ไม่ว่าจะเห็นด้วย ไม่ว่าจะไม่เห็นด้วยกับกระบวนท่าของพรรคประ ชาธิปัตย์ในระหว่างการดีลกับพรรคพลังประชารัฐ

แต่ก็น่าศึกษาในเรื่อง “กลยุทธ์”

อย่างน้อยการเจรจาต่อรองอันมาจากพรรคประชาธิปัตย์ก็ดำเนินไปบนพื้นฐานแห่งการร่วมกันจัดตั้งรัฐบาลกับพรรคพลังประชารัฐก็ก่อให้เกิดผลสะเทือน

1 เหมือนกับจะเป็นการร่วม แต่ 1 ภายในการร่วมนั้นกลับสา มารถเป็นอาวุธที่พรรคพลังประชารัฐอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้า คายไม่ออก

นั่นก็เพราะพรรคประชาธิปัตย์สามารถใช้ 53 เสียงที่มีอยู่ให้ กลายเป็นปัจจัยที่พรรคพลังประชารัฐไม่สามารถปฏิเสธได้

แล้วจากนั้นก็เปิดเกมต่อรองและเรียกร้อง

 

ขอให้ศึกษากระบวนท่าในการต่อรองของพรรคประชาธิปัตย์ว่าดำเนินไปอย่างไร

ทั้งในนามของพรรค ทั้งในนามของส่วนตัว

ในนามของพรรคมีการต่อรองเรื่องตำแหน่งแน่นอน แต่ในการต่อรองนั้นก็มีเงื่อนไข โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเสนอในเรื่องการ แก้ไขรัฐธรรมนูญ

รู้ทั้งรู้ว่าพรรคพลังประชารัฐไม่มีวันยอมอย่างเด็ดขาด แต่ทำไมจึงหยั่งเชิงเหมือนลองของ

เหมือนกับเสนอข้อเรียกร้องจะเอากระทรวงเกษตรและสหกรณ์ กระทรวงพาณิชย์ อันเท่ากับไปทุบกล่องดวงใจของ 4 ยอดกุมารและกลุ่มสามมิตร

ขณะเดียวกัน ที่กระทำอย่างเป็นเอกเทศผ่าน นายเทพไท เสนพงศ์ ผ่าน นายวัชระ เพ็ชรทอง คือการปฏิเสธบทบาทและความหมายของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

      ท่วงทำนองแบบนี้เป็นความสลับซับซ้อนอย่างยิ่งในทางการเมือง เหมือนกับจะเจรจาแต่ไม่อยากให้ประสบความสำเร็จ

 

พลันที่พรรคพลังประชารัฐออกมาขู่ในเรื่องรัฐบาลเสียงข้างน้อย ในเรื่องการยุบสภา ภายหลังจากผบ.ทบ.เดินทางเข้าทำเนียบรัฐบาล

เท่ากับประสานพลังการเมือง การทหารเข้าด้วยกัน

สังคมเริ่มรู้แล้วว่าท่าทีของพรรคประชาธิปัตย์ พรรคภูมิใจไทย สร้างความหงุดหงิดให้พรรคพลังประชารัฐในทางเป็นจริง

ความหงุดหงิดของพรรคพลังประชารัฐจึงเท่ากับเป็นคำตอบ