จอสี่เหลี่ยมตรงหน้าเคลื่อนไหวไปเรื่อยๆ เสียงที่ออกมาจากจอภาพเงียบสนิทเหมือนละครใบ้ก็ไม่ปาน

สองมือของฉันลูบไล้เส้นผมสีน้ำตาลเบาบางนุ่มสลวยที่นอนหนุนตักมาเนิ่นนาน

หลายครั้งที่เขาขอนอนหนุนตักดูทีวีคือเวลาที่ผ่อนคลาย สุขสบายและเงียบสงบ บางครั้งเขาก็เผลอหลับไป

แต่ไม่ใช่ครั้งนี้ ครั้งที่ฝันของทั้งสองเริ่มจะกลายเป็นทางขนาน

–ย้ายมาอยู่ที่ฮาวายเถอะ ที่พักก็มีแล้ว

–มหาวิทยาลัยที่นี่คอยต้อนรับเธออยู่มาก ส่วนอาหารการกินผมจะขอดูแล ผมจะปรุงในสิ่งที่คุณต้องการให้คุณได้ทุกวันนะ

ถึงแม้ฉันจะให้คะแนนกับการลิ้มชิมรสเป็นเลิศ และฝีมือการปรุงของซาโตชิก็เยี่ยมยอดกว่าเชฟตามร้านหรูเป็นไหนๆ

แต่หนทางที่ฉันวางไว้ไม่ใช่แบบนี้

ฉันเป็นนักเรียนทุนญี่ปุ่นฉันยังเรียนไม่จบอย่างน้อยก็อีกสองปีจะให้ฉันทิ้งทุนที่โน่นมาเริ่มใหม่ที่นี่มันคงไม่ง่ายนัก

อีกอย่างฉันเรียนทางด้าน AI Artificial Intelligence หรือปัญญาประดิษฐ์ แต่มหาวิทยาลัยฮาวายมีชื่อเสียงโด่งดังทางด้านดาราศาสตร์ ฉันคงไม่เปลี่ยนเข็มหรือเปลี่ยนเส้นทางภายในสองปีนี้แน่นอน ที่สำคัญฉันรู้ตัวเองดีว่าฉันเป็นใครมาจากไหน ฉันไม่ชินกับสังคมไฮโซของญี่ปุ่นแน่นอน

–ซาโตชิ เธอคงทราบนะว่าฉันควรเลือกอะไร?

 

ทุกอย่างนิ่งเงียบสนิทไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวใดๆ จะมีก็แต่ความหม่นหมองของดวงตาภายใต้กรอบแว่นสีดำสนิทคู่นั้น นานเท่าไรหนอที่เขาเริ่มขยับตัวแล้วถอนหายใจยาวก่อนพูดว่า

–ไปเที่ยวเกาะฮาวายกันไหม ฮิเดมิสึ เพื่อนที่อยู่ชั้นบนเขาชวนมาหลายวันแล้วนะ

เกาะฮาวายหรือเกาะใหญ่ (Big island) เป็นที่ที่ฉันใฝ่ฝันจะไปดูธรรมชาติ ดูภูเขาไฟ และศึกษาพืชพันธุ์ไม้

–ฉันอยากไปนะ

เขาหัวเราะเบาๆ ลุกขึ้นมานั่งเงียบๆ ก่อนจูงมือฉันออกจากห้องพักขึ้นลิฟต์ไปห้องของฮิเดมิสึ

–พี่สาวฉันอยู่บริษัททัวร์แนะนำที่พักและรถเช่าอย่างหรูให้ในราคาย่อมเยานะ

ฮิเดมิสึหนุ่มน้อยชาวญี่ปุ่นที่อาบแดดจนผิวคล้ำ เพื่อนสนิทของซาโตชิที่พ่อทุ่มเงินมาซื้อคอนโดมิเนียมให้ที่ฮาวาย ห้องของฮิเดมิสึกว้างใหญ่กว่า เป็นครอบครัวมากกว่าเพราะมีพี่สาวและคุณแม่มาอาศัยอยู่ด้วยเป็นครั้งคราว พ่อของฮิเดมิสึเป็นนักธุรกิจใหญ่มีธุรกิจมากมายอยู่ในลอสแองเจลิส และแน่นอนบริษัททัวร์ที่พี่สาวเขาคุมอยู่ก็เป็นธุรกิจในครอบครัว

ถึงแม้ฮิเดมิสึจะร่ำรวยแค่ไหนเขาก็ประหยัดและเกรงกลัวพ่อเขาเป็นที่สุด เขาไม่คบใครง่ายๆ และไม่ค่อยจะเปิดเผยข้อมูลส่วนตัว

แต่กับซาโตชิเขาเต็มที่ ทั้งปลื้มและชื่นชม

 

–สุยดา เธอจะไปกับซาโตชิใช่ไหม?

ฮิเดมิสึถามเศร้าๆ

–ใช่ ฉันใกล้จะเดินทางกลับไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นแล้วละ จึงอยากไปเที่ยวเกาะที่ฉันอยากไป

ฮิเดมิสึยิ้มน้อยๆ เหมือนจะแอบดีใจที่ฉันจะกลับไปญี่ปุ่น เพราะฉันคือคนที่ช่วงชิงเวลาดีๆ ระหว่างเขากับซาโตชิออกไป

–ไม่ยุติธรรมเลย ทำไมซาโตชิต้องดูแลเธออย่างดีด้วยนะ

ฮิเดมิสึมักจะพร่ำเพ้อให้ได้ยินบ่อยๆ

ฉันเข้าใจความรู้สึกของเขาดีแม้ว่าพ่อของซาโตชิจะไม่ใช่นักธุรกิจใหญ่แต่ก็เป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียง ทั้งสองครอบครัวจึงคบกันเหนียวแน่นมายาวนาน ฮิเดมิสึไม่ใช่คน outgoing ทำอะไรสนุกสนานให้กับชีวิต ทำอาหารหรืองานบ้านงานเรือนก็ไม่ได้เลย จึงได้ซาโตชิเป็นที่ยึดเหนี่ยวตลอดเวลา

ฉันเหมือนคนเข้ามาแย่งช่วงชิงเวลาแห่งความสุขของเขาออกไป แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป ดูฮิเดมิสึก็มีความเข้าใจและแสดงความเป็นสุภาพบุรุษออกมาให้เห็นบ้าง

 

–ฉันชวนฮามาโนะกับแฟนของเขารีเอะไปด้วยนะ เธอรู้จักรีเอะใช่ไหม?

ฉันรู้จักทั้งคู่นั่นละ แต่ก็ไม่ได้สนิทสนม รีเอะคือสาวไฮโซญี่ปุ่นอายุเพิ่งจะยี่สิบเป็นลูกคนเดียวของศิลปินนักเปียโน แน่นอนเธอถูกกำหนดให้ร่ำเรียนเปียโนมาตั้งแต่เด็กจนเก่งกล้าสามารถในวันนี้และเป็นครูสอนเปียโนได้ทั้งที่อายุยังน้อย ความสามารถในการร้องเพลงและด้านดนตรีของเธอทำให้ฉันชื่นชมเธอมากกว่ารูปร่างอันอวบอิ่มและหน้าอกที่ใหญ่โตของเธอ เธอเป็นคนสนุกสนานไม่คิดมาก ปล่อยชีวิตไปตามความสุขเหมือนในเรื่องตำนานเก็นจิ ที่บอกเล่าถึงวิถีชีวิต วัฒนธรรมของพวกขุนนางและคนชั้นสูงที่มีความพร้อมสรรพในชีวิต มิมีเรื่องอื่นใดนอกจากอยู่กับความงดงาม เซ็กซ์ และความบันเทิง

ส่วนฮามาโนะหนุ่มไต้หวันที่มีรกรากอยู่ในไชน่าทาวน์โยโกฮามาคือหนุ่มจีนที่เกิดที่ญี่ปุ่น สามารถพูด อ่าน เขียน และรู้ซึ้งในวัฒนธรรมของญี่ปุ่นเป็นอย่างดี การเกิดเป็นไฮโซในไชน่าทาวน์ พ่อแม่จะเป็นคนกำหนดคู่หมั้นคู่หมายไว้ให้เรียบร้อยว่าจะต้องเป็นคนเชื้อสายจีนด้วยกันเท่านั้น และหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ กำยำดูแมนที่สุดในกลุ่มก็เชื่อและศรัทธาในวิถีที่พ่อแม่ขีดเส้นไว้ให้ แน่นอนทั้งเขาและรีเอะต่างก็เป็นที่ปรารถนาของกันและกัน

และแล้วการเดินทางท่องเที่ยวเกาะฮาวายในครั้งนี้ของฉันก็ได้นำพาชีวิตฉันให้เข้าไปมีบทบาทพ่วงกับตำนานเก็นจิเข้าอย่างไม่ทันตั้งตัว

บางครั้งกลุ่มเด็กไฮโซที่ร่ำรวยมีพ่อแม่หาเงินทองให้ใช้อย่างฟุ่มเฟือยก็ไม่ต่างจากขุนนาง หรือชนชั้นสูงในสมัยเฮอันที่ไม่จับต้องอะไรหรือพยายามทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอัน ได้แต่ปล่อยตัวลอยไปลอยมาดังมะพร้าวลอยน้ำปล่อยให้อารมณ์และกิเลสนำพาไป

และใช้เงินบำรุงสุขไปวันๆ