประทับใจอยู่กับความสำเร็จของพรรคอนาคตใหม่ และยังไม่มีความมั่นใจอย่างเพียงพอต่อเส้นทางก้าวไกล Next ว่าจะเป็นเช่นใด

เท่ากับลืมไปแล้วว่าเส้นทางจากเดือนมีนาคม 2563 มายังเดือนสิงหาคม 2565 เป็นเส้นทางอันวิบากเพียงใดและอยู่ในการ แบกรับของ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์และคณะ

ขณะที่ความแหลมคมอยู่ที่เส้นทางใหม่นี้ นายพิธา ลิ้มเจริญ รัตน์ จะสานต่อและพัฒนาให้ดำรงอยู่อย่างเป็น Next อย่างไร

 

หากมองโดย”โครงสร้าง”ต้องยอมรับว่าทุกก้าวย่างของพรรคก้าวไกลได้สืบทอดวัฒนธรรมและสิ่งที่พรรคอนาคตใหม่ได้กำหนดและวางเอาไว้ได้ครบถ้วน

นั่นก็คือ การทำงานเป็น”ทีม” การทำงานอย่างเป็น”ระบบ”และมุ่งหน้าไปสู่การสร้าง”พรรคมวลชน”แน่วแน่

เพียงแต่ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ มิใช่ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ เพียงแต่ นายชัยธวัช ตุลาธน มิใช่ นายปิยบุตรแสงกนกกุล นี่ คือความเป็นจริง

ขณะเดียวกัน พรรคก้าวไกลก็มิได้ก้าวไปอย่างโดดเดี่ยว ตรง กันข้าม ยังมีการขับเคลื่อนของ”คณะก้าวหน้า”คอยสอดประสาน

เป็นการสอดประสานในทาง”ความคิด”อย่างเป็น”เอกภาพ”

 

หากเป็นข้อเรียกร้องก็ต้องยอมรับว่าข้อเรียกร้องต่อ นายพิธา ลิ้ม เจริญรัตน์ เป็นข้อเรียกร้องในเรื่องของท่วงทำนอง

บางอย่างก็เป็น”เอกลักษณ์” บางอย่างก็เป็น”หลักการ”

บางอย่างก็สามารถเก็บรับจากพรรคอนาคตใหม่ได้ในลักษณะอันเป็น”โอปนยิโก” แต่หลายอย่างเมื่อเป็นเอกลักษณ์ก็ต้องคงความเป็น นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ เอาไว้

การหลอมรวมความต้องการของมวลชนจึงแหลมคมยิ่งกว่า