ประหนึ่งว่าการปรากฏขึ้นของ”เยาวชนปลดแอก”จะฉายสะท้อนช่อง ว่างระหว่างวัยออกมาอย่างเด่นชัด

​นั่นก็คือ ระหว่างคนรุ่นเก่า กับ คนรุ่นใหม่

​นั่นก็คือ ระหว่างคนที่มีลักษณะอนุรักษนิยม จารีตนิยม กับเสรีนิยม

​ความขัดแย้งนี้เหมือนกับจะแยกระหว่างคนที่มีความคิดที่โน้มเอียงไปทาง “อ-ประชาธิปไตย” กับ คนที่มีความคิดที่โน้มเอียงไปทาง “ประชาธิปไตย”

​กระนั้น ภายในความขัดแย้งนั้นก็มิได้แยกจำแนกอย่างง่ายๆเช่นนั้นเพราะแม้กระทั่งในกลุ่มคนที่เรียกตนเองว่านิยมชมชอบ”ประ ชาธิปไตย”ต่อต้าน”เผด็จการ”

​ก็มิใช่ว่าจะเออออห่อหมกเดินตามกันไปอย่างเชื่องๆ เพราะว่า ภายในขบวนประชาธิปไตยก็แยกจำแนกออกเป็นรุ่นๆตามแต่ยุคสมัยของแต่ละคนเช่นเดียวกัน

​จึงปรากฏคนรุ่นตุลาคม 2516 รุ่นตุลาคม 2519 รุ่นพฤษภาคม 2535 รุ่นพฤษภาคม 2553

 

หากนับจาก 2516 มาถึง 2563 ก็มีระยะห่าง 47 ปี หากนับจาก 2519 มาถึง 2563 ก็มีระยะห่าง 44 ปี หากนับจาก 2535 มาถึง 2563 ก็มีระยะห่าง 28 ปี

​เช่นเดียวกับ หากนับจาก 2553 มายัง 2563 ก็มีระยะห่าง 10 ปี

​น่าสนใจก็ตรงที่การเชื่อมระหว่างคนรุ่น 2553 กับคนรุ่น 2563 กลับกระทำได้อย่างรวดเร็ว ไม่ว่าที่เห็นเมื่อเดือนกันยายน ไม่ว่าที่เห็นเมื่อเดือนพฤศจิกายน

​สังคมเห็นรุ่นพี่ที่เป็น”คนเสื้อแดง”โบกสบัดธงร่วมอยู่ในการชุมนุมของคนรุ่นใหม่ และยิ่งบนถนนอักษะยิ่งเห็นความสัมพันธ์อัน แนบแน่นมากขึ้นเป็นทวีคูณ

​เส้นแบ่งเพียง 10 ปีจึงแตกต่างไปจาก 28 ปีของรุ่น 2535 และ 44 ปีของรุ่น 2519 และ 47 ปีของรุ่น 2516

​รอยร้าวนี้ปรากฏเป็น”จุดต่าง”ในท่ามกลางความเคลื่อนไหว

 

ความต่างในทางความคิดมิได้เป็นเรื่องนอกเหนือความคาดหมาย เนื่องจากแต่ละรุ่นต่างมีประสบการณ์ความจัดเจน และน้อยคนนักจะแยกความจัดเจนอันเป็นประสบการณ์ออกไปได้โดยง่าย

​ปมเงื่อนอยู่ที่จะแสวง”จุดร่วม”และสงวน”จุดต่าง”กันอย่างไร

​หากเสาะหาได้อย่างเหมาะสมก็จะก่อให้เกิดพัฒนาการขึ้นได้