หากมองการเสวนา จินตนาการใหม่ ข้อตกลงใหม่ รัฐธรรมนูญใหม่ บนพื้นฐานแห่งพัฒนาการก็จะมองเห็นความคืบหน้าในทาง เทศะอย่างเด่นชัด

ครั้งแรก เริ่มที่เชียงใหม่ ครั้งที่สอง เริ่มที่สงขลา และครั้งที่ 3 ซึ่งประกาศออกมาแล้วเริ่มที่ขอนแก่น

เหนือ ใต้ อีสาน

ขณะเดียวกัน หากมองผ่านบุคคลที่ตอบรับคำเชิญเข้าร่วมในการเสวนาก็จะสัมผัสได้ในพัฒนาเช่นเดียวกัน

ที่เชียงใหม่เป็นลักษณะทางการเมือง

ที่สงขลาเป็นลักษณะภาคประชาสังคม ปัญญาชน นักวิชาการ

ที่ขอนแก่นเน้นประเด็นในทางเศรษฐกิจ

 

ที่เชียงใหม่เห็น นายโคทม อารียา เห็น นายกษิต ภิรมย์ เห็น นาย สมชัย ศรีสุทธิยากร

เน้น 2 นักการเมืองจากพรรคประชาธิปัตย์

เน้น 2 คนทำงานองค์กรอิสระ ไม่ว่า นายโคทม อารียา ไม่ว่า นายสมชัย ศรีสุทธิยากร เคยเป็นกกต.

ที่สงขลาเจาะลึกลงไปในกลุ่มเคลื่อนไหว นพ.สุภัทร ฮาสุวรรณ นอกจากเป็นหมอชนบทแล้วยังร่วมเคลื่อนไหวกับกปปส.ขันแข็ง

ขณะที่ นายศรีสมภพ จิตรภิรมย์รื่น ติดตามปัญหาภาคใต้

มาที่ขอนแก่นเพียงเห็นชื่อ ม.ร.ว.ปรีดิยาธร เทวกุล ตามมาด้วย นายสมเกียรติ ตั้งกิจวณิช ก็สัมผัสได้ถึงความโน้มเอียงไปในทางเศรษฐกิจ

ทั้งเป็นเศรษฐกิจที่เคยสัมพันธ์กับการเมือง การรัฐประหารมาในระดับที่แน่นอนหนึ่ง

คำถามก็คือ ทำไมท่านเหล่านี้ตอบรับร่วมการเสวนา

 

จากเวทีเชียงใหม่ เวทีสงขลา มาถึงเวทีขอนแก่น เห็นได้อย่างเด่นชัดว่าเป้าหมายเวที จินตนาการใหม่ ข้อตกลงใหม่ รัฐธรรม นูญใหม่ คืออะไร

คือ การสร้างความชอบธรรมที่จำเป็นต้องแก้รัฐธรรมนูญ

ขณะเดียวกัน ความจำเป็นนี้จะอาศัยแต่กลุ่มและพรรคของ ตนก็คงไม่ได้ จำเป็นต้องขยายพันธมิตรในแนวร่วมให้กว้างขวาง

หากทำไม่ได้ก็ยากยิ่งจะแก้รัฐธรรมนูญได้