ต้องยอมรับว่าการเคลื่อนไหวที่รู้ผ่านปรากฏการณ์”เยาวชนปลดแอก” มีลักษณะพิเศษ อันต่างไปจากการเคลื่อนไหวใหญ่ในกาลอดีต ไม่ว่าเมื่อเดือนตุลาคม 2516 หรือเดือนพฤษภาคม 2535

​ต่างตรงที่ไม่มีการนำในลักษณะ”รวมศูนย์”อยู่กับแกนคนใด หรือกลุ่มใดแน่นอน

​ตรงกันข้าม ดำเนินไปอย่างเอกระ ทั้งในส่วนกลางและภูมิภาค

​กระนั้น ที่สร้างความประหลาดใจเป็นอย่างมากก็คือ 3 ข้อเสนออันเริ่มจากอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยเมื่อวันเสาร์ที่ 18 กรกฎา คม กลับได้รับการขานรับอย่างเป็นเอกภาพ

​ไม่ว่าจะเป็น 1 หยุดคุกคามประชาชน ไม่ว่าจะเป็น 1 จัดทำรัฐ ธรรมนูญใหม่ที่เป็นประชาธิปไตย และ 1 ยุบสภาเพื่อมอบโอนอำนาจให้กับประชาชน

​ยิ่งกว่านั้น เมื่อมีการเสนอ 2 จุดยืน 1 ไม่เอารัฐประหาร 1 ไม่เอารัฐบาลแห่งชาติ ก็ได้รับเชียงชโยโห่ร้อง

​รวมไปแม้กระทั่ง 1 ความฝันอันนำไปสู่การทะลุ”เพดาน”

 

ไม่ว่าจะเป็นนักจัดตั้งยุคขบวนการเสรีไทย ไม่ว่าจะเป็นนักจัดตั้งยุคเดือนตุลาคม 2516 ไม่ว่าจะเป็นนักจัดตั้งยุคสองนคราประชาธิปไตย เดือนพฤษภาคม 2535 จึงมองด้วยความสงสัย

​เป็นไปได้อย่างไรที่จะเกิด”มติ”อันได้รับ”ความเห็นชอบ”อย่างหนักแน่น จริงจังในขอบเขตทั่วประเทศโดยไม่มีศูนย์การนำ

​ยิ่งกว่านั้น เมื่อมองแต่ละจังหวะก้าวการเคลื่อนไหวระหว่างที่ปรากฏผ่านเยาวชนปลดแอก ที่ปรากฏผ่านกลุ่มอิสระของแต่ละสถา บันการศึกษาก็ร้องเพลงเดียวกันเพียงแต่คีย์อาจจะผิดกันบ้าง

​ยิ่งกว่านั้น เมื่อเห็นการซ้อมชุมนุมค้างคืนของ ไผ่ ดาวดิน ที่อนุ สรณสถานก่อนเดินทางไปรายงานตัวที่สน.สำราญราษฎร์ ยิ่งมองเห็นความเชื่อโยงมายัง 19 กันยา ทวงอำนาจ คืนราษฎร

​สะท้อนให้เห็นว่าในความเป็นอิสระของแต่ละกลุ่มก็มีการเชื่อม ประสานในทางความคิดและก่อให้เกิดมติร่วมขึ้นจนได้

​เพียงแต่เป็นการนำแบบใหม่ เพียงแต่เป็นอีกนวัตกรรมเท่านั้น

 

อย่าได้แปลกใจหากจะสัมผัสได้ถึงความหงุดหงิดอันมาจากพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย ความหงุดหงิดอันมาจากมวล มหาประชาชนกปปส.

​เพราะการเคลื่อนไหวแบบนี้ยากที่พวกเขาจะเบียดแทรกเข้าได้

​ไม่ว่าจะในกระบวนของ”นักเรียนเลว” ไม่ว่าจะในกระบวนของ”เยาวชนปลดแอก”

​เพราะการนำแบบนี้พวกเขาล้วนไม่คุ้นเคย