ซบทรวงธรณี | กวีกระวาด : โชคชัย บัณฑิต’

กวีกระวาด | โชคชัย บัณฑิต’

ซบทรวงธรณี

 

ทั้งอิฐหินสินแร่เหล็ก ร่วมเกาะเกี่ยว

พร้อมดินเหนียวเคี่ยวหินปูน เพิ่มพูนสาร

ส่วนประกอบรอบกายใต้บาดาล

พุ่งทะยานอาคารสูงขึ้นเสียดฟ้า

ปวงเหล็กกล้าแข็งแกร่งเพิ่มแรงเสริม

เหมือนประเดิมโครงกระดูกใช่ผูกผ้า

แรงโน้มถ่วงทั้งหลายถูกทายท้า

คือมหานครแห่งผู้คน

 

กี่สิบชั้นบัญชาทิ่มฟ้าหนาว

เหนือห้วงหาวราวผาใหญ่ท้าทายฝน

ชอนไชรากเสาเข็มอยู่เต็มล้น

ผงาดตนเป็นตึกเฝ้าแต่งเติม

วันแผ่นดินอ่อนล้าเมื่อยบ่าไหล่

แบกหนักไปจึงคลายเครียดตึกเบียดเพิ่ม

บิดซ้ายขวาอาคารก็สั่นเทิ้ม

เคยฮึกเหิมก็หวนหาซอกบาดาล

 

ปวงอิฐหินดินทรายจากใต้โลก

ต่างเอนโยกเขยื้อนยวบไปทุกย่าน

เขย่าสรวงห้วงหาวไม่ยาวนาน

ตึกตระหง่านทะยานฟ้าร่วงมาดิน

เหมือนแม่พระธรณีมีคำตอบ

เพื่อตรวจสอบคำถามข้ามฐานถิ่น

ทุกโครงสร้างกลางสรวงร่วงพังภินท์

คืนอดีตอิฐหินให้ดินดาน

 

เกินรับรู้ผู้ใดร่วงตายดับ

แม่ขยับกายเหยียดทุกหย่อมย่าน

แต่ละธาตุคืนถิ่นเกินทัดทาน

เหมือนต้อนรับกลับบ้านโลกล้านปี •