ถามว่าปัจจัยอะไรทำให้การเลือกตั้ง”ท้องถิ่น”ที่จะมีขึ้นในอีกไม่กี่ เดือนข้างหน้าทวีความร้อนแรงอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน

ตอบได้เลยว่า เพราะมี”อนาคตใหม่”

ความร้อนแรงอย่างยิ่งไม่เพียงเพราะว่าพรรคอนาคตใหม่เพิ่ง ประสบความสำเร็จอย่างเหนือความคาดหมายจากการเลือกตั้งเมื่อวันที่ 24 มีนาคมเท่านั้น

หากที่สำคัญพรรคอนาคตใหม่จะเข้าสู่สนามการเลือกตั้งพร้อมกับชุดแห่ง”นโยบาย”ในแบบที่ใช้ในการเลือกตั้งระดับประเทศ

นั่นก็คือ นโยบายกระจายอำนาจ นั่นก็คือ นโยบายของแต่ละท้องถิ่นซึ่งมีเอกลักษณ์เฉพาะของตน

นี่ย่อมเป็นการเบิกสถานการณ์ใหม่ให้กับการเลือกตั้งท้องถิ่น

 

ในความเป็นจริง การเลือกตั้งระดับท้องถิ่นเป็นการต่อสู้ระหว่างแต่ละพรรคการเมืองระดับชาติอยู่แล้ว เพียงแต่มิได้ประกาศหรือแสดงตนอย่างเด่นชัดเท่านั้น

แต่ละพื้นที่ย่อมรู้กันอยู่อย่างดีว่าผู้สมัครสัมพันธ์กับพรรคการเมืองใด

อย่างเช่นเชียงใหม่เป็นพื้นที่ของพรรคการเมืองใด อย่างเช่นสงขลาเป็นพื้นที่ของพรรคการเมืองใด อย่างเช่นขอนแก่นเป็นพื้นที่ของพรรคการเมืองใด

แต่ละพื้นที่ล้วนแต่จำลองการสัประยุทธ์ชิงตำแหน่งผู้นำจากกทม.ไปทั้งสิ้น

เพียงแต่มิได้มีการนำเสนอ”นโยบาย”อย่างเป็นรูปธรรม

การปักธงความคิดใหม่ของพรรคอนาคตใหม่ผ่านการต่อสู้ในการเมืองระดับท้องถิ่น จึงเท่ากับเป็นการเจาะทะลวงลงไปในพื้นที่อันเป็นการต่อสู้ของการเมืองเดิม

ความคึกคัก เข้มข้น เริ่มต้นจากตรงนี้

 

แม้พรรคอนาคตใหม่จะดำเนินการต่อสู้ระดับท้องถิ่นในลักษณะพื้นที่ทางยุทธศาสตร์ นั่นก็คือ มิได้พุ่งเป้าทั้ง 77 จังหวัดทั่วประเทศเหมือนการเลือกตั่งระดับชาติ

แต่เชื่อได้เลยว่ายุทธศาสตร์นี้จะส่งผลสะเทือนอย่างลึกซึ้ง

เป้าหมายอาจเพื่อวางรากฐานการเมืองท้องถิ่น เพื่อนำไปสู่การเมืองระดับชาติ อาศัยการเมืองท้องถิ่นหนุนเสริมการเมืองระดับชาติ

แต่ในที่สุดก็คือการพุ่งปลายหอกเข้าใส่”รัฐราชการรวมศูนย์”