ไม่ว่าจะเป็นกรณี “ขันแดง” ไม่ว่าจะเป็นกรณี”ปฏิทินสีแดง”เป็นกรณีในทางการเมืองอย่างเด่นชัด

เป็นการเมืองอันแอบอิงอยู่กับ “ประเพณี”

โดยที่ขันแดงสัมพันธ์กับเทศกาลสงกรานต์ โดยที่ปฏิทินสีแดงสัมพันธ์กับเทศกาลปีใหม่

หากจะเล่นสงกรานต์ก็ต้องมี “ขัน”

ขณะเดียวกัน เมื่อเข้าสู่วาระดิถีขึ้นปีใหม่ อำลาปีเก่าก็ต้องมีการแจก “ปฏิทิน” เป็นของขวัญ ทั้งหมดนี้อยู่ในพื้นที่ทาง “วัฒนธรรม”

หากทั้งหมดนี้เป็นเรื่องในทาง “การเมือง” ก็เป็นการเมืองอันสัมพันธ์กับ “วัฒนธรรม”และความคิด

เมื่อเป็น “ความคิด”ก็ย่อมสัมพันธ์กับ “จิตใจ”

 

หากทางคสช.มีการประมวลสถานการณ์ “ขันแดง” และ “ปฏิทินสี แดง” มาวิเคราะห์แล้วสรุปก็จะประจักษ์ว่า กระบวนการไม่เน้นเรื่องปริมาณ หากแต่เน้นการแพร่กระจาย

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การแพร่กระจายของ”ข่าวสาร”

จะเห็นได้ว่า มีการเปิดเบาะแสเพียงบางจุด บางพื้นที่เหมือน กับจะเป็นเป้าล่อให้เจ้าหน้าที่ทหาร ตำรวจ ฝ่ายปกครอง สนธิกำลังเข้าไปจู่โจม

เมื่อมีปฏิบัติการเช่นนี้อย่างอึกทึกครึกโครมก็ย่อมจะกลายเป็นข่าวขึ้นหน้า 1

จากนั้นก็มีการนำเสนอผ่าน “โทรทัศน์”

จากนั้นก็มีการนำเอาคลิปแสดงให้เห็นการบุกเข้าจับขันแดง บุกเข้าจับปฏิทิน นำเสนอผ่านทางโซเชียลมีเดีย มีการแชร์ออกไปอย่างกว้างขวาง

กระทั่งกลายเป็น”ไวรัล”ทั้งในและต่างประเทศ

 

กระบวนการปรากฏขึ้นของขันแดงก็ดี ปฎิทินสีแดงก็ดี จึงเสมอเป็นเพียงปฏิบัติการข่าวสาร

ดำเนินไปในแบบ”ดาวยั่ว”ให้ติดตาม จับกุม

การจับกุมจึงเป็นไปในแบบ “สะพาน” เพื่อให้ปรากฏการณ์นี้นำไปสู่ขันแดง นำไปสู่ปฏิทินสีแดง ขันแดงก็ดี ปฏิทินสีแดงก็ดี ล้วนดำเนินไปในแบบ “ตัวล่อ”

โยง”สีแดง”ให้เป็นสัญลักษณ์”การเมือง”

รู้อยู่ว่า “สีแดง” เป็นสัญลักษณ์และตัวแทนของกลุ่มใด แต่ก็ไม่สามารถสาวลึกไปยิ่งกว่านั้น