เผยแพร่ |
---|
พลันที่มีคำพูด “ผมขอรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว”หลุดออกมาจาก พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา พร้อมกับคำขอโทษต่อคณะรัฐมนตรี ก็มีความแจ่มชัด
แจ่มชัดว่ามีความผิดพลาดเกิดขึ้นในการถวายสัตย์ปฏิญาณ ตนเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม
แจ่มชัดว่าการท้วงติงด้วยความห่วงใยจาก นายปิยบุตร แสง กนกกุล ในที่ประชุมรัฐสภาเมื่อวันที่ 25 กรกฏาคม เป็นบทบาทที่ถูกต้อง
คำว่าเป็นเรื่อง”ร้ายแรง”ที่ปรากฏในบนบัลลังก์ประธานจึงมิได้หมายถึง นายปิยบุตร แสงกนกกุล ซึ่งเป็นผู้ท้วงติงหากแต่เป็นเรื่องอันเกิดขึ้นในการถวายสัตย์
คำถามก็คือ แล้วจะ”รับผิดชอบ”อย่างไร
การเสนอคำถามในเรื่องของ”ความรับผิดชอบ”ต่อกรณีนี้สัมพันธ์ทั้งในเรื่องของนิติธรรมและจริยธรรม
นิติธรรมเพราะเป็นเรื่องของ”รัฐธรรมนูญ”
จริยธรรมเพราะเป็นเรื่องของนายกรัฐมนตรีซึ่งเป็นผู้ดำรงตำ แหน่งในทางการเมือง และเป็นผู้นำในการกล่าวคำถวายสัตย์ปฏิ ญาณ
เรื่องเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม จึงสัมพันธ์ทั้งในทางกฎหมายและในทางการเมือง
ในทางกฎหมายเมื่อผิดก็หาหนทางทำให้ถูก
ความหมายย่อมหมายความว่าต้องเริ่มต้นจากบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญ มาตรา 161 ให้ครบถ้วน
มิใช่ขาดหาย มิใช่เติมเข้าไป
ในทางการเมืองเมื่อผิดและเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมไม่บังควรก็ควรจะมีการพิจารณาตนเองอย่างใดอย่างหนึ่ง เพื่อแสดงให้เห็นว่ามีความรับผิดชอบ
ไม่ว่าในฐานะชายชาติทหาร ไม่ว่าในฐานะนักการเมือง
ท่าทีของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นับแต่วันที่ 16 กรกฎาคมเด่นชัดว่า คิดอย่างหนึ่งละจะปฏิบัติอย่างหนึ่ง
เพียงแต่ถูก”สังคม”กดดันอย่างหนักหน่วง
หนักหน่วงเพราะ 1 ตัวเองก็รู้ว่าผิดพลาด และ 1 มีหลักฐาน เป็นที่ประจักษ์กระทั่งต้องยอมจำนน
คำถามก็คือ จะแสดงการยอมจำนนมากน้อยเพียงใด