| เผยแพร่ |
|---|
เหตุปัจจัยอันใดทำให้การปะทะระหว่างโลกแห่งยุค”อะนาล็อก” กับ โลกแห่งยุค “ดิจิทัล” ดำเนินไปด้วยความรุนแรง และมากด้วยความ แหลมคมเป็นลำดับ
แน่นอน ย่อมมิได้เป็นเรื่องของ “เทคโนโลยี” อย่างโดดๆ ตรงกัน ข้าม กลับเป็นเรื่องที่ “คน” ได้เข้าไปเกี่ยวข้องและสัมพันธ์
ต้องยอมรับว่า “เทคโนโลยี” ไร้อารมณ์ ขาด”ความรู้สึก”
เพราะว่ามันเป็นกลไก มันเป็นเครื่องจักร มีภาระธุระอันแจ่มชัดเป็นของมันเอง เพียงแต่ภาระธุระของมันนั้นไม่เพียงแต่ส่งผลต่อกลไกและเครื่องจักรด้วยกัน
หากที่สำคัญเป็นอย่างมาก ที่อยู่กับเครื่องจักร ที่ดำเนินการผ่านแต่ละกลไกของเครื่องจักรย่อมมี “คน” สำแดงบทบาท สำแดง ตัวตนของตนออกมา
“คน” นั่นแหละทำให้บทบาทของเครื่องจักร บทบาทของกลไก แปรเปลี่ยนไป
เพราะในแต่ละคนก็มีสถานะและบทบาทแตกต่างกันออกไป
ถามว่าจุดเด่นของคนที่เกาะกุมอยู่กับ”เทคโนโลยี”มีความแตกต่างกันอย่างไร
นั่นก็ขึ้นอยู่กับเป็น”เทคโนโลยี”แบบใด
นั่นก็ขึ้นอยู่กับถูกครอบงำ กำกับและควบคุมโดย”เทคโนโลยี”ในยุคใด สมัยใด
นั่นก็ขึ้นอยู่กับความเข้าใจและการปรับตัว
คนๆหนึ่งเคยคึกคักเป็นอย่างมากในยุคหนึ่ง ถือได้ว่าก้าวเข้าไปยืนอยู่แถวหน้าสุด แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปเข้าไปสู่อีกยุคหนึ่งเขากลับมีความไม่คุ้นชินกับสิ่งใหม่ ปรากฏการณ์ใหม่
คนๆนั้นกลับกลายเป็นยึดติดอยู่กับชัยชนะและความรุ่งโรจน์ในอดีต หลงใหลและจ่อมจมอยู่กับ”เทคโนโลยี”ที่กำลังจะถูกแทนที่ด้วยนวัตกรรมใหม่ที่ใหม่กว่า
คนๆนั้นหยุดนิ่งอยู่กับที่ ไม่ยอมรับกับ”ความเปลี่ยนแปลง”
ในที่สุดก็หนีชะตากรรมอย่างเดียวกับ”ไดโนเสาร์”ไปไม่พ้นต้องถูกวาดตกไปจากพื้นที่ กลายเป็นโศกนาฎกรรม
ในภาวะแปรผันพลิกเปลี่ยนแห่งยุค ไม่ว่าจะจากยุคหินเก่าสู่ยุคหินใหม่ ไม่ว่าจะจากยุคเกษตรกรรมเข้าสู่ยุคอุตสาหกรรม จำเป็นต้องมี”สะพานเชื่อม”
บทบาทของ”สะพานเชื่อม”ในท่ามกลางการแปรเปลี่ยนแห่งยุค สมัยจึงมีความสำคัญเป็นอย่างสูง
