สถานีคิดเลขที่ 12/สุวพงศ์ จั่นฝังเพ็ชร
—————-
P-Move ฉายภาพ”แหว่ง”
—————–
ขบวนการประชาชนเพื่อสังคมที่เป็นธรรม หรือ P-Move
มาปรากฏตัว อีกครั้ง
พร้อมแถลงการณ์ “ลดความเหลื่อมล้ำ คืนความเป็นธรรม ปกป้องชุมชน”
โดยระบุว่า
กว่า 4 ปี ที่รัฐบาล คสช. เข้ามาบริหารประเทศ
ประกาศจะลดความเหลื่อมล้ำทางสังคม
แต่กลับพบว่าไม่ได้ทำให้ความเหลื่อมล้ำลดลง
ภาวะรวยกระจุกจนกระจาย มีมากยิ่งขึ้น
ไทยคือที่ 3 ของโลก ที่มีความเหลื่อมล้ำมากที่สุดในโลก
ความเหลื่อมล้ำ ดังกล่าวทำให้เกิด
1. มีการบังคับใช้กฎหมายเอาผิดกับคนจนเป็นหลัก
แต่ในอีกด้านหนึ่ง มีการงดเว้นการบังคับใช้กฎหมายกับส่วนราชการ และเอกชน
2. นโยบายทวงคืนผืนป่าไม่ครอบคลุมที่ดินเอกชนที่หมดสัญญาเช่า
3. มีการทำลายป่าอย่างถูกกฎหมาย
ด้วยการเพิกถอนพื้นที่ป่าเพื่อรองรับนิคมอุตสาหกรรม การอนุญาตให้ทำธุรกิจในป่า เช่น เหมืองแร่ การปลูกป่าเศรษฐกิจ
รวมทั้งอนุญาตให้ส่วนราชการสร้างอาคารในป่า
4. มีนโยบายให้ชาวต่างชาติเช่าที่ดิน 99 ปี ขณะที่คนไทยจำนวนมากเข้าไม่ถึงการถือครองที่ดิน
5. มีการเพิกเฉยต่อและแนวทาง การกระจายการถือครองที่ดินและทรัพยากรธรรมชาติอย่างเป็นธรรม ตลอดจนการรับรองสิทธิชุมชนอย่างมั่นคง และยั่งยืน ดังจะเห็นได้จาก
5.1) ร่าง พ.ร.บ.ภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้างฉบับของรัฐบาล ไม่น่าจะสามารถนำไปสู่การกระจายการถือครองที่ดินได้ในทางปฏิบัติ
5.2) การจัดตั้งธนาคารที่ดิน ไม่สามารถช่วยเหลือเกษตรกรได้
5.3) ”โฉนดชุมชน” หรือกรรมสิทธิ์ร่วม ถูกบิดเบือน โดยการรวมศูนย์อำนาจกลับไปยังรัฐภายใต้คณะกรรมการนโยบายที่ดินแห่งชาติ หรือ คทช. ซึ่งไม่สอดคล้องกับความเป็นจริง จนประชาชนไม่สามารถเข้าร่วมได้
5.4) การเข้าถึงกระบวนการยุติธรรม ภาคประชาชนเสนอให้มีการจัดตั้งกองทุนยุติธรรมที่เป็นอิสระแต่ที่รัฐบาลประกาศใช้
กลับกลายเป็นกลไกหนึ่งภายใต้กระบวนการยุติธรรม และให้อำนาจคณะกรรมการระดับจังหวัด ซึ่งมีผู้ว่าราชการจังหวัด พนักงานอัยการ ฯลฯ ซึ่งมีฐานะเป็นผู้บังคับใช้กฎหมาย และกลายเป็นคู่ขัดแย้งกับประชาชนเสียเอง
6.กลไกการแก้ไขปัญหาร่วมระหว่างรัฐบาลกับภาคประชาชนล้มเหลว และไม่มีประสิทธิภาพ
—
แถลงการณ์ ข้างต้น ทำให้ ปัญหาป่าแหว่ง ที่จ.เชียงใหม่ ที่ทำให้พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา บ่นหนักใจ
เป็นเรื่องเล็ก ในทันที
ด้วยวิกฤตปัญหาที่ดินมีอยู่ในประเทศนี้ มากมายนัก
แต่ ขนาดเป็นเรื่องเล็ก
การตัดสินใจเรื่อง ป่าแหว่ง ณ เชียงใหม่ นายกรัฐมนตรีและหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ(คสช.)ก็ละล้าละรัง
ตกอยู่ในสภาพ “อำนาจแหว่ง”
ไม่รู้จะจัดตัดสินใจอย่างไร
อาจารย์เดชรัต สุขกำเนิดแห่งคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ให้ความเห็นผ่านเฟชบุ๊คDecharut Sukkumnoed อย่างน่าสนใจ ว่า
สิ่งที่รัฐบาลกลัวการ “รื้อ” ไม่ใช่ตัวหมู่บ้านเองหรอก
แต่รัฐบาลกลัวการ “รื้ออำนาจ” ที่อยู่เบื้องหลังการตัดสินใจใช้พื้นที่ป่าแหว่งแห่งนั้นมากกว่า
เพราะหาก “รื้อถอนอำนาจ” ครั้งนี้ ทำสำเร็จ
รัฐก็อาจกังวลว่า จะมีการ “รื้อถอนอำนาจ” ในกรณีอื่นๆ ทั้งที่ได้ขออนุญาตไปแล้ว และจะขอต่อไปในอนาคต
ซึ่งคงเป็นงานยากยิ่งของรัฐบาลและคสช.
โดยเฉพาะสิ่งที่ P-Move แบ “รอยแหว่งให้เราเห็นจำนวนมาก
อำนาจมหึมาอยู่ในมือของรัฐบาลและคสช.ดูจะ ใช้ไม่ได้ และยากจะใช้
อำนาจจึงแหว่ง อย่างที่เห็น!
————–