การตัดสินใจใช้”อำนาจ”ต่อ “พี่ฮาร์ท”อันเนื่องจากการโพสต์แสดง ความเห็นต่อแนวทางนโยบาย”วัคซีน”ของรัฐบาลและของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

กำลังเป็นอีกตัวอย่างหนึ่งในการใช้”อำนาจ”ที่ฝืนต่ออารมณ์ความรู้สึกซึ่งดำรงอยู่ใน”สังคม”

ใกล้เคียงอย่างยิ่งกับที่เคยใช้กับ “พี่เอก ธนาธร”

ความละเอียดอ่อนมิได้อยู่ที่ว่า”พี่ฮาร์ท”เป็นนักร้อง แม้จะเคยดำรงอยู่ในสถานะอันเป็น”ขวัญใจ”วัยรุ่นเมื่อหลายสิบปีก่อน แต่บท บาทและการเคลื่อนไหวของ”พี่ฮาร์ท”ก็ไม่ตกกระแส

นั่นก็คือ เป็นนักร้องวัยใกล้ 90 ที่สามารถเชื่อมประสานกับลีลา และอารมณ์เพลงในท่วงทำนองแบบ “ไอ เฮียร์ TOO”ได้อย่างนวล เนียนไม่ต่างไปจาก”พี่แอมมี่”ยืนอยู่บนเวที

อย่าได้แปลกใจหากเพียงไม่กี่ชั่วโมงต่อมา #เซฟพี่ฮาร์ท จึงเกิด

สถานการณ์การใช้อำนาจต่อ”พี่ฮาร์ท”จึงกลายเป็นเรื่องท้าทายอีกกรณีหนึ่งในสังคมปัจจุบัน

ตัวอย่างแห่งการแสดงปฏิกิริยาตอบโต้ในทางสังคมจึงเป็นเรื่องที่ทันควันและทันความ

ขอให้ดูจากกรณีที่ “วอลเลย์บอล ทีมชาติ” ติดโควิด

เมื่อมีการเล่นบทประสิทธิ์ประสาทเชิงสอนสั่งจาก”โฆษก”ศบค. ให้ระมัดระวัง กุมวินัยให้มั่น ก็ปรากฏเสียงตอบโต้จากทีมวอลเลย์ดังขึ้นอย่างคมคาย

คำถามก็คือ จะ”ซ้อม”วอลเลย์บอลอย่างไรโดยไม่ให้มี”เหงื่อ”ออกมา

ความหมายเด่นชัดอย่างยิ่งว่า รับฟังและให้ความเคารพ แต่ความเคารพนั้นต้องอยู่บนพื้นฐานแห่งเหตุผลและความชอบธรรมที่สมควร

อย่าได้แปลกใจหาก”พี่ฮาร์ท”จะแสดงความแปลกใจที่”นายกรัฐมนตรี”ฟ้องร้อง”ประชาชน”

ในความเป็นจริง อำนาจในการปกครองอาจยังเป็นของกลุ่มคนรุ่นนายกรัฐมนตรี แต่นั่นก็มิได้หมายความว่าพื้นที่ของ”คนรุ่นใหม่”จะไม่มีอยู่เลยในสังคม

การปะทะในทาง”ความคิด” อันแสดงออกผ่านกระบวนการใน ทาง”การเมือง”จึงเกิดขึ้นและดำรงอยู่ทั้งอย่างเงียบและอึกทึก

“ความเงียบ”กำลังถูกแปรเป็น”พลัง”ในการต่อสู้