เครื่องเคียงข้างจอ
วัชระ แวววุฒินันท์

หนุ่มเมืองกรุง ฉบับ ‘แรงงาน’

ผมเป็นหนุ่มเมืองกรุง ชอบมุ่งแต่การงาน
พอถึงตอนเช้า ก็ก้าวเท้าออกจากบ้าน
ก้าวออกไปตอนนี้ เห็นมีแต่หมดแรง
เพราะแสงแดดแผดแจ้ง จนร้อนแรงรนราน
จะครีมเว่อร์เบอร์ไหน คงไม่ไหวป้องกัน
+ 50 ก็เท่านั้น ไม่เป็นอันต่อต้าน
ร้อนจนเหยียบ 40 ตาปริบๆ เหงื่อตก
ตับจวนแตกแหกอก ไม่สะทกสะท้าน

ถึงจะร้อนยังไง ต้องออกไปกลางแจ้ง
เพราะชีวิตสำแดง เป็นผู้ใช้แรงงาน
ใช้กำลังวังชา เพื่อทำมาหากิน
ลมหายใจไม่สิ้น ก็ต้องดิ้นจนพล่าน
ทั้งแบกหามขนถ่าย ทั้งปีนป่ายไปหมด
ทั้งขับเรือขับรถ ไม่ทำอดรับประทาน
กรรมกรเต็มขั้น สารพันงานช่าง
เข้าคิวรอก่อสร้าง ทำทุกอย่างรอบด้าน
แต่ก็ยังภูมิใจ เป็นกลไกสังคม
ทุกอย่างต้องผสม แบบสังคมเจือจาน
หน้าที่ใครหน้าที่มัน แบ่งเป็นชั้นอันดับ
ต้องมีรุกมีรับ ปรับไปตามสถาน
ถึงจะใช้แรงงาน แต่ก็ก่อเป็นเงิน
ควรค่าการสรรเสริญ ร่วมก้าวเดินกันนะท่าน

ขอให้พี่ให้น้อง เหล่าผองผู้ต้องใช้
แรงงานของเมืองไทย ได้สดใสชื่นบาน
มีพลังเต็มเปี่ยม ให้ยอดเยี่ยมวรยุทธ์
ทำงานได้ไม่หยุด ช้างมาฉุดก็ไม่หวั่น
ให้เลือดลมมาดี อย่าได้มีป่วยไข้
ทั้งแรงกายแรงใจ ให้มีไฟทำงาน
ถ้าทำงานได้ดี ก็จะมีรางวัล
ให้ขึ้นเหนือไปนั่น ไปสร้างบ้านให้ศาล
ณ ที่บ้านป่าแหว่ง เป็นข่าวแรงช่วงนี้
ต้องตามติดให้ดี ใครจะมีหลักการ
บอกไม่ผิดกฎหมาย แต่ไม่ใช่ถูกควร
อย่าทำตีสำนวน ควรฟังเสียงชาวบ้าน
เป็นชาวบ้านคนไทย ทนไม่ไหวขอขัด
เลยเป็นเรื่องภาครัฐ ที่บอกปัดคำต้าน

วันที่ 1 พฤษภา ที่ผ่านมานั้นหนอ
วันแรงงานขึ้นจอ ชูค่าพอประมาณ
แต่อย่าเห็นความดี ในรอบปีแค่หนึ่งวัน
อย่าแยกเรื่องชนชั้น จงแบ่งปันสมาน
ถ้าไม่มีพวกเขา เราก็คงอยู่ยาก
ทำอะไรลำบาก ฝากให้คิดรอบด้าน
จงให้ค่าเห็นคุณ จงเกื้อหนุนใช่กีดกั้น
ก็เป็นคนเหมือนกัน แค่เป็นชั้น “แรงงาน”
หลักประชาธิปไตย เราคนไทยทั้งผอง
รวมกันเป็นพี่น้อง ตามครรลองหลักการ
ผมเป็นหนุ่มเมืองกรุง ชอบยุ่งกับชาวบ้าน
วันนี้ขอสุขสันต์ เพราะว่าเป็นวัน…แรงงาน