ทั้งๆที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา และพล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณล้วนยืนยันว่า การเลือกตั้งจะต้องเกิดขึ้นในวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2562 อย่างแน่นอน

​แล้วเหตุใดยังมีความรู้สึกไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจ ดำรงอยู่และค่อน ข้างหนาแน่น

​ทั้งๆที่ความไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจ เท่ากับ “ไม่เชื่อ”

​เป็นไปได้อย่างไรที่จะไม่เชื่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ซึ่งดำรงตำแหน่งเป็นหัวหน้าคสช.และหัวหน้ารัฐบาลซึ่งก็คือนายกรัฐ มนตรี

​รวมถึง พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ซึ่งดำรงตำแหน่งเป็นรอง นายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม

​น่าศึกษาอย่างยิ่ง

 

คำตอบที่เห็นชัด หนักแน่นเป็นอย่างมากก็คือ เคยมีการเลื่อนโรด แมปการเลือกตั้งมาแล้วหลายครั้งหลายหน ทุกอย่างดำเนินไปเช่นที่ นายบวรศักดิ์ อุวรรโณ สรุปเมื่อเดือนกันยายน 2558

​นั่นก็คือ “เขาอยากอยู่ยาว”

​นั่นก็เห็นได้จากการเลื่อน”ปฏิญญาโตเกียว” นั่นก็เห็นได้จากการเลื่อน”ปฏิญญานิวยอร์ค” นั่นก็เห็นได้จากการเลื่อน “ปฏิญญา ทำเนียบขาว”

​จากปี 2558 กระทั่งมาถึงปี 2561

​ทั้งๆที่คนพูดว่าจะเลือกตั้งเดือนนั้นปีนั้นคือ พล.อ.ประยุทธ์จันทร์โอชา ขณะเดียวกัน คนที่เลื่อนและกำหนดวันเลือกตั้งใหม่ก็ เป็น พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

​เมื่อ “เลื่อน” แล้วเลื่อนอีก เมื่อไม่ยอม”ปฏิบัติ”ตามคำประกาศของตนเอง ความมั่นใจก็น้อยลง น้อยลง เป็นลำดับ

​แม้กระทั่งล่าสุด 22 กุมภาพันธ์ 2562

​ระยะเวลาจากเดือนพฤศจิกายน 2561 ถึงเดือนกุมภาพันธ์ 2562 จึงทรงความหมายเป็นอย่างสูง ว่าจะเป็นไปตามคำประกาศหรือไม่

 

เมื่อเดือนกันยายน 2557 ยุทธวิธี “เตะถ่วง”ตามยุทธศาสตร์อยากอยู่ยาวอาจถือได้ว่าเป็นการรุกในทางการเมือง

​ปี 2558 ปี 2559 อาจยังถือว่ายังกุมลักษณะ”รุก”

​แต่ภายหลังประกาศและบังคับใช้รัฐธรรมนูญเมื่อเดือนเมษา ยน 2560 ที่คิดว่าเป็นการรุกเริ่มขาดน้ำหนัก

​ที่เคย”รุก”จึงกลับกลายเป็นการ”รับ”