คอลัมน์ประจำ

ปัญหาเล็กๆ ก็แก้ไขไม่ได้

ปริญญา ตรีน้อยใส
ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 18 - 24 เมษายน 2568
คอลัมน์มองบ้านมองเมือง
ผู้เขียนปริญญา ตรีน้อยใส
เผยแพร่

พาไปมองปัญหาเมือง ที่สี่แยกเมญ่า และปัญหาย่าน ที่นิมมานเหมินท์ จังหวัดเชียงใหม่ ไปแล้ว เพื่อให้เข้าใจปัญหาที่แท้จริง อีกทั้งศักยภาพของหน่วยงานราชการส่วนท้องถิ่น และความล้าหลังของกฎระเบียบข้อบังคับต่างๆ

ยังดีว่า นักท่องเที่ยวต่างถิ่น ไม่รู้ถึงความขัดข้อง หรือความขัดแย้ง และมองข้ามปัญหาและทัศนอุจาดต่างๆ แห่กันมาชื่นชม ใช้จ่ายเพิ่มรายได้ ช่วยให้เศรษฐกิจเชียงใหม่ดีขึ้นบ้าง

หน่วยงานท้องถิ่นยังได้รับงบประมาณเฉพาะกิจ ในการที่จะฟื้นฟูย่านพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว ทำเมืองให้น่าอยู่ หรือให้เป็นสีเขียว ตามข้อเสนอของนักวิชาการ ที่ได้ตำแหน่งวิชาการ เมื่อออกมาบริการสังคม

ยังดีที่ผู้บริหารไม่ได้บ้าจี้ใช้งบประมาณซื้อเสาไฟเหมือนที่อื่น หากนำมาปรับปรุงทางเท้าบนถนนห้วยแก้ว มีการปรับเปลี่ยนวัสดุปูพื้นให้มีสีสันสวยงาม มีการปูแผ่นพื้นสำหรับชี้นำคนตาบอด มีการปรับทางลาดเอียงขึ้นลงสำหรับรถเข็นคนพิการ แบบว่าครบถ้วนตามตำราการออกแบบภูมิทัศน์ที่สอนในมหาวิทยาลัย

แต่เมื่อทุกคนขาดความรู้ความเข้าใจ เลยส่งผลให้เห็นระดับสติปัญญาของนักออกแบบ วิศวกร ผู้บริหาร ไปจนถึงช่างฝีมือ

การตกแต่งให้บ้านเมืองสวยงาม กลับกลายเป็นประจานความล้มเหลวของผู้เกี่ยวข้อง

เริ่มตั้งแต่ ตัวถนนห้วยแก้ว ที่เดิมเป็นทางหลวงขึ้นดอยสุเทพ ต่อมาเป็นถนนเทศบาลรุ่นเก่า และถนนสี่เลนในปัจจุบัน ขนาดทางเท้าจึงไม่ได้สัมพันธ์กับถนนและผู้สัญจรแต่อย่างใด นอกจากขนาดกว้างแค่สองเมตร ที่เป็นพื้นที่สาธารณะ สำหรับติดตั้ง และเดินท่อ โครงสร้างพื้นฐานทุกระบบ

บนพื้นผิวทางเท้า จึงมีองค์ประกอบอื่น ได้แก่ ตู้ไปรษณีย์ ป้ายจราจร ป้ายประชาสัมพันธ์ เสาสัญญาณจราจร เสาไฟฟ้าส่องสว่าง เสาไฟฟ้าพาดสายแรงสูง และแรงต่ำ รวมทั้งสายโทรศัพท์ที่ไม่มีใครใช้ และเป็นแหล่งรายได้ของเทศบาล จากป้ายโฆษณาสินค้า ยังมีป้ายชั่วคราวงานเทศกาล กิจกรรมเฉพาะ และการเลือกตั้ง กระแสสีเขียว ยังกลายเป็นแหล่งหารายได้เสริม จากการปลูกต้นไม้และดอกไม้ประจำฤดูกาล

สิ่งที่ปรากฏเหนือทางเท้า ล้วนมีรากและฐานรากอยู่ใต้ดิน ที่จะแทรกไปตามท่อน้ำประปา ท่อระบายน้ำฝน และน้ำเสีย

จากเดิมที่เป็นถิ่นที่อยู่อาศัย ทุกทางเข้าออกเคหสถาน เลยลดระดับทางเท้าลง เพื่อให้รถวิ่งผ่านสะดวก เมื่อนักวิชาการลอกตามทฤษฎีอารยะสถาปัตย์เอื้อคนพิการ เลยทำให้รถเข็นต้องเคลื่อนขึ้นเคลื่อนลงตลอดทางเหมือนเล่นเกม เช่นเดียวกับคนตาบอด ก็ได้เล่นเกม ตาบอดคลำทาง เมื่อแผ่นปุ่มสีเหลืองจะหายไปเป็นระยะๆ

บรรดาภูมิสถาปนิกที่ออกแบบและช่างเทศบาล เหมือนจะไม่เข้าใจเรื่องวัสดุก่อสร้างและวิธีก่อสร้าง จึงกำหนดแผ่นปูที่สวยงาม แต่ไม่แข็งแกร่งพอ จึงแตกง่ายและลื่น เช่นเดียวกับค่าความสั่นสูงจนเป็นอันตราย รวมทั้งไม่ยึดเกาะกับพื้น จึงหลุดล่อนหลังจากใช้งานได้ไม่กี่เดือน

จะเห็นได้ว่า เรื่องเล็กๆ หรือปัญหาที่เกิดขึ้น ไปเกี่ยวข้องกับทุกวิชาชีพ ทุกวิชาการ เกี่ยวข้องกับผู้บริหาร ผู้ดำเนินการ ทุกระดับ และสัมพันธ์กับเจ้าของบ้านและผู้สัญจรที่ได้ประโยชน์และเสียประโยชน์

มองบ้านมองเมือง ไม่รู้ว่าจะเสนอวิธีแก้ปัญหาเล็กๆ นี้ได้อย่างไร คงต้องปล่อยวางเหมือนปัญหาใหญ่อื่น •

 

มองบ้านมองเมือง | ปริญญา ตรีน้อยใส