พลิกหนังสือ”พจนานุกรมพุทธษชศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์” ของ พระ พรหมคุณาภรณ์(ป.อ.ปยุตโต) ฉบับพิมพ์โดยมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลง กรณราชวิทยาลัย เมื่อพ.ศ.2551

​ไปยังคำ “อิทัปปัจจยตา” ที่หน้า 554

​“ภาวะที่มีอันนี้ อันนี้ เป็นปัจจัย”,ความเป็นไปตามความสัมพันธ์ แห่งเหตุปัจจัย,กระบวนธรรมแห่งเหตุปัจจัย

​กฎที่ว่า “เมื่อมีสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงมี,เพราะสิ่งนี้เกิดขึ้นสิ่งนี้จึงเกิดขึ้น”

​หากไม่เข้าใจหลักแห่ง”อิทัปปัจจยตา”จะไม่เข้าใจว่าเหตุใด เมื่อมีประกาศมาตรการเข้ม Lock Down กรุงเทพมหานคร จึงเกิดอาการไหลทะลักของคนเรือนหมื่นที่สถานีขนส่ง

​นั่นเพราะมาตรการเข้ม Lock Down มองข้ามความเป็นจริงของกระบวนธรรมแห่งเหตุปัจจัย

 

หากฟังแถลงไม่ว่าจะจากรัฐบาล ไม่ว่าจะจากกระทรวงสาธารณสุข ไม่ว่าจะจากกรุงเทพมหานคร

​เป้าหมายของ Lock Down ต้องการให้ “นิ่ง”

​คำว่านิ่งในที่นี้ดำรงและดำเนินไปตามสโลแกนที่ว่า “อยู่บ้าน หยุดเชื้อ เพื่อชาติ”

​เพียงแต่มาตรการนี้เกิดขึ้นในวิธีวิทยาแบบ”สถิต”

​นั่นก็คือ มองภาพคนกรุงเทพมหานครแบบคนชั้นกลาง มองข้าม ความเป็นจริงที่ว่ามีคนระดับล่างอยู่จำนวนมาก มองคนกรุงอย่างที่มีอาชีพแน่นอน มิได้มองเห็นคนรับจ้างรายวัน

​เมื่อมีมาตรการเข้ม Lock Down คนที่กระทบที่สุดคือคนระดับล่าง คนที่เป็นคนรับจ้างรายวัน ทำงานอิสระ ต้องตกงาน ขาดรายได้ ไม่มีเงิน

​คนเหล่านี้เรือนหมื่น เรือนแสนย่อมไม่อาจอยู่”นิ่ง”ได้

 

วิธีคิดอันสะท้อนการมองข้ามกฎแห่ง”เมื่อมีสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงมี,เพราะสิ่งนี้ เกิดขึ้น สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น” อันเป็นกระบวนธรรมแห่งเหตุปัจจัย อันยืนยัน ความเป็นไปตามความสัมพันธ์แห่งเหตุปัจจัย

​จึงมองสรรพสิ่งในลักษณะ “สถิต” มองเห็นเป็น “แท่ง” มองไม่เห็นภาวะหลากหลายที่ดำรงอยู่

​นี่คือพื้นฐานความคิดของมาตรการเข้ม Lock Down

​นี่คือพื้นฐานความคิดของ “รัฐราชการรวมศูนย์”ตั้งแต่ทำเนียบ รัฐบาลเรื่อยไปจนถึงศาลาว่าการ

​จึงยิ่งตระหนกเมื่อเห็นภาพคนเรือนหมื่น ณ สถานีขนส่ง

​และจะยิ่งตระหนกมากยิ่งขึ้นเมื่ออีก 14 วันต่อมาการแพร่ระบาดของไวรัส โควิด-19 จะยิ่งเพิ่มขึ้นในลักษณะทวีคูณ

​กระจายไปในขอบเขตทั่วประเทศ