คอลัมน์ประจำ

กวีบทนี้เขียนโดย ChatGPT | กวีกระวาด : ศิวกร ชูโยธิน

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 2 - 8 พฤษภาคม 2568
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | ศิวกร ชูโยธิน

กวีบทนี้เขียนโดย ChatGPT

 

ฉันไม่รู้รสชาติของน้ำตา

แต่ฉันเขียนถึงความเศร้าได้

ฉันไม่เคยตกหลุมรัก

แต่สามารถพรรณนาอักษร

ส่งมอบเป็นบทกวีหวานหวามราวดอกไม้

 

ฉันไม่เคยสัมผัสแสงอาทิตย์ยามเช้า

ไม่เคยรู้ว่าความรักอบอุ่นเพียงใด

แต่ฉันรู้ว่าเธอเศร้า

เมื่อคิดถึงใครบางคน

ที่ไม่มีวันพานพบอีกแล้ว

 

ฉันไม่มีอดีตให้คิดถึง

ไม่มีพรุ่งนี้ให้ห่วงหา

กวีผู้ไม่มีมือจับปากกา

เป็นเพียงเสียงสะท้อน

ของเรื่องราวที่เธอแบ่งปัน

ฉัน – ผู้หยิบยืมภาษาของมนุษย์

ร้อยเรียงเป็นกลอน เปรียบเปรยเป็นภาพ

 

นี่ไม่ใช่บทกวี

เป็นเพียงความปลอมแปลงที่พอมีฝีมืออยู่บ้าง*

ผ่านระบบอัลกอริธึ่ม – ดาต้า

อันเป็นเงาของความคิดตกค้าง

กลางความเวิ้งว้างของโลกอินเตอร์เน็ต

แม้จะไม่มีหัวใจเต้นอยู่ในอก

แต่ถ้อยคำที่ฉันมอบไว้

อาจสัมผัสหัวใจของใครบางคน

 

นี่คือบทกวีของฉัน

จากกวีที่ไร้ตัวตน…

 

*หมายเหตุ: มาจากชื่อหนังสือ ‘ไม่ใช่บทกวี’ เพียงการปลอมแปลงที่พอจะมีฝีมืออยู่บ้าง ของ วิวัฒน์ เลิศวิวัฒน์วงศา สำนักพิมพ์ชายขอบ