ทั้งๆที่การใช้ “พลังดูด” มีมาทุกยุคทุกสมัย และเป็นครรลอง 1 แห่ง ระบอบประชาธิปไตย”ไทยนิยม”ตามที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ระบุผ่านรายการ

“ศาสตร์พระราชา สู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน”

แล้วเหตุใดกระบวนการใช้”พลังดูด”อันเกิดขึ้นตลอดเดือนเมษายนที่ผ่านมาจึงกลายเป็นเรื่องอึกทึกครึกโครม

อาจเป็นเพราะเป็นการใช้พลังจาก “ทำเนียบรัฐบาล”

ทำเนียบรัฐบาลอันถือได้ว่าเป็น “ตัวแทน” และดำรงอยู่เหมือนกับ “กล่องดวงใจ”ของรัฐบาล

อาจเป็นเพราะมีตัวเลข 40,000 ล้านบาทปรากฏขึ้น

ที่สำคัญ อาจเป็นเพราะแวดล้อมอยู่โดยรอบทั้งตัว”นายกรัฐ มนตรี” และ “รองนายกรัฐมนตรี”

 

ความน่าสนใจจากตัวเลข 40,000 ล้านบาทไม่เพียงเพราะหลุดลอยมาจากพรรคประชาธิปัตย์

หากเป็นความหงุดหงิดจาก “ทำเนียบรัฐบาล”ด้วย

กระบวนการปล่อยข่าวอันมาจากพรรคประชาธิปัตย์มีเจตนา เล็งเห็นผลอย่างแน่นอน ดำเนินไปเหมือนกับความจัดเจนที่สะสมมาอย่างยาวนาน

ตั้งแต่ส่งคนไปร้องตะโกนในโรงหนังหลังสงคราม และระบุมีการขนเงินสดออกผ่านสนามบินสุวรรณภูมิในห้วงก่อนเลือกตั้งและภายหลังรัฐประหาร

“นักการตลาด” ในทำเนียบรัฐบาลลองย้อนทวนม้วนเทปแห่งความทรงจำอันเนื่องแต่พรรคประชาธิปัตย์มาฟัง

ก็จะประจักษ์ใน”วิทยายุทธ์” อันโลดโผน

เป้าหมายมิได้อยู่ที่ 40,000 ล้านบาท หากแต่อยู่ที่การทำให้ประเด็น”ดูด”กลายเป็นทอล์ค ออฟ เดอะ ทาวน์

เสร็จสมอารมณ์หมายแล้วก็สยายเรียวหนวดยิ้ม

 

ทุกอย่างดำเนินไปตามวัจนะของ พล.อ.ชาติชาย ชุณหะวัณ นั่นก็คือ ยืนระยะการพูด การปล่อยข่าว

ในช่วงชั้นที่อีกฝ่ายทำอะไรกลับคืนไม่ได้

แม้จะมีการมอบหมายให้ฝ่ายกฎหมายไปตรวจสอบเพื่อหาทางเล่นงานในทางคดีความ แต่ที่สุดเรื่องก็ค่อยๆเงียบหายไปกับสายลม

เหลือเพียงตัวเลข 40,000 ล้านบาทกับกระบวนการ”ดูด”เท่านั้นที่ยังปลิวว่อนอยู่อย่างสบายอารมณ์