เลยบ่ายโมงตรงไปแล้วเล็กน้อย แดดกำลังแรงแบบนี้ เหมาะแก่การถนอมอาหารในตระกูลแดดเดียว

อากาศร้อนอบอ้าว อ้างอิงได้สมชื่อเดือนมีนาคม ที่จะตามมาด้วย เมษายน พฤษภาคม มันเป็นความร้อนระอุตามฤดูกาลผสมโรงกับบรรยากาศโลกที่กำลังป่วย

บางวันของชีวิตสภาพอากาศก็ทำให้อยู่บ้านไม่เป็นสุข ด้วยเหตุผลทางการเงินจึงไม่สามารถเปิดแอร์ให้เย็นฉ่ำได้ในตอนกลางวัน ระเบียบบ้านบอกให้เปิดเครื่องทำความเย็นได้หลังอาหารค่ำ หรือก่อนเข้านอนเล็กน้อย

ไม่ชอบร้อน แต่นิยมแดด มันจะเป็นวันที่ดีกว่า ถ้ารีบออกจากห้องที่กำลังอบ แล้วรีบจ้ำอ้าวออกไปสู้ชีวิตอยู่นอกบ้าน จึงชักชวนตัวเองให้ออกไปถ่ายภาพ การเดินเล่นในยามบ่ายอันระอุ

ผมไม่ลืมที่จะดูแลสุขภาพผิว ด้วยเสื้อแขนยาวกับสวมหมวกแก็ป มันช่วยได้ในระดับที่ทำใจได้เป็นอย่างดี

กล้องคอมแพ็กเครื่องเก่ารู้ใจกัน แม้ไม่ผุแต่ก็พังได้เป็นบางเวลา และยังไม่ถูกเก็บเข้ากรุเฉกเช่นของชำรุด ด้วยถือจับถนัดมือคล่องตัวดีเป็นที่สุด และถูกต้องตามจริต ด้วยเหตุนี้มันยังคงทำหน้าที่ของมันได้ตามสภาพคุ้มดีคุ้มร้าย

ผมเดินไปเรื่อยเหมือนกับการถ่ายภาพไปเรื่อย อะไรสิ่งใดถูกใจเป็นได้ภาพ ยังคงใช้เสมอกับกติกาเดียวกันก็คือ “การไม่มีกฎ”

“ก้าวออกไปถ่ายภาพ ให้เข้าใจตัวเอง” ผมบอกตัวเองในแบบนี้ แต่ถึงอย่างนั้น ระยะหลังความรู้สึกยังแอบเพิ่มความมากเรื่องให้ตัวเอง ทำให้การถ่ายภาพในบางมุมแม้จะเป็นสถานที่ใหม่ กลับเห็นเป็นมุมเก่าที่เคยมอง มุมแบบนี้ถ่ายไปแล้วจึงไม่อยากถ่ายซ้ำอีก

ด้วยรู้สึกในแบบนี้ จึงลดจำนวนการกดชัตเตอร์ลงไปถนัดตา อย่างน่าใจหาย

นกเกาะสายไฟ มีให้เห็นอยู่เป็นระยะ ท้องฟ้าสีน้ำเงินไร้มวลเมฆกับมุมตึกสีขาวดูน่าสนใจ แต่ช่างเถอะ ดูเหมือนจะไม่ต่างกันนักกับภาพมุมตึกที่เคยถ่ายไปนานแล้ว

และนั่น ตรงนั้น สีสันจากเงาสะท้อนน้ำ ดูเหมือนใครเอาสีน้ำมันละเลงลายในลำคลอง แต่สีของมันน้อยไปนิดไม่สมใจ คงต้องขอผ่านเลยไป

ตรงนั้นที่ป้ายรถเมล์ ไร้คนนั่งรอรถ แต่มีใครบางคนนอนหลับอยู่หลังป้ายรถเมล์ ไม่สนใจใครจะมอง

“หามุมใหม่ด้วยความเคยชิน แบบนี้ไม่เห็นงามแน่” บ่นอุบในใจแต่เพียงผู้เดียว ดังนั้นแล้วจึงก้าวต่อไปเรื่อยๆ แม้เมื่อยยังไม่ยอมหยุด

ล่วงยามบ่ายจวนจะถึงเย็น ได้แค่เล็งไม่ได้ยิงสักภาพ แต่ก็สนุกไว้ก่อนพอเป็นทุนก้อนโต แม้ไม่ได้กำไร ทุนไม่หายให้หัวเสีย “อย่าให้ความเคยชินมาบดบังสายตา” ผมบอกตัวเองอีกแล้ว

นั่นตรงนั้น! ผมเดินข้ามคลองไปยังฝั่งตรงข้าม มองเห็นใครหลายคนกำลังง่วนอยู่กับการถ่ายภาพ ท่ามกลางแสงสวยตามเวลานิยม ดูสนุกในบรรยากาศ

เค้าและเธอมากันสองต่อสอง บางคนกำลังขยับหน้าตาให้ดูดี เอียงคอเล็กน้อยแล้วถ่ายรูปตัวเองเพียงปลายนิ้วสัมผัสจากมือถือ หลายคนมากับครอบครัวดูท่าทีสำราญใจกับการถ่ายภาพ

ผมเองก็เช่นกัน สถานที่และผู้คนถูกฉาบทาด้วยแสงสวยสีทองดูโดดเด่น น่าสนใจ เพียงไม่นานจึงรู้สึกถึงภาพที่อยากเล่า และพอจะรู้แล้วว่า ตัวเองอยากถ่ายอะไรในมุมไหน

“การอยู่ถูกที่ถูกเวลา กับบางสิ่งที่บังเอิญพบเห็น” ยังคงคุ้มกับการเสาะแสวงของการออกไปถ่ายภาพ ขอบคุณแสงเงาสวยๆ และกับหน้าต่างบานนั้นที่ยังคงเปิดอยู่

ขอบคุณมากมายครับ •

เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022