กรณีของ เอกชัย หงส์กังวาน เขียนเล่าเรื่อง”เซกส์”ในเรือนจำ กำลัง กลายเป็นประเด็นแห่งการถกเถียง แตกกิ่งและแยกสาขาออกไปในหลากหลาย “มิติ”

โดยพื้นฐานแล้วในเมื่อเป็นข้อเขียน ปฏิบัติการของ เอกชัย หงส์ กังวาน ย่อมเป็นปฏิบัติการในด้าน”วรรณกรรม”

1 เป็นงานเขียน เป็นงานประพันธ์ เพียงแต่ 1 เกี่ยวกับเรื่องเซกส์ และที่ทำให้บังเกิดอาการแตกกระจายสยายกลีบออกไปเนื่อง จากเป็นงานเขียนผ่านโลก”ออนไลน์”

จึงเป็นงานเขียนซึ่งมีการเผยแพร่ผ่าน”โซเชียล มีเดีย”จึงถูกดูดเข้าไปในวงจรแห่งพระราชบัญญัติ”คอมพิวเตอร์” และเมื่อเป็นเรื่องอันเกี่ยวกับเซ็กส์ใน”เรือนจำ”จึงสัมพันธ์กับกรมราชทัณฑ์

งานเขียนของ เอกชัย หงส์กังวาน จึงกลายเป็นประเด็นและถูกนำเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม และส่งผลให้เขาต้องคำตัดสินให้ถูก

จำขัง ณ เรือนจำเป็นเวลา 1 ปี

เอกชัย หงส์กังวาน จึงกลายเป็น”นักเขียน”ที่ต้องโทษเนื่องจาก งานวรรณกรรมอันเกี่ยวกับ”เซ็กส์”ขึ้นมา

 

คำถามก็คือ ก่อนหน้างานเขียนของ เอกชัย หงส์กังวาน เรื่องราวอันสัมพันธ์กับ”เซ็กส์”ในที่คุมขัง เคยมีการเขียนและเผยแพร่ออกมาสู่แวดวงวรรณกรรมและแวดวงศิลปะหรือไม่

หลายคนคงจำได้ถึงนวนิยายเรื่อง”ขังแปด”จากปลายปากกา ดาวไสว ไพจิตร ที่อึกทึกครึกโครมและกลายเป็นภาพยนตร์

ขณะเดียวกัน มีอดีตนักโทษจำนวนมากต่างเคยเขียนถึงประสบการณ์ของชีวิต ไม่ว่าจะเป็นนักโทษธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นนัก โทษคดีทางการเมืองก็ตาม

      พลันที่ เอกชัย หงส์กังวาน ต้องถูกลงโทษจากการเขียจึงกลายเป็นปัจจัย”เร้า”อย่างมีนัยสำคัญทำให้ คอวรรณกรรมจำนวนไม่น้อยอยากรู้ อยากอ่านขึ้นโดยอัตโนมัติ

 

สภาพของ เอกชัย หงส์กังวาน จึงมิได้ถูกมองผ่านสถานะของนักกิจ กรรมทางการเมือง ตรงกันข้าม เชื่อได้เลยว่าแม้นักวรรณกรรมระดับ“สิงห์สนามหลวง”ก็ตาลุกวาว

หลายคนบังเกิดนัยประหวัดไปยัง ดี.เอ็ช.ลอเรนส์ โดยปริยาย

น่าเสียดายที่โดยกระบวนการพิจารณาคดีทำให้งานเขียนของ เอกชัย หงส์กังวาน ถูกตัดออกไปจากวงจรแห่งการเผยแพร่

โอกาสที่จะได้อ่านและตรวจสอบความเข้มข้นจึงหมดสิ้นไป