การนัดชุมนุมใหญ่ของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ในตอนเย็นของวันจันทร์ที่ 10 สิงหาคม ดำเนินไปในลักษณะอันสะท้อน”หมุดหมาย”สำคัญในทางการเมือง

​ไม่เพียงเพราะเป็นเสมือนการนำร่องก่อนที่จะถึงวันชุมนุมสำคัญโดย “เยาวชนปลดแอก” และ”ประชาชนปลดแอก”

​หากที่สำคัญเป็นอย่างมากเพราะว่าเป็น”ธรรมศาสตร์”

​อย่าลืมเป็นอันขาดว่ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เป็นจุดตัดอย่างสำคัญในทางการเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสถานการณ์เมื่อ เดือนตุลาคม 2516

​“หวอดแรก”ของการชุมนุมภายหลังการไปเยี่ยม 13 กบฎที่บางเขน คือลานโพธ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

​จากนั้น ก็เกิดการชุมนุมในเชียงใหม่ จากนั้น ถนนทุกสายในทางการเมืองก็มุ่งไปยังมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์จนทะลักจากลานโพธิ์ไปยังสนามฟุตบอล

​และที่สุดก็ไหลจากมหาวิทยาลัยไปบนถนนราชดำเนินไปจนถึงบริเวณหน้าสวนจิตรลดาจนถึงเช้าวันที่ 14 ตุลาคม

 

การชุมนุมของ “เยาวชนปลดแอก”เมื่อตอนเย็นของวันเสาร์ที่ 18 กรกฎาคม ณ บริเวณโดยรอบอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย จึงเป็นก้าวแรกของการเคลื่อนไหวครั้งใหม่

​อนุสาวรีย์ประชาธิปไตยจึงเป็นคล้ายกับลานโพธิ์ มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์

​เพราะว่าเป็นจุดเริ่มให้เกิดการเคลื่อนไหวต่อเนื่อง ไม่ว่าที่ประตูท่าแพ เชียงใหม่ ไม่ว่าที่ศาลหลักเมือง อุบลราชธานี จากนั้นก็แพร่กระจายไปทั่วประเทศ

​การชุมนุมที่ลานพญานาค มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ รังสิต ในวันจันทร์ที่ 10 สิงหาคม จึงเป็นนัดสำคัญในทางการเมืองอันเท่ากับเป็นการอุ่นเครื่องและทดสอบความพร้อม

​ก่อนเข้าสู่การชุมนุมใหญ่ในวันอาทิตย์ที่ 16 สิงหาคม

​ไม่เพียงคำประกาศบริเวณลานสกายวอล์ก แยกปทุมวัน หากแต่ที่ประตูท่าแพล้วนมีเป้าหมายเดียวกัน

 

ปรากฏการณ์”เยาวชนปลดแอก”ถูกมองอย่างหมิ่นหยามตั้งแต่เริ่มต้นว่าเป็น”ม็อบมุ้งมิ้ง” ว่าเป็น”ม็อบฟันน้ำนม” และล่าสุดก็ว่าเป็น “ม็อบวูบวาบ”

​ภาพจากการชุมนุมธรรมศาสตร์จะเป็นคำตอบอย่างสำคัญ

​ไปยังการชุมนุมในวันอาทิตย์ที่ 16 สิงหาคมว่าจะเป็นเช่นใด