จำเป็นต้องมองปรากฏการณ์เมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน กับ ปรากฏการณ์เมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน อย่าง”นักสังเกตการณ์”

เป็นการ”สังเกตการณ์”ในแบบของ”คนเสมอนอก”

กระบวนการในการ”สังเกตการณ์”ที่ดีเป็นอย่างยิ่ง นั่นก็คือ จับผลสะท้อนและแรงสะเทือนตามมา

น่าสังเกตว่า ผลสะเทือนจากการอ่านคำวินิจฉัยของตุลาการ ศาลรัฐธรรมนูญเมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน มีทั้งที่คนชโยโห่ร้องด้วย ความสมหวังตามที่ตั้งใจ

และทั้งคนที่หงุดหงิด รู้สึกไม่พอใจ แต่ไม่อาจแสดงออกได้อย่าง ฉับพลันทันใด เพราะว่าเป็นคำวินิจฉัยของ”ตุลาการ”จากศาลรัฐธรรมนูญซึ่งมีผลผูกพันในทุกองค์กร

อาจมีเพียงผู้ถูกกล่าวหาและตัวแทนของผู้ถูกกล่าวหาจำนวน หนึ่งที่แสดงความหงุดหงิดไม่พอใจตั้งแต่ก่อนการอ่านคำวินิจฉัย

และเกิด”ปฏิกิริยา”ร่วมไปกับ”เยาวชน”ที่มารอรับฟังการอ่าน

และเมื่อถึงการเคลื่อนไหวในวันที่ 14 พฤศจิกายน ทุกความรู้สึกที่เก็บกดเอาไว้ก็ปะทุออกมาจนหมดสิ้น

 

มีคนชมชอบกับคำวินิจฉัยของตุลาการศาลรัฐธรรมนูญอย่างแน่นอน ทั้งเป็นความชมชอบซึ่งเปี่ยมด้วยความพร้อมที่จะขยายผลออกไปสู่การปฏิบัติต่อเนื่อง

เห็นได้จากการออกมาคิดบัญชีกับพรรคการเมืองบางพรรค เห็นได้จากการคาดหมายว่าจะมีการดำเนินการอย่างไรต่อไป

กระบวนการที่ชมชอบและเห็นคล้อยตามต่อคำวินิจฉัยไปไกลถึงขนาดที่พร้อมจะเล่นงานคนที่เคยเข้าร่วมในการชุมนุม เคยมีส่วน แม้กระทั่งการเป็น”นายประกัน”ให้กับผู้ถูกจับกุม

กระทั่ง มีการคาดหมายว่าหากการขยายผลได้รับการขานรับก็จะมีผู้ต้องหาเป็นเรือนแสน 

เพียงผู้ร่วมลงชื่อยกเลิก 112 ก็มากกว่า 2 แสนไปแล้ว

 

เวลาเพียงไม่ถึงสัปดาห์ยากเป็นอย่างยิ่งว่าสถานการณ์จากการอ่านคำวินิจฉัยของตุลาการศาลรัฐธรรมนูญจะเติบใหญ่และขยายตัวไปเช่นไร เป็นการทำให้ปัญหาจบหรือเริ่มต้นขึ้นบทใหม่

เป็นบทใหม่ของการยุติ หรือเป็นบทใหม่ในปมประเด็นใหม่

พลันที่สัมผัสได้จากปรากฏการณ์จากแยกปทุมวันไปยังสถานทูตเยอรมนีในวันที่ 14 พฤศจิกายน ก็เริ่มมองเห็นคำตอบ

เป็นคำตอบแห่งการเริ่มบทใหม่ในการยกระดับความขัดแย้ง