การพลิกฟื้นขึ้นมาอีกครั้งของมวลชน”คนเสื้อแดง”เมื่อเชื่อมประสาน เข้ากับ”เยาวชนปลดแอก” กลายเป็นพลังที่อยู่นอกเหนือความ คาด คิดใดในทางการเมือง

​หากฟังน้องๆหลายคนที่เข้ามามีบทบาทนับแต่วันที่ 18 กรกฎา คม ณ อนุสาวรีย์ประชาธิปไตยเป็นต้นมา

​รัฐประหารเดือนกันยายน 2549 เขาและเธอเรียน”ประถม”

​ไม่ว่าอยู่ในห้องเรียน ไม่ว่าอยู่นอกห้องเรียน ความรับรู้ในทางการเมืองน้อยมาก

​ทั้งน้อยในแบบที่มีการฉาบสี ตกแต่งเป็นอย่างสูง

​รัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557 เขาและเธออาจเรียนชั้นมัธยมและอาจเคยถูกผู้ปกครองพาไปร่วมในการชุมนุมชัตดาวน์กรุง เทพมหานครมาแล้ว

​กระนั้น ประสบการณ์ตรงกลับเป็นผลสะเทือนจากการบริหาร ราชการแผ่นดินจากพฤษภาคม 2557 มาถึงปัจจุบัน

​พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ต่างหากคือ”ตัวกระตุ้น”ยอดเยี่ยม

 

นิ้วของรัฐบาล นิ้วของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นิ้วของ พล.อ.ประ วิตร วงษ์สุวรรณ นิ้วของ พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา อาจชี้ไปยังพรรค อนาคตใหม่

​ชี้ไปยัง นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ชี้ไปยัง นายปิยบุตร แสงกนกกุล ชี้ไปยัง น.ส.พรรณิการ์ วานิช

​แต่ที่ไม่ควรมองข้ามก็คืออีก 3 นิ้วชี้ไปยังใคร

​แน่นอนเป็นอื่นไปไม่ได้นอกเสียจาก พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นอกเสียจาก พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ นอกเสียจาก พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา

​3 นายพลเอกซึ่งเคยเป็นผู้บัญชาการทหารบก เคยเป็นแกนสำคัญแห่งบูรพาพยัคฆ์ต่างหากที่ทำให้บรรดากุมารและกุมารีทั้งหลายได้บังเกิดอาการ”ตาสว่าง”

​ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือแท้ๆของรัฐบาลอันมี พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์ โอชา เป็นนายกรัฐมนตรี

 

ตราบใดที่ดวงตาของเด็กๆมิได้บอด ตราบใดที่หูของเด็กๆมิได้เป็นหูกะทะ ตราบใดที่ปากของเด็กๆมิได้เป็นใบ้

​เขาและเธอย่อมเห็น ย่อมได้ยิน ย่อมพูดออกมาได้

​สิ่งที่มวลชน”คนเสื้อแดง”เคยประสบ กับสิ่งที่”เยาวชนปลดแอก”ได้ประสบได้กลายเป็น”อารมณ์ร่วม”

​อันจะสำแดงผ่าน”19 กันยา ทวงอำนาจ คืนราษฎร”