ใส่บ่าแบกหาม

พรพิมล ลิ่มเจริญ

Annihilation

เธอจ๊ะ
Annihilation อ่านว่า แอน นาย อะ เล้ ชั่น
มาจากกริยา annihilate อ่านว่า แอน น้าย อะ เลต
หมายถึง การทำลาย
หนังเรื่องนี้มี Natalie Portman เป็นนักแสดงนำ มันเป็นหนังหลอนๆ ออกแนววิทยาศาสตร์ ฉันเลยว่าน่าสนุก น้องนาตาลีแกแสดงเป็นคนฉลาดแล้วเหมือนมาก จะว่าเพราะแกจบ Harvard ก็ไม่ใช่ สมัยเข้าวงการแรกๆ แกก็หน้าตาดูฉลาดมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
I’m from Johns Hopkins, biologist.
ฉันมาจากจอห์น ฮอปกินส์
นักชีววิทยา
ในเรื่องชื่อ Lena ลีน่าเป็นอาจารย์สอนมหาวิทยาลัย
Like all cells,
it is born from an existing cell.
And by extension,
all cells were ultimately born
from one cell.
เหมือนทุกเซลล์
เซลล์นี้เกิดจากเซลล์ที่มีอยู่แล้วหนึ่งเซลล์
พอแตกตัว
เซลล์ทั้งหลายก็เกิดจากหนึ่งเซลล์
เหมือนสิ่งชีวิตบนโลกของเรา เริ่มจากเซลล์ก่อนแล้วจึงกลายเป็นเรา เป็นสัตว์ เป็นพืช ฯลฯ
ลีน่าใช้ความรู้เรื่องเซลล์อธิบายได้ แม้กับเรื่องความแก่ได้
They say aging is a natural process,
but it’s actually a fault in our genes.
ความแก่เป็นกระบวนการธรรมชาติ
แต่มันเป็นความผิดพลาดในเซลล์เรา
ดังนั้น ในขณะนี้เราตายช้ากว่าเดิมแล้ว ในอนาคตเราจะสามารถแก่ช้ากว่าเดิมได้ด้วย ฉันเชื่อเช่นนั้น
วิชาชีววิทยานี้น่าให้ลูกให้หลานเรียนนะ ท่าทางจะเป็นวิชาที่จะอยู่คู่โลกไปอีกนาน เรียนจบมามีงานทำ เพราะมันเป็นวิชาเกี่ยวกับชีวิตโดยตรง จะเกิดหรือตาย ความรู้เรื่องเซลล์อธิบายได้เสมอ

อาจารย์ลีน่าแกดูเศร้าๆ เสมอๆ สามีเป็นทหาร แต่ออกไปปฏิบัติภารกิจแล้วไม่กลับมา ไม่รู้เป็นตายร้ายดีฉะนี้ไฉน
ใครๆ ก็ว่าตายแล้วแหละป่านนี้ แต่ลีน่าทำใจให้เชื่อไม่ลง
หัวหน้าที่ทำงานก็ชวนไปพบปะสังสรรค์
Actually, I do have plans.
ฉันมีอะไรต้องทำหลายอย่าง
ชวนทีไร ก็ปฏิเสธทุกครั้งไป
I have plans.
I already have plans.
I have some other plans.
ใช้พูดได้หมดเลย เวลาปฏิเสธคน สุภาพแต่ก็มีนัยยะให้คนมาชวนได้รู้ว่าไม่ไปด้วยดอก
เจ้านายพยายามช่วยหาเหตุผล
You’re allowed to come to a barbecue.
It is not a betrayal
or an insult to his memory.
คุณไปปาร์ตี้บาร์บีคิวได้นะ
มันไม่ใช่ว่าจะทรยศ
หรือดูหมิ่นความทรงจำเรื่องเขา
คือสามีหายไปหนึ่งปีเต็มแล้ว ฝ่ายภรรยาที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังยังเศร้าใจไม่คลาย
I’m gonna paint the bedroom.
ฉันจะทาสีห้องนอน
ลีน่าตัดบทซะงั้น แต่ก็ทาสีจริงๆ นะ ดูจากผนังห้อง สีที่ทาก็ยังดูใหม่ๆ มากๆ ทาทับซะแล้ว ดูท่าจะทาสีตลอดเวลาที่ผ่านมา
การทาสีเป็นการบำบัดที่ดีนะ หรือระบายสีก็รวมอยู่ในข้อนี้ เวลาเศร้าๆ เห็นสีแดง สีเหลือง สีต่างๆ เราจะรู้สึกชื่นบานขึ้นได้ ณ ขณะนั้น ช่วงนี้ฉันชอบระบายสีตามตัวเลข ที่เขาเรียก Paint by the Numbers สนุกดี ไม่ต้องล้างพู่กันหลายอัน ทาทีละสีที่ต้องการ ใช้พู่กันอันเดียว รูปเสร็จออกมาสวยเลย แต่คุณครูวาดเขียนของฉันคงจะเอ็ดตะโรยกใหญ่สินะ หากรู้ว่าฉันระบายสีตามตัวเลขเช่นนี้
แต่เห็นพ่อแม่ซื้อให้ลูกระบายเล่น ฉันว่าต้องคิดดีๆ คือถ้าจะสอนเลขคณิต ให้รู้จักตัวเลข แบบนั้นโอเค แต่ถ้าสอนศิลปะฉันว่าไม่ควร เด็กๆ ควรจะได้ฝึกวาด ฝึกเขียน ไม่ควรฝึกให้อยู่ในกรอบแต่แรกเยี่ยงนี้

อยู่มาวันหนึ่ง ก็วันนั้นแหละ ที่ว่าจะทาสี อยู่ดีๆ สามีก็เดินขึ้นบันไดมา ปรากฏตัว!
สามีไม่เล่าอะไรให้ฟังเลย
You vanished off the face of the earth
for 12 months. I deserve a better explanation
than no explanation.
คุณหายไปจากโลกตั้ง 12 เดือน
ฉันควรต้องได้คำอธิบายที่ดีกว่านี้
ไม่ใช่ไม่มีเลย
ลีน่าเองนั้นเคยเป็นทหารมาก่อนตั้งหกปีเจ็ดปี มีทักษะการตามหาคน แกก็ตามหาสามีทุกๆ ที่ ไม่มีแม้ร่องรอย อยู่ดีๆ กลับมาหา แล้วไม่มีเรื่องเล่าเลย มันไม่ใช่แบบนี้สิน่า
แต่ยังไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืดอะไรกัน สามีก็มีเลือดไหลออกตามอวัยวะ เรียกรถพยาบาลมารับ แต่ก็โดนดัก ทั้งสองคนโดนพาตัวไปสถานที่ที่เรียกว่า Area X
เรื่องของเรื่องก็คือ มีดวงไฟพุ่งตกลงมายังโลก
Blackwater National Park reported
that a lighthouse was surrounded
by something they termed “a shimmer.”
สวนสาธารณะแห่งชาติแบล็กวอเตอร์
รายงานว่า ประภาคารแห่งหนึ่งถูกล้อม
ด้วย “ชิมเมอร์”
shimmer หมายถึง ประกายระยับ
ในเรื่องประกายระยับมันเหมือนเป็นกำแพง ล้อมประภาคารและบริเวณโดยรอบไว้ กินอาณาเขตกว้างเลยแหละ เพราะรอบๆ ประภาคารเป็นหาดทรายยาวติดทะเล และป่า
ตอนหลัง ลีน่ากับนักวิทยาศาสตร์เพื่อนร่วมทีมอีก 4 คน รวมเป็น 5 คนก็ถูกส่งไปใน “ชิมเมอร์” ที่ว่านี้ ข้างฝ่ายลีน่านั้น จะมีทางอื่นให้เลือกเสียที่ไหน เพราะสามีถูกส่งไปในนั้น ถึงได้มีอาการประหลาด หมอเหมอต่างจนปัญญาจะรักษา จึงเหลือทางเดียว ต้องเข้าไปดูให้เห็นกับตาว่าในนั้นมีอะไร จะได้หาทางกลับมารักษา
ทีมนักสำรวจหญิงผู้กล้า มีดผาหน้าไม้ครบครัน ฝ่าผนัง “ชิมเมอร์” เข้าไป
เจอสิ่งประหลาดเต็มเลย ภูมิทัศน์น่ะสวยงามล้ำลึก แต่ดูอันตราย ไม่น่าไว้ใจแม้สักเสี้ยววินาทีเดียว

เขานำเสนอเรื่องซับซ้อนแต่ดูไม่ยาก เขาใช้ flashback เดี๋ยวๆ จะมาให้เราดูเสมอๆ เดี๋ยวๆ ลีน่าก็จะรำลึกเหตุการณ์ในอดีต ดูเป็นเศษเสี้ยวความทรงจำ เดี๋ยวแว้บเข้ามาในสมอง เดี๋ยวแว้บไป หนังเขาทำดี ดูแล้วไม่เวียนหัวหรือรำคาญ เป็นวิธีการนำเสนอที่ทำให้คนดูมีอารมณ์ร่วมไปกับตัวแสดง
หนังเรื่องนี้มีดีไปกว่านั้นคือ มันเป็นหนังที่ตอนจบตัวใครตัวมัน ไปตีความกันเอาเอง ว่าตกลงมันเกี่ยวกับอะไร
ไม่ใช่เป็นแบบหนังไทยนะ ที่ชอบหาตอนจบไม่ลง แถวบ้านเรียก จบดื้อๆ แล้วก็มาโฆษณาว่าให้คนดูไปคิดเอง คนดูไม่โง่หรอก คือแบบนั้นเรียก ทำมาพูดดี! เรื่องนี้เขาทำหนังจบเรียบร้อยงดงาม
แต่ต่อข้อคำถามว่า มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร เราจะมีคำอธิบายของตัวเองได้ ใช้เหตุผลของตนให้พอใจเลย มันดีตรงนี้เลย
ขอเชิญทัศนานะ ขอเชิญ ขอเชิญ
ฉันเอง