เกจิทางการเมืองผู้มากด้วยประสบการณ์อาจมองดูการขยับขับเคลื่อนของ Re-Solution อย่างดูแคลน

ในเมื่อ I-Laws ทำมาแล้ว และ”ล้มเหลว”ไปแล้ว

เหตุใดจึงต้องมีขบวนการ ขอคนละชื่อ รื้อระบอบประยุทธ์ เกิด ขึ้นมาอีกเล่า

นี่จะมิใช่เป็นปฏิบัติการในแบบ”เลื่อยขี้เลื่อย”หรอกหรือ

เท่ากับเป็นคำถามไปยัง นายปิยบุตร แสงกนกกุล เท่ากับเป็นคำถามไปยัง นายพริษฐ วัชรสินธุ

เป้าหมายที่ตั้งเอาไว้ 1,000,000 ชื่อจะมิใช่สูญเปล่าหรือ

ขณะเดียวกัน หากมองในเส้นทางแห่ง”ความเป็นไปได้”ก็ยากลำบากเป็นอย่างยิ่ง เพราะขนาด I-Laws ออกมาในห้วงแห่งกระแส”สูง”ในทางการเมืองก็ได้มาเพียง 100,000 กว่าๆเท่านั้น

เมื่อมองเห็นแต่ด้านที่ล้มเหลว เมื่อมองเห็นแต่ด้านที่หดหู่ เศร้า หมองจึงมองข้ามด้านที่รุ่งโรจน์ ด้านที่งดงาม คึกคัก

เนื่องจากในที่สุดแล้ว ทั้งหมดนี้คือการเคลื่อนไหวในทาง”ความ คิด”

ทั้งยังเป็นความคิดของผู้ไม่ยอมแพ้ ไม่ยอมจำนน

 

ถามว่าจากที่ I-Laws เคลื่อนไหวนับแต่เดือนสิงหาคม 2563 เป็นต้นมีบทเรียนและความจัดเจนอะไรบ้างในทางการเมือง

ความจริง รายชื่อที่ได้ 100,000 กว่ารายชื่อนั้นงดงามอย่างยิ่ง

เพราะเป็นรายชื่อของ”คนรุ่นใหม่”ที่ไม่เพียงแต่ตื่นตัวในทางความคิด หากพร้อมแปร”ความคิด”ไปสู่ปฏิบัติการทาง”การเมือง”ที่เป็นจริง

จำนวน 100,000 กว่ารายชื่อจึงเท่ากับเป็น”กำลัง”โดยพื้นฐาน

ข้อดีเป็นอย่างยิ่งก็คือขบวนการ Re-Solution ประกอบส่วนขึ้นจาก นายปิยบุตร แสงกนกกุล เลขาธิการคณะก้าวหน้า กับ นายพริษฐ วัชรสินธุ แห่งกลุ่มรัฐธรรมนูญก้าวหน้า

เมื่อประสานเข้ากับ I-Laws จึงกลายเป็น”แนวร่วม”ใหม่

แนวร่วมใหม่ที่จะ “รณรงค์” ในทางความคิดโดยตั้งเป้าหมาย ไปยังรายชื่อ 1,000,000 รายชื่อให้จงได้

 

ในที่สุดแล้ว ขบวนของ Re-Solution จึงดำเนินไปตามบทเพลง ที่เท่ากับเป็นการประกาศก้องด้วยความเด็ดเดี่ยวและหาญกล้า

เราจะสู้ แม้จะรู้ว่าจะพ่ายแพ้ จะสู้ แม้จะถูกหยามหยัน

ในเมื่อเป้าหมายคือการลงไปเคลื่อนไหวในหมู่คนรุ่นใหม่ คนที่เปี่ยมด้วยความหวัง และไม่ยอมแพ้อย่างง่ายดาย เท่ากับจุดประกายขึ้นมาอีกครั้ง