ไม่ว่าจำนวนผู้ร่วมลงชื่อเรียกร้องให้ นายอนุทิน ชาญวีรกูล พ้นไปจากตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขจะทะยานจากหลัก 1 แสนทะลุไปถึง 2 แสนแล้วอย่างคึกคัก

แต่ความเป็นจริงที่เห็นก็คือ นายอนุทิน ชาญวีรกูล ยืนยันว่าจะไม่ยอมลาออกจากตำแหน่ง

ทั้ง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ยังออกมา”เชียร์”

เท่ากับสะท้อนให้เห็นว่า ความเห็นของประชาชนแม้จะมีจำนวนมากมายหลายแสนคนก็แทบไม่มีความหมายอะไรเลยในทางเป็นจริง

เพราะตัวของ นายอนุทิน ชาญวีรกูล ก็ยังอยู่ที่เดิม ไม่แสดงความรู้สึกว่าจะขยับขับเคลื่อนไปไหน  รวมถึง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์ โอชา นายโดยตรงก็ยังยืนยันในความเหมาะสม

นี่เท่ากับว่าการเคลื่อนไหวของประชาชนเป็นการสูญเปล่า

เป็นการสูญเปล่าเหมือนกับที่มีการร่วมกันลงชื่อเพื่อแก้ไขรัฐธรรมนูญจากประชาชนทั่วประเทศนับแสน แต่ถูกตีตกจาก 250 ส.ว.และพรรคพลังประชารัฐด้วยเวลาไม่กี่ชั่วโมง

 

หากมองจากสภาพความเป็นจริงก็คล้ายกับจะเป็นเช่นนั้น เหมือนๆกับข้อเรียกร้องของ”เยาวชนปลดแอก”ที่เริ่มเมื่อเดือนกรกฎาคม กระทั่งพัฒนาสู่”คณะราษฎร”ในเดือนตุลาคม 2563

ข้อเรียกร้องหนึ่งซึ่งยืนยันอย่างหนักแน่นมั่นคงมาโดยตลอดก็คือ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ต้องพ้นจากตำแหน่ง

จากเดือนกรกฎาคม 2563 กระทั่งเดือนเมษายน 2564 พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ก็ยังอยู่ในตำแหน่ง ทั้งยังออกมาการันตีให้กับ นายอนุทิน ชาญวีรกูล อีกด้วย

เหมือนกับการเคลื่อนไหวของมวลชนเรือนหมื่น เรือนแสนไม่เกิดประโยชน์อะไรเลยในทางเป็นจริง

กระนั้น หากดูจากความต่อเนื่องและผลสะเทือนก็จะเห็นได้

 

เห็นได้จากการที่ นายปิยบุตร แสงกนกกุล ร่วมกับ นายพริษฐ วัชรสินธุ “ขอคนละชื่อ รื้อระบอบประยุทธ์” และการขานรับจาก”ไทยไม่ทน สามัคคีประชาชน เพื่อประเทศไทย”

รูปธรรมสำคัญก็คือ พัฒนาการของการเคลื่อนไหวในทาง”ความคิด” รุกคืบไปสู่ปฏิบัติการในทา”การเมือง”

รูปธรรมนี้เท่ากับยืนยันถึงการไม่หยุดนิ่งในความเป็นจริง